Bolesław Pilarek: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Linia 86: Linia 86:
 
Ponadto otrzymał tytuł ''Honorowego Obywatela Lubawy'' za wymyślenie i zorganizowanie pierwszych „Lubawskich Witamin” oraz publikacje promujące rozwój sadownictwa. Otrzymał tytuł „Dziennikarza Rolnego Roku 2004” nadany przez [[ewim: Warmińsko-Mazurska Izba Rolnicza|Warmińsko-Mazurską Izbę Rolniczą]] za rzetelne i bezstronne prezentowanie problematyki rolnictwa Warmii i Mazur w artykułach prasowych oraz najwyższe odznaczenie Związku Młodzieży Wiejskiej im. Ignacego Solarza (2014) i ''Medal Pawła Stalmacha'' nadany przez Zarząd Główny Macierzy Ziemi Cieszyńskiej (2015).
 
Ponadto otrzymał tytuł ''Honorowego Obywatela Lubawy'' za wymyślenie i zorganizowanie pierwszych „Lubawskich Witamin” oraz publikacje promujące rozwój sadownictwa. Otrzymał tytuł „Dziennikarza Rolnego Roku 2004” nadany przez [[ewim: Warmińsko-Mazurska Izba Rolnicza|Warmińsko-Mazurską Izbę Rolniczą]] za rzetelne i bezstronne prezentowanie problematyki rolnictwa Warmii i Mazur w artykułach prasowych oraz najwyższe odznaczenie Związku Młodzieży Wiejskiej im. Ignacego Solarza (2014) i ''Medal Pawła Stalmacha'' nadany przez Zarząd Główny Macierzy Ziemi Cieszyńskiej (2015).
  
−
Za osiągnięcia w pracy zawodowej otrzymał wiele nagród, m. in. nagrodę ministra za pracę doktorską (1984) i nagrody zespołowe od Rektora [[ewim: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie|Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie]] oraz najwyższą nagrodę Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa - statuetkę „Złoty Kłos” (2014) za działalność na rzecz edukacji, promocji i integracji środowiska rolniczego.
+
Za osiągnięcia w pracy zawodowej otrzymał wiele nagród, m. in. nagrodę ministra za pracę doktorską (1984), osiem nagród JM Rektora ART i UWM za szczególnie osiągnięcia w pracy zawodowej (1992, 1993, 1996, 1997, 2001, 2002, 2003, 2005), dyplom za osiągnięcia dydaktyczne (2001) oraz najwyższą nagrodę Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa - statuetkę „Złoty Kłos” (2014) za działalność na rzecz edukacji, promocji i integracji środowiska rolniczego.
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==

Wersja z 10:00, 2 sty 2017

Bolesław Pilarek
Źródło: zbiory prywatne

(1944- ) - doktor nauk rolniczych, dziennikarz i publicysta, pisarz, działacz społeczny.

Biografia

Bolesław Wincenty Pilarek urodził się 29 stycznia 1944 roku w Podłężu. W 1968 roku ukończył studia na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, specjalność Ekonomika i organizacja rolnictwa. W 1971 r. ukończył Studium Podyplomowe z zakresu doradztwa na Wydziale Ekonomiczno-Rolniczym (obecnie Wydział Nauk Ekonomicznych) SGGW w Warszawie, a następnie dwuletni kurs dla dziennikarzy prasy, radia i telewizji. W 1984 roku uzyskał stopień doktora nauk rolniczych w Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.

Mieszka w Olsztynie.

Olsztyńscy dziennikarze odbierają z rąk Bolesława Pilarka, prezesa olszyńskiej sekcji Klubu Publicystów Rolnych i Ochrony Środowiska, Puchar im. Włodzimierza Mamińskiego, założyciela i pierwszego redaktora naczelnego „Nasza Wieś”. Od lewej: Stanisław Kuchciński z Gazety Olsztyńskiej i Jan Jędrusik z Radia Olsztyn, Bolesław Pilarek
Źródło: zbiory prywatne

Praca zawodowa

Na pierwszym roku studiów był laborantem w Katedrze Chemii, a na piątym roku asystentem technicznym w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie; po studiach, podczas trzymiesięcznej służby wojskowej, był dowódcą plutonu i stażystą w PGR Zawroty i Brzydowo. Był inspektorem Działu Rolno-Organizacyjnego Wojewódzkiego Związku Kółek Rolniczych w Olsztynie. W latach 1969-1971 był asystentem, a następnie w kierownikiem Działu Ekonomicznego w Rolniczym Rejonowym Zakładzie Doświadczalnym w Bęsi, kierownikiem Działu Poradnictwa Rolniczego w tygodniku rolniczym „Nasza Wieś” (1971-1989).

W konkursie ogłoszonym przez Olsztyńskie Wydawnictwo Prasowe na nowe czasopismo miesięczne „ABC Rolnika” został pozytywnie przyjęty przez komisję i otrzymał stanowisko redaktora naczelnego, które pełnił w latach 1989-1990. W 1990 roku założył nowe czasopismo miesięczne - „Rolnicze abc” - i został jego redaktorem naczelnym; funkcję tą pełnił w latach 1990-2006 (do czasu sprzedaży tytułu).

W 1992 roku został wiceprezesem Fundacji im. Michała Oczapowskiego ustanowionej przez Stowarzyszenie Absolwentów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie i redaktorem prowadzącym czasopisma rzeczoznawców wyceny nieruchomości „Wycena”( 1992-1998). Na początku 1994 roku założył kwartalnik „5 plus X” - czasopismo absolwentów w Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie i wciąż jest jego redaktorem naczelnym.

W 1990 r.cały zespół czasopisma „Rolnicze abc” został zatrudniony na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. W 2007 roku przez kilka miesięcy pełnił funkcję redaktora naczelnego „Wiadomości Uniwersyteckich”.

W latach 1999-2012 był niepełnoetatowym pracownikiem Spółdzielni Pracy Dziennikarzy AGRO-SPÓŁDZIELCA w Warszawie, a następnie w wydawnictwie „PROMARK” Sp zo.o. w Warszawie. W tym czasie współpracował z czasopismami wydawanymi przez te wydawnictwa, tj. „Plon” , „Nowy Plon”, „Pszczelarz Polski”, „Dobry Hodowca” i „Poradnik Rolniczy”. Współpracował także z „Wiadomościami Bieżącymi”, „Chłopską Drogą”. Jest współpracownikiem „Tygodnika Poradnika Rolniczego”.

Podczas pracy redakcyjnej upowszechniał osiągnięcia nauki i przodującej praktyki rolniczej. Jest współautorem prac naukowych publikowanych w Biuletynie Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, „Pracach Naukowych Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu”, w wydawnictwach Akademii Rolniczej w Krakowie, Instytutu Ziemniaka i w periodykach obcojęzycznych. Jest autorem lub współautorem ponad pięćdziesięciu książek, kalendarzy-poradników i broszur o tematyce rolniczej, ogrodniczej i kulinarnej. Podstawą do napisania książek kulinarnych były przepisy hobbistycznie zebrane podczas dziennikarskich wizyt w gospodarstwach. Dziennikarskie wyjazdy w teren i turystykę uczynił wręcz sposobem na życie i pasjonującym hobby.

„Rolnicze abc” - posiedzenie rady programowej w Regionalnym Centrum Doradztwa Rolniczego w Poświętnem. Od lewej: Bolesław Pilarek, redaktor naczelny, prof. dr hab. Marian Kozłowski, przewodniczący Rady programowej”, Witold Tomiński, Zdzisław Kamiński, Maria Sieczkowska, Witold Kabas, Piotr Michalczuk, Kazimierz Szczepański - członkowie rady reprezentujący ośrodki doradztwa rolniczego.
Źródło: zbiory prywatne

Pseudonimy: Paweł Borecki, P. Bolesławski, B. Trak, B. Rek, Pb

Inauguracja roku akademickiego w Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Na pierwszym planie od lewej: redaktor Jerzy Jakub Pantak, „Gazeta Olsztyńska” i Bolesław Pilarek „Nasza Wieś”.
Źródło: zbiory prywatne
Bolesław Pilarek z wydaną w 2016 r. publikacją "Doradztwo rolnicze na Warmii, Mazurach i Powiślu".
Źródło: zbiory prywatne

Publikacje

Wybór publikacji, których był autorem lub współautorem:

Praca społeczna

W latach 1965-66 był przewodniczącym Zarządu Uczelnianego ZMW w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1974-1982), od 1975 r. przez trzy kadencje prezesem olsztyńskiej sekcji Klubu Publicystów Rolnych i Ochrony Środowiska. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polskiej (od 1982), przez dwie kadencje był wiceprezesem Klubu Publicystów Rolnych. Jest członkiem zarządu Stowarzyszenia Absolwentów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (od 1992 roku); wiceprezesem (1992-2010), a następnie prezesem absolwenckiej Fundacji im. Michała Oczapowskiego. Należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie (przez dwie kadencje jako sekretarz i przez dwie kadencje był pierwszym wiceprezesem Zarządu Uczelnianego). Przez trzy lata był członkiem Rady Nadzorującej Centrum Innowacji i Transferu Technologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz sekretarz komisji badań nad współczesnością Stowarzyszenia Naukowego im. Wojciecha Kętrzyńskiego.

Nagrody i odznaczenia

Wielokrotnie wyróżniany, nagradzany i odznaczany za twórczość dziennikarską i działalność społeczną. Wybór:

  • Oficerski Krzyż Orderu Odrodzenia Polski (2000)
  • Kawalerski Krzyż Orderu Odrodzenia Polski (1989)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1980)
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1975)

Wybór odznaczeń resortowych, regionalnych i organizacyjnych:

  • Zasłużony dla uczelni (1999)
  • Zasłużony Wydziału Kształtowania Środowiska i Rolnictwa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
  • Za szczególne zasługi dla rozwoju Wydziału Kształtowania Środowiska i Rolnictwa i sławienie jego dobrego imienia (2006)
  • Złota odznaka Związku Młodzieży Wiejskiej (1965)
  • Honorowa odznaka Za zasługi położone dla rozwoju Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie (1968)
  • Zasłużonym dla Wydziału Rolniczego (1973)
  • Zasłużonym dla Warmii i Mazur (1974)
  • Zasłużony pracownik rolnictwa (1978)
  • Za zasługi dla województwa ostrołęckiego (1983)
  • Za zasługi dla województwa suwalskiego (1997)
  • Zasłużony pracownik przemysłu spożywczego i skupu (1986)
  • Zasłużony dla rolnictwa (1997)
  • Zbiorowe nagrody Rektora Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (2001), (2003)
  • Złota odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego (2004)
  • Medal za solidarność z Braćmi Węgierskimi walczącymi podczas rewolucji w 1956 r. (2006)
  • Złoty Laur Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (2009).

Ponadto otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Lubawy za wymyślenie i zorganizowanie pierwszych „Lubawskich Witamin” oraz publikacje promujące rozwój sadownictwa. Otrzymał tytuł „Dziennikarza Rolnego Roku 2004” nadany przez Warmińsko-Mazurską Izbę Rolniczą za rzetelne i bezstronne prezentowanie problematyki rolnictwa Warmii i Mazur w artykułach prasowych oraz najwyższe odznaczenie Związku Młodzieży Wiejskiej im. Ignacego Solarza (2014) i Medal Pawła Stalmacha nadany przez Zarząd Główny Macierzy Ziemi Cieszyńskiej (2015).

Za osiągnięcia w pracy zawodowej otrzymał wiele nagród, m. in. nagrodę ministra za pracę doktorską (1984), osiem nagród JM Rektora ART i UWM za szczególnie osiągnięcia w pracy zawodowej (1992, 1993, 1996, 1997, 2001, 2002, 2003, 2005), dyplom za osiągnięcia dydaktyczne (2001) oraz najwyższą nagrodę Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa - statuetkę „Złoty Kłos” (2014) za działalność na rzecz edukacji, promocji i integracji środowiska rolniczego.

Bibliografia

Materiały ze zbiorów domowych Bolesława Pilarka

Źródło: „http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php?title=Bolesław_Pilarek&oldid=77955”