Centrum Spotkań Europejskich Światowid w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
(Działalność)
m (aktualizacja w działalności o gazetę)
Linia 4: Linia 4:
  
 
==Historia==
 
==Historia==
Historia placówki sięga 1962 r., kiedy to utworzono w Elblągu pierwszy po wojnie [[Elbląski Dom Kultury |Dom Kultury]]. W kolejnych latach instytucja kilkakrotnie zmieniała zarówno swoją nazwę, jak i profil działania. Lata 60-te stanowiły okres jej świetności. Wówczas było to rzeczywiste centrum kulturalne i sportowe Elbląga. Na początku lat 70-tych placówkę przemianowano na [[Elbląski Ośrodek Kultury]]. Ze zmianą tą kojarzy się m.in. poszerzenie funkcji domu kultury i utworzenie na jego bazie również centrum rozrywki. W 1975 r., w związku z utworzeniem województwa elbląskiego, na bazie Ośrodka utworzono [[Wojewódzki Ośrodek Kultury w Elblągu |Wojewódzki Ośrodek Kultury]], który pełnił nadrzędną rolę w stosunku do mniejszych tego typu placówek na terenie całego województwa. W 1978 r. z Wojewódzkiego Ośrodka Kultury wydzielono [[Miejski Ośrodek Kultury w Elblągu |Miejski Ośrodek Kultury]]. Pomimo różnych zakresów i sposobów działania obu instytucji ich działania w wielu przypadkach się przeplatały i wzajemnie i uzupełniały. W 1982 r. oba domy kultury ponownie połączono tworząc [[Elbląski Ośrodek Kultury]]. Do 1990 r. pełnił on funkcję ośrodka wojewódzkiego. W 1982 r. powstał również [[Młodzieżowy Dom Kultury w Elblągu |Młodzieżowy Dom Kultury]] przy ul. Bema i tam została przeniesiona duża część działań ośrodka kultury. Od początku lat 90-tych Elbląski Ośrodek Kultury (EOK) tracił na znaczeniu. Funkcjonujące przy nim od lat [[Kino Światowid w Elblągu |Kino „Światowit”]] podlegało Okręgowej Dyrekcji w Gdańsku, natomiast salą sportową, którą EOK posiadał, dysponował Miejski Ośrodek Sportu. W 1991 r. wszystkim instytucjom z mocy ustawy nadano osobowość prawną oraz pełną swobodę programową i twórczą. Ośrodkowi zostały zwrócone sala sportowa i kino (obecnie „Światowid”). Dzisiaj Centrum Spotkań Europejskich (do 2009 r. Centrum Kultury i Współpracy Międzynarodowej „Światowid”) posiada dwie dobrze wyposażone sale kinowe, salę sportową, galerię sztuki i jest w całości zmodernizowane. W instytucji znajdują się: pracownia fotograficzna, plastyczna, muzyczna i ceramiczna i realizowany jest projekt wirtualnego centrum kultury.
+
Historia placówki sięga 1962 r., kiedy to utworzono w Elblągu pierwszy po wojnie [[Elbląski Dom Kultury |Dom Kultury]]. W kolejnych latach instytucja kilkakrotnie zmieniała zarówno swoją nazwę, jak i profil działania. Lata 60-te stanowiły okres jej świetności. Wówczas było to rzeczywiste centrum kulturalne i sportowe Elbląga. Na początku lat 70-tych placówkę przemianowano na [[Elbląski Ośrodek Kultury]]. Ze zmianą tą kojarzy się m.in. poszerzenie funkcji domu kultury i utworzenie na jego bazie również centrum rozrywki. W 1975 r., w związku z utworzeniem województwa elbląskiego, na bazie Ośrodka utworzono [[Wojewódzki Ośrodek Kultury w Elblągu |Wojewódzki Ośrodek Kultury]], który pełnił nadrzędną rolę w stosunku do mniejszych tego typu placówek na terenie całego województwa. W 1978 r. z Wojewódzkiego Ośrodka Kultury wydzielono [[Miejski Ośrodek Kultury w Elblągu |Miejski Ośrodek Kultury]]. Pomimo różnych zakresów i sposobów działania obu instytucji ich działania w wielu przypadkach się przeplatały i wzajemnie i uzupełniały. W 1982 r. oba domy kultury ponownie połączono tworząc [[Elbląski Ośrodek Kultury]]. Do 1990 r. pełnił on funkcję ośrodka wojewódzkiego. W 1982 r. powstał również [[Młodzieżowy Dom Kultury w Elblągu |Młodzieżowy Dom Kultury]] przy ul. Bema i tam została przeniesiona duża część działań ośrodka kultury. Od początku lat 90-tych Elbląski Ośrodek Kultury (EOK) tracił na znaczeniu. Funkcjonujące przy nim od lat [[Kino Światowid w Elblągu |Kino „Światowit”]] podlegało Okręgowej Dyrekcji w Gdańsku, natomiast salą sportową, którą EOK posiadał, dysponował Miejski Ośrodek Sportu. W 1991 r. wszystkim instytucjom z mocy ustawy nadano osobowość prawną oraz pełną swobodę programową i twórczą. Ośrodkowi zostały zwrócone sala sportowa i kino (obecnie „Światowid”). Dzisiaj Centrum Spotkań Europejskich (do 2009 r. Centrum Kultury i Współpracy Międzynarodowej „Światowid”) posiada dwie dobrze wyposażone sale kinowe, salę sportową, galerię sztuki i jest w całości zmodernizowane. W instytucji znajdują się: pracownia fotograficzna, plastyczna, muzyczna i ceramiczna. Centrum prowadzi też działalność medialną - jest wydawcą Portalu Kulturalnego Warmii i Mazur eŚwiatowid.pl [http://www.eswiatowid.pl] publikującego materiały prasowe, radiowe i telewizyjne, a także prowadzi portal społecznościowy eKulturalni.pl [http://www.ekulturalni.pl].
  
 
==Działalność==
 
==Działalność==

Wersja z 12:25, 5 lis 2013

Instytucja kultury działająca w Elblągu od 1962 r.

Historia

Historia placówki sięga 1962 r., kiedy to utworzono w Elblągu pierwszy po wojnie Dom Kultury. W kolejnych latach instytucja kilkakrotnie zmieniała zarówno swoją nazwę, jak i profil działania. Lata 60-te stanowiły okres jej świetności. Wówczas było to rzeczywiste centrum kulturalne i sportowe Elbląga. Na początku lat 70-tych placówkę przemianowano na Elbląski Ośrodek Kultury. Ze zmianą tą kojarzy się m.in. poszerzenie funkcji domu kultury i utworzenie na jego bazie również centrum rozrywki. W 1975 r., w związku z utworzeniem województwa elbląskiego, na bazie Ośrodka utworzono Wojewódzki Ośrodek Kultury, który pełnił nadrzędną rolę w stosunku do mniejszych tego typu placówek na terenie całego województwa. W 1978 r. z Wojewódzkiego Ośrodka Kultury wydzielono Miejski Ośrodek Kultury. Pomimo różnych zakresów i sposobów działania obu instytucji ich działania w wielu przypadkach się przeplatały i wzajemnie i uzupełniały. W 1982 r. oba domy kultury ponownie połączono tworząc Elbląski Ośrodek Kultury. Do 1990 r. pełnił on funkcję ośrodka wojewódzkiego. W 1982 r. powstał również Młodzieżowy Dom Kultury przy ul. Bema i tam została przeniesiona duża część działań ośrodka kultury. Od początku lat 90-tych Elbląski Ośrodek Kultury (EOK) tracił na znaczeniu. Funkcjonujące przy nim od lat Kino „Światowit” podlegało Okręgowej Dyrekcji w Gdańsku, natomiast salą sportową, którą EOK posiadał, dysponował Miejski Ośrodek Sportu. W 1991 r. wszystkim instytucjom z mocy ustawy nadano osobowość prawną oraz pełną swobodę programową i twórczą. Ośrodkowi zostały zwrócone sala sportowa i kino (obecnie „Światowid”). Dzisiaj Centrum Spotkań Europejskich (do 2009 r. Centrum Kultury i Współpracy Międzynarodowej „Światowid”) posiada dwie dobrze wyposażone sale kinowe, salę sportową, galerię sztuki i jest w całości zmodernizowane. W instytucji znajdują się: pracownia fotograficzna, plastyczna, muzyczna i ceramiczna. Centrum prowadzi też działalność medialną - jest wydawcą Portalu Kulturalnego Warmii i Mazur eŚwiatowid.pl [1] publikującego materiały prasowe, radiowe i telewizyjne, a także prowadzi portal społecznościowy eKulturalni.pl [2].

Działalność

Działania Ośrodka oparto na zasadach koprodukcji ze stowarzyszeniami działającymi na rzecz kultury w Elblągu: Stowarzyszenie Tanecznym „Jantar”, Stowarzyszenie Kulturalnym Viva Art. Corocznie odbywają się w Światowidzie: Festiwal Sztuki Słowa „Czy to jest kochanie” w Elblągu, Elbląskie Noce. Festiwal Piosenki Wartościowej, turnieje taneczne z prestiżowym Międzynarodowym Festiwalem Tańca „Balic Cup” na czele, Międzynarodowe Spotkania Artystyczne (wcześniej Artystyczne Spotkania Osób Niepełnosprawnych „ASON”) oraz wiele innych przedsięwzięć okazjonalnych. Centrum popularyzuje również kulturę światową i prezentuje prace oraz osiągnięcia czołówki artystów krajowych. Ponadto zajmuje się organizowaniem pokazów spektakli teatralnych i dystrybucją filmów.

Bibliografia

  1. Dubiella-Polakowska, Magdalena: Życie społeczne Elbląga w latach 1945-2000 / Magdalena Dubiella-Polakowska. - Elbląg : Elbląska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna, 2002. – S. 355-358.
  2. Pęczak, Mirosław, Nowiński, Jacek: Co się lubi, co się ma. Uczestnictwo w kulturze. Elbląg i powiat elbląski. – Elbląg : Wilk Stepowy, 2006. - S. 21-24.

Zobacz też