Stefan Brzozowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 
[[Image:Brzoz4.jpg|thumb|right|250px| Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]]
 
[[Image:Brzoz4.jpg|thumb|right|250px| Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]]
 
[[Image:Brzoz5.jpg|thumb|right|250px| Z okładki „Borussi”. - 2002, nr 26.<br> Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]]
 
[[Image:Brzoz5.jpg|thumb|right|250px| Z okładki „Borussi”. - 2002, nr 26.<br> Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]]
 +
[[Image:Brzozh4.jpg|thumb|right|250px| Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]]
 +
 
(1950- ) – olsztyński kompozytor, muzyk, wykonawca piosenek poetyckich i kabaretowych
 
(1950- ) – olsztyński kompozytor, muzyk, wykonawca piosenek poetyckich i kabaretowych
  

Wersja z 15:20, 27 gru 2010

Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie
Z okładki „Borussi”. - 2002, nr 26.
Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie
Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie

(1950- ) – olsztyński kompozytor, muzyk, wykonawca piosenek poetyckich i kabaretowych

Biografia

Urodził się 20 czerwca 1950 r. w Olsztynie [1]. W wieku 13 lat grał na 13 instrumentach oraz tańczył w zespole baletowym prowadzonym przy olsztyńskim MDK. Należał również do harcerstwa, w którym uzyskał stopień podharcmistrza. Brał udział w akcji odbudowywania Fromborka „Operacja 1001 Frombork”. Uczył się w olsztyńskim Technikum Samochodowym, następnie studiował również w miejscowej Wyższej Szkole Nauczycielskiej na kierunku muzycznym. W 1985 r. obronił tytuł magistra pedagoga – nauczyciela wychowania muzycznego – w Wyższej Szkole Pedagogicznej.
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych tańczył i śpiewał pod okiem Wojciecha Muchlado i Janusza Laddy w reprezentacyjnym Zespole ZHP „Krusyna”. W 1972 r. artysta zaprzyjaźnił się z Jerzym Ignaciukiem i dołączył jako kompozytor oraz śpiewający muzyk do ekipy uczelnianego Teatrzyku Piosenki Nie Zawsze Poetyckiej „Niebo”. (Brzozowski przed włączeniem się nurt muzyczny tzw. poezji śpiewanej, uprawiał muzykę rockową, śpiewając z tak znanymi w Olsztynie postaciami, jak Ryszard Rynkowski oraz Mieczysław Wieliczko [2]). W tym czasie powstały melodie stanowiące obecną klasykę polskiej poezji śpiewanej i kabaretowej, np. A jednak po nas coś zostanie, Sekret kardynała Richelieu czy Grajek. Zespół był laureatem głównych nagród na licznych konkursach piosenki, m.in. podczas Festiwali Piosenki Studenckiej w Krakowie, Przeglądu Akademickiego Małych Form Kameralnych w Koszalinie, Ogólnopolskiej Giełdy Piosenki Studenckiej w Lublinie, na Spotkaniach Zamkowych „Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie, na Festiwalu Artystycznej Młodzieży Akademickiej FAMA ’77 w Świnoujściu. W połowie lat 70-tych Brzozowski zorganizował zespół kontynuujący działalność „Nieba”, czyli tercet „BONIEQ”, który wystąpił na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Następnie artysta grał i śpiewał w kabarecie „Luźna Grupa”, a w l. 1981-1984 w zespole „Kaczki z Nowej Paczki”. Był współtwórcą longplaya Greps, nagrodzonego przez Polskie Nagrania Złotą Płytą. Komponował też dla Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie: w 1981 r. muzykę do spektaklu Jerzego Ignaciuka Pieśń o drodze, a także do widowiska Marioli Platte W naszym domu i sztuk Wariatka z Chaillot oraz Kopciuch. Jednocześnie współpracując z Radiem Olsztyn, przez kilkadziesiąt lat w jego studiu nagrywał utwory i tworzył programy satyryczne.
W 1985 r. artysta założył kabaret „Czerwony Tulipan”, nagrodzony główną nagrodą podczas FAMY ’95 jako „zjawisko estradowe”. Występował wraz z tym zespołem na festiwalach, w telewizji, koncertował również w USA i Francji, nagrywając kolejne płyty.
Brzozowski był członkiem Rad Artystycznych oraz licznych jury (m.in. FAMY, krakowskiego festiwalu piosenki studenckiej, olsztyńskich Spotkań Zamkowych. Ogółem skomponował kilkaset bardzo znanych utworów.

Nagrody i odznaczenia

Bibliografia

  1. Mierzyńska, Elżbieta: Twarze miasta : rozmowy reporterów „Gazety Olsztyńskiej” / Elżbieta Mierzyńska, Sebastian Mierzyński. – Olsztyn: „Edytor” Sp. z o.o., 2003. – S. 114-115.

Przypisy

  1. „(…) urodziłem się w Olsztynie, podwórko przy ul. Grunwaldzkiej, park przy Łynie, ogródki z bagnami (…)” //w: Mierzyńska Elżbieta, Mierzyński Sebastian, Twarze miasta. Rozmowy reporterów „Gazety Olsztyńskiej”, Olsztyn, 2003, s. 114.
  2. Dz. cyt.