Nagroda imienia Biskupa Ignacego Krasickiego
Nagroda przyznawana od 1989 roku za znaczące dzieło lub całokształt działań twórczych i artystycznych osobom związanym z Warmią i Mazurami w dziedzinach: literatura, plastyka, muzyka, dziennikarstwo, fotografika, teatr, architektura, ochrona dóbr kultury, muzealnictwo, edytorstwo, szeroko pojęte nauki humanistyczne.
Spis treści
Historia
Idea nagrody narodziła się w 1987 roku w trakcie rozmów dr Waldemara Żebrowskiego (przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego na Warmii i Mazurach) z Krzysztofem Stachowskim, którzy skupili wokół siebie grono osób o umiarkowanych poglądach z kręgów nauki, kultury, sztuki, literatury, prasy i polityki. Nagrodę powołano decyzją Prezydium Rady Okręgu Stronnictwa Demokratycznego 13 stycznia 1989 roku. Wręczana jest w rocznicę Konstytucji 3 Maja. Nagrodą jest medal pamiątkowy ufundowany i przekazany na ten cel przez Zarząd Oddziału Związku Literatów Polskich w Olsztynie oraz kwota pieniężna pochodząca od członków Kapituły. Medal zaprojektowała Barbara Lis-Romańczuk. Początkowo (1978) przyznawany był z inicjatywy Leonarda Turkowskiego przez oddziałał olsztyński ZLP za prace literackie związane z Warmią i Mazurami, ale inicjatywa ta została zaniechana. Od 1989 roku Medal stanowi Nagrodę imienia Biskupa Ignacego Krasickiego. Od 2008 roku nagroda przyznawana jest przez Stowarzyszenie „Kapituła Nagrody im. Biskupa Ignacego Krasickiego”. Medal na awersie zawiera wizerunek patrona w ujęciu z profilu z napisem „Ignacy Krasicki” oraz hasłem głównym „Godzien Kraj Kochania…” Na rewersie widnieje napis „Olsztyn” . Pośrodku znajduje się miejsce na wpis: imię i nazwisko kolejnego laureata oraz data. Wykonany jest z lanego brązu, waży 430 gram. Ma rozmiary: wysokość 9 mm, szerokość 9,7 mm, grubość falująca 5-8 mm.
Zasady
Nagrodą honorowani są twórcy wierni sobie i swojemu dziełu, aktywni, niezależni od aktualnie prowadzonej polityki kulturalnej. Nagroda przyznawana jest przez Kapitułę Nagrody. Zgłaszanych jest zawsze kilku kandydatów, zgłaszający uzasadnia swoją propozycję. Następnie przez okres dwóch, trzech miesięcy Kapituła się zastanawia i przekonuje do wyboru jednego laureata. Decyzja zapada na uroczystym posiedzeniu Kapituły w pełnym składzie. Głosowanie jest tajne, na kartkach. Werdykt odczytuje przewodniczący Kapituły. Nagroda wręczana jest uroczyście na olsztyńskim zamku.
Kapituła
Pierwszy skład Kapituły stanowili: dr Waldemar Żebrowski (przewodniczący), prof. Tadeusz Maria Gelewski, Krzysztof Stachowski, Tomasz Śrutkowski, Józef Jacek Rojek, Henryk Oszczakiewicz, Tadeusz Willan. W 1990 zmarł Henryk Oszczakiewicz. W tym samym roku Tadeusz Willan przestał uczestniczyć w pracach Kapituły. Zastąpili ich Wiktor Marek Leyk oraz Tadeusz Steigert. W 1997 roku dołączył do Kapituły Saturnin Fadrowski.
Laureaci
- 1989 - Tadeusz Matulewicz
- 1990 - Henryk Syska
- 1991 - Lucjan Czubiel
- 1992 - Andrzej Wakar
- 1993 - Hieronim Skurpski
- 1994 - ks. Jerzy Steckiewicz
- 1995 - Stefan Połom
- 1996 - Ryszard Czerwiński
- 1997 - Bolesław Marschall
- 1998 - Krzysztof Daukszewicz
- 1999 - Tadeusz Ostojski
- 2000 - Jerzy Ignaciuk
- 2001 - Marion Dönhoff
- 2002 - Stanisław Ryszard Piechocki
- 2003 - Stefan Brzozowski
- 2004 - Jan Purzycki
- 2005 - Jan Chłosta
- 2006 - Piotr Bałtroczyk
- 2007 - Kira Gałczyńska
- 2008 - Władysław Ogrodziński
- 2009 - Władysław Katarzyński
- 2010 - Barbara Hulanicka
- 2011 - Andrzej Sakson
- 2012 - Jerzy Satanowski
- 2013 - Czyści jak Łza
- 2014 - Władysław Jeżewski
- 2015 - Mieczysław Jackiewicz
- 2016 - Benedykt Błoński
- 2017 - Stanisław Achremczyk
- 2018 - Janusz Małłek
- 2019 - Renate Marsch-Potocka
Multimedia
Bibliografia
- Śrutkowski, Tomasz: Historia Nagrody Imienia Biskupa Ignacego Krasickiego / Tomasz Śrutkowski, Waldemar Żebrowski. – Olsztyn : Elset, 1998.
