Erwin Kruk: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Linia 11: | Linia 11: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
− | Urodził się 4 maja 1941 r. we wsi Gutfeld (obecnie [[ewim:Dobrzyń|Dobrzyń]], [[ewim:powiat nidzicki|pow. nidzicki]] na Mazurach) w rodzinie rolnika Hermana Kruka i Mety ze Stachów jako drugi z synów. Do 1944 roku pozostawał w rodzinnej wsi. W 1945 r. z powodu epidemii tyfusu oraz zawirowań wojennych stracił najbliższą rodzinę. Czteroletnim Erwinem i jego braćmi - Ryszardem oraz Wernerem zajęła się babcia Augusta Stach z [[ewim:Elgnówko|Elgnówka]]. Tam też uczęszczał do szkoły powszechnej. Wiosną 1956 r. trafił do domu dziecka. Przez rok był uczniem szkoły zawodowej w [[ewim:Ostróda|Ostródzie]], gdzie odbywał praktykę jako ślusarz wagonowy. Już wówczas zainteresował się literaturą, głównie skandynawską. Po krótkim pobycie w olsztyneckim liceum uczęszczał do [[ewim:Liceum Ogólnokształcące w Morągu|Liceum Ogólnokształcącego w Morągu]]. W tym czasie mieszkał w internacie. Należał do harcerskiej drużyny żeglarskiej i szkolnego koła historycznego. W 1960 r. zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W czerwcu 1966 r. obronił pracę magisterską, napisaną pod kierunkiem prof. Artura Hutnikiewicza pt. ''Spór o poezję proletariacką w dwudziestoleciu międzywojennym''. Dwa miesiące wcześniej poślubił Swietłanę Naumnik. Po studiach Krukowie zamieszkali w Olsztynie, wynajmując pokój na Anielskiej Górce. W 1971 r. urodził się syn Tomasz Jordan, zaś w 1974 - córka Eliza. Od 1980 r. działał w strukturach [[ewim:NSZZ Solidarność na Warmii i Mazurach|„Solidarności”]]. W 1989 r. w wolnych wyborach do Senatu RP uzyskał mandat senatora. Od 1997 r. był świeckim członkiem synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP oraz członkiem synodu Diecezji Mazurskiej. | + | Urodził się 4 maja 1941 r. we wsi Gutfeld (obecnie [[ewim:Dobrzyń|Dobrzyń]], [[ewim:powiat nidzicki|pow. nidzicki]] na Mazurach) w rodzinie rolnika Hermana Kruka i Mety ze Stachów jako drugi z synów. Do 1944 roku pozostawał w rodzinnej wsi. W 1945 r. z powodu epidemii tyfusu oraz zawirowań wojennych stracił najbliższą rodzinę. Czteroletnim Erwinem i jego braćmi - Ryszardem oraz Wernerem zajęła się babcia Augusta Stach z [[ewim:Elgnówko|Elgnówka]]. Tam też uczęszczał do szkoły powszechnej. |
+ | |||
+ | Wiosną 1956 r. trafił do domu dziecka. Przez rok był uczniem szkoły zawodowej w [[ewim:Ostróda|Ostródzie]], gdzie odbywał praktykę jako ślusarz wagonowy. Już wówczas zainteresował się literaturą, głównie skandynawską. Po krótkim pobycie w olsztyneckim liceum uczęszczał do [[ewim:Liceum Ogólnokształcące w Morągu|Liceum Ogólnokształcącego w Morągu]]. W tym czasie mieszkał w internacie. Należał do harcerskiej drużyny żeglarskiej i szkolnego koła historycznego. | ||
+ | |||
+ | W 1960 r. zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W czerwcu 1966 r. obronił pracę magisterską, napisaną pod kierunkiem prof. Artura Hutnikiewicza pt. ''Spór o poezję proletariacką w dwudziestoleciu międzywojennym''. Dwa miesiące wcześniej poślubił Swietłanę Naumnik. | ||
+ | |||
+ | Po studiach Krukowie zamieszkali w Olsztynie, wynajmując pokój na Anielskiej Górce. W 1971 r. urodził się syn Tomasz Jordan, zaś w 1974 - córka Eliza. | ||
+ | |||
+ | Od 1980 r. działał w strukturach [[ewim:NSZZ Solidarność na Warmii i Mazurach|„Solidarności”]]. W 1989 r. w wolnych wyborach do Senatu RP uzyskał mandat senatora. Od 1997 r. był świeckim członkiem synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP oraz członkiem synodu Diecezji Mazurskiej. Działał w Radzie Parafialnej w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]]. | ||
+ | |||
+ | Zmarł 31 marca 2017 roku w Olsztynie. | ||
== Twórczość == | == Twórczość == |
Wersja z 07:48, 14 gru 2017
(1941-2017) - mazurski poeta, pisarz, tłumacz, dziennikarz, publicysta, działacz na rzecz zachowania kultury mazurskiej (pseud.: Marek Doski)
Spis treści
Biografia
Urodził się 4 maja 1941 r. we wsi Gutfeld (obecnie Dobrzyń, pow. nidzicki na Mazurach) w rodzinie rolnika Hermana Kruka i Mety ze Stachów jako drugi z synów. Do 1944 roku pozostawał w rodzinnej wsi. W 1945 r. z powodu epidemii tyfusu oraz zawirowań wojennych stracił najbliższą rodzinę. Czteroletnim Erwinem i jego braćmi - Ryszardem oraz Wernerem zajęła się babcia Augusta Stach z Elgnówka. Tam też uczęszczał do szkoły powszechnej.
Wiosną 1956 r. trafił do domu dziecka. Przez rok był uczniem szkoły zawodowej w Ostródzie, gdzie odbywał praktykę jako ślusarz wagonowy. Już wówczas zainteresował się literaturą, głównie skandynawską. Po krótkim pobycie w olsztyneckim liceum uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Morągu. W tym czasie mieszkał w internacie. Należał do harcerskiej drużyny żeglarskiej i szkolnego koła historycznego.
W 1960 r. zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W czerwcu 1966 r. obronił pracę magisterską, napisaną pod kierunkiem prof. Artura Hutnikiewicza pt. Spór o poezję proletariacką w dwudziestoleciu międzywojennym. Dwa miesiące wcześniej poślubił Swietłanę Naumnik.
Po studiach Krukowie zamieszkali w Olsztynie, wynajmując pokój na Anielskiej Górce. W 1971 r. urodził się syn Tomasz Jordan, zaś w 1974 - córka Eliza.
Od 1980 r. działał w strukturach „Solidarności”. W 1989 r. w wolnych wyborach do Senatu RP uzyskał mandat senatora. Od 1997 r. był świeckim członkiem synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP oraz członkiem synodu Diecezji Mazurskiej. Działał w Radzie Parafialnej w Olsztynie.
Zmarł 31 marca 2017 roku w Olsztynie.
Twórczość
Zadebiutował w 1958 r. pod pseudonimem Marek Doski wierszem o matce i prozą w tygodniku harcerskim „Na przełaj”. Opublikował wiele tomów poezji oraz powieści, a także opracowań na temat kultury i literatury Mazur.
Utwory literackie
- Rysowane z pamięci (1963)
- Drogami o świcie (1967)
- Na uboczu święta (1967)
- Zapisy powrotu (1969)
- Rondo (1971)
- Moja Północ (1977)
- Powrót na wygnanie (1977)
- Łaknienie (1980)
- Poezje wybrane (1984)
- Z krainy Nod (1987)
- W cieniu (1988)
- Kronika z Mazur (1989)
- Znikanie (2005)
- Spadek : zapiski mazurskie 2007-2008 (2009)
W latach 90-tych pisarz opublikował w czasopismach regionalnych i ponadregionalnych („Gazeta Olsztyńska”, „Myśl Protestancka”, „Pomerania”, „Przegląd Polityczny”) dziesiątki esejów i felietonów. Wówczas ukazywały się cykle Z mazurskiego brulionu („Gazeta Olsztyńska”), Ćwiczenia dowolne („Dziennik Pojezierza”). Publikował też swoje wiersze w czasopismach: „Pogranicza”, „Regiony”, „Myśl Protestancka”, „Literatura”, „Więź”. Tłumaczył na język niemiecki m.in. twórczość Ernsta Wiecherta, Johanna Gottlieba Willamowa, Johanna Gottfrieda Herdera. Spolszczył również niektóre liryki Wojciecha Kętrzyńskiego ze zbioru Z księgi pieśni człowieka niemczonego.[1]
Inne
Katalog WBP w Olsztynie
Bibliografia Warmii i Mazur
Działalność
W 1959 roku rozpoczął współpracę z czasopismem kulturalnym „Warmia i Mazury”, na którego łamach publikował (już pod własnym nazwiskiem) wiersze, prozę, recenzje i tłumaczenia. W czasie studiów kierował redakcją literacką Studenckiego Studia Radiowego. Był współzałożycielem grupy poetyckiej „Kadyk” oraz redaktorem naczelnym pisma „SAIF” (skrót od Studenckiej Agencji Informacyjno-Fotograficznej). Po przyjeździe do Olsztyna w 1966 r. podjął staż w redakcji „Głosu Olsztyńskiego”.
Jako dziennikarz przepracował 14 lat. W tym okresie rozpoczął również trwającą do 1979 r. działalność w Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnym „Pojezierze” oraz w Klubie Literackim przy Związku Młodzieży Socjalistycznej. Był m.in. redaktorem czasopisma „Przemiany". W latach 1968-1971 kierował olsztyńskim ośrodkiem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. W 1969 r. został członkiem Związku Literatów Polskich (do 1983 r.) i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1967-1982, 1989).
W latach 70-tych na łamach ogólnopolskiej prasy literackiej krytycznie ustosunkowywał się do negatywnych zjawisk życia kulturalnego. Z powodu niezależnej postawy był obiektem ataków ze strony olsztyńskich władz i instytucji kulturalnych. Problematyka mazurska jego publikacji, pomijana w Olsztynie, zyskała szersze zainteresowanie w kraju. W latach 1980-1982 kierował działem warszawskiego Miesięcznika Krytycznego „Meritum”. W marcu 1980 r. ze względu na różnice ideowe zrezygnował z pracy w „Gazecie Olsztyńskiej”.
Następnie współtworzył Mazurskie Zrzeszenie Kulturalne, którego celem było ocalenie przed zniszczeniem resztek kultury mazurskiej. Pełniąc również funkcję członka Zarządu Regionu Warmińsko-Mazurskiego NSZZ „Solidarność” zajmował się problem krzywd wyrządzonych Warmiakom i Mazurom w okresie powojennym. W latach 1982-1986 współpracował ze środowiskiem skupionym wokół redakcji „Posłańca Warmińskiego”. Od 1989 roku był członkiem Polskiego PEN Clubu (w latach 1993-1996 wchodził w skład jego Zarządu). W tym czasie znalazł się też w komitecie założycielskim Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (w latach 1993-1996 pełnił funkcje wiceprezesa Zarządu Głównego).
Od 1999 r. działał na rzecz powołania Mazurskiego Towarzystwa Ewangelickiego, stowarzyszenia zmierzającego do integracji środowisk ewangelickich na Warmii i Mazurach. Członek Honorowy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (2015).
Nagrody
- II nagroda w ogólnopolskim konkursie literackim na utwór poświęcony tzw. ziemiom odzyskanym, za powieść Drogami o świcie (1964)
- Nagroda Pióra za debiutancki zbiór poezji Rysowane z pamięci (1964)
- I nagroda i Medal „Nike Warszawska” za poemat Znowu obecna (1965)
- III nagroda w konkursie Ludowej Spółdzielni Wydawniczej za powieść Na uboczu święta (1966)
- Nagroda im. Hanki Rawickiej za publicystykę o problematyce młodzieżowej (1968)
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1976)
- Nagroda im. Stanisława Piętaka za powieść Pusta noc (1977)
- Nagroda Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie za upowszechnianie kultury (1977)
- Nagroda artystyczna miesięcznika „Warmia i Mazury” za twórczość związaną z regionem (1977)
- Złoty Krzyż Zasługi oraz Odznaką „Zasłużonym dla Warmii i Mazur” (1979)
- Nagroda Niezależnej Fundacji Popierania Kultury Polskiej z Australii „Polcul Foundation” (1988)
- Tytuł Książka Roku 1988 w dziedzinie poezji (wg miesięcznika „Literatura”) - Z krainy Nod (1988)
- Nagroda Funduszu Literatury za tom poezji W cieniu (1989)
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia w dziedzinie literatury (1989)
- Tytuł Książka Roku 1989 w dziedzinie prozy (wg miesięcznika „Literatura”) - Kronika z Mazur (1990)
- Medal Marcina Lutra (1991)
- Nagroda Czesława Seyferta przyznana przez Polski PEN-Club (1993)
- Regionalna Nagroda im. Michała Lengowskiego za całokształt twórczości literackiej (1998)
- 7 miejsce w rankingu najwybitniejszych postaci szczególnie zasłużonych dla Olsztyna w minionym stuleciu (2000)
- Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Olsztyna (2001)
- Nagroda Ministra Kultury w dziedzinie upowszechniania kultury (2003)
- Nagroda im. ks. Leopolda Otto (2004)
- Statuetka św. Jakuba, dla wybitnej osobowości pracującej na rzecz miasta Olsztyna (2004)
- Tytuł „Najlepszy z Najlepszych” za zasługi w promowaniu Warmii i Mazur (2004)
- Nagroda im. Profesora Hugona Steinhausa za najlepszą polską książkę popularnonaukową wydaną w latach 2001-2003 - Warmia i Mazury (2004)
- Tytuł „Osobowość Roku Warmii i Mazur” (2005)
- „Wawrzyn” - Literacka Nagroda Warmii i Mazur (wyróżnienie) - Mazurskie dole i niedole w opracowaniu E. Kruka; (nominacja) - Hieronim Skurpski (2005)
- „Wawrzyn” - Literacka Nagroda Warmii i Mazur (nagroda główna) - Znikanie (2006)
- „Wawrzyn” - Literacka Nagroda Warmii i Mazur (nominacja) - Spadek: zapiski mazurskie 2007-2008 (2010)
- Nagroda Literacka im. Władysława Reymonta w kategorii książka roku za Spadek: zapiski mazurskie 2007-2008 (2011)
- „Wawrzyn” - Literacka Nagroda Warmii i Mazur - 2016 [2]
- "Laur Dziennikarza Warmii i Mazur" (2015)
- medal im. ks. Twardowskiego za całokształt twórczości - 2016
- Doktorat honoris causa UWM w Olsztynie - 2016 - za tworzenie prawdziwego, sumiennego i wielowymiarowego obrazu ziemi warmińsko-mazurskiej oraz upowszechnianie go na forum ogólnopolskim, za budowanie tożsamości i rozwój dziedzictwa kulturowego regionu w wymiarze uniwersalnym, za trwające pół wieku skuteczne inspirowanie badań regionalistycznych w zakresie nauk humanistycznych i społecznych oraz za piękne owoce działań podjętych z myślą o dobru wspólnym społeczeństwa Warmii i Mazur, Polski i Europy.[3]
- Orfeusz Mazurski za tomik Nieobecność (2016)
Ciekawostki
W wywiadzie dla tygodnika „Kultura” w przeddzień wydarzeń sierpniowych 1980 r. powiedział: „Twórczość jest sprzeciwem wobec tego, co jest”.
Multimedia
Erwin Kruk. Z cyklu Mówiące portrety (fragment).
Realizacja: Adam Smoczyński ; Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie, 2001. Prowadzenie wywiadu Zbigniew Chojnowski.
Źródło: Archiwum WBP w Olsztynie.
Przypisy
- ↑ Chojnowski Zbigniew, Zmartwychwstały kraj mowy. Literatura Warmii i Mazur lat dziewięćdziesiątych, Olsztyn, UWM, 2002, s. 185.
- ↑ http://ro.com.pl/erwin-kruk-zostal-laureatem-literackiego-wawrzynu/01276375
- ↑ http://olsztyn.wyborcza.pl/olsztyn/1,48726,20163666,uwm-wyrozni-erwina-kruka-tytulem-doktora-honoris-causa.html
Bibliografia
- Konończuk, Elżbieta: Mazurska obecność Erwina Kruka / Elżbieta Konończuk. - Białystok : TLAM, 1993.
- Matysiak, Anna: Między regionalizmem a uniwersalizmem. O poezji Erwina Kruka / Anna Matysiak. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe Temper, 1995.
- Erwin Kruk. Bibliografia podmiotowo-przedmiotowa / oprac. Katarzyna Manikało-Obidzińska, Anita Romulewicz, Anna Wysocka ; pod kier. Bożeny Wasilewskiej // W: Z dróg Erwina Kruka / red. i wprowadzenie Zbigniew Chojnowski. – Olsztyn : Polskie Towarzystwo Czytelnicze. Oddział, 2006. – S. 228-333.
- Dni Seweryna Pieniężnego w Olsztynie - 2015 / opr. Ireneusz St. Bruski. Olsztyn: SDP, 2015. - S. 43-46.