Ordo Annuntiatione

Łaciński dramat liturgiczny – funkcjonujący z polskim tytułem Gra o Zwiastowaniu – jeden z najstarszych zabytków europejskiego teatru, opracowany i wykonywany przez członków Scholi Teatru „Węgajty” od 2002 r.

Historia

Tekst dramatu zachował się w kilku rękopisach średniowiecznych. Źródłem tekstu, opracowanego przez Scholę Teatru „Węgajty” są rękopisy z XIV w. z Cividale i Padwy (Włochy). Manuskrypt z Cividale zawiera zapis nutowy wraz z podziałem na role: Marii, Archanioła Gabriela, Elżbiety i diakona-narratora, ewangelisty. Natomiast didaskalia, bardzo obszerne i precyzyjne, zachowały się w rękopisie padewskim. Ordo Annuntiatione przedstawiano w różnych sytuacjach – najczęściej jako część liturgii nieszporów (po dramacie następuje Magnificat) bądź matutinum (zakończone Te Deum), bywało też jednak oddzielnym obrzędem, rozbudowaną Ewangelią śpiewaną poza kanoniczną liturgią.
Artyści Scholi z Węgajt korzystali z wielu źródeł, by jak najstaranniej odtworzyć całokształt widowiska. Studiowali m.in. miniatury, by nauczyć się specyfiki dawnych gestów liturgiczno-artystycznych (przyklęknięcie, złożenie dłoni). Opisywany dramat Schola wystawiła po raz pierwszy 15 sierpnia 2002 r. w olsztyńskiej Archikatedtedrze św. Jakuba i od tego czasu stanowi ważną część ich repertuaru. Widowisko odbyło się w ramach Olsztyńskiego Lata Artystycznego 2002.

Twórcy

• Johann Wolfgang Niklaus – kierownictwo artystyczne
• Maciej Kaziński – opracowanie instrumentalne
• Marcin Bornus-Szczyciński – konsultacja muzyczna
• Robert Pożarski – konsultacja muzyczna

Obsada

• Angelus – Katarzyna Jackowska
• Maria – Monika Paśnik-Petryczenko
• Elisabeth – Swietłana Bucka
• Diakonus – Johann Wolfgang Niklaus

Opis

Tekst dramatu to fragmentem Ewangelii według świętego Łukasza. Słowa i proroctwo Archanioła Gabriela, odpowiedź Marii, oraz pozdrowienie Elżbiety przeplecione są narracją ewangelisty. Część dramatyczną kończy kantyk Wielbi dusza moja Pana. Całość za dni swojego powstania dawała widzom pełny, udramatyzowany obraz wydarzeń biblijnych – jakkolwiek trzeba nadmienić, że owa widowiskowa teatralność nie była wówczas nadrzędnym celem, lecz liturgiczne ukonkretnienie faktów z Pisma Świętego.
W interpretacji Scholi Teatru „Węgajty” dramat towarzyszy uroczystej mszy maryjnej, zwanej (według źródeł późnośredniowiecznych) Złotą Mszą – Missa Aurea.

Bibliografia

1. Missa Aurea : dramat liturgiczny „Ordo Annuntiatione” (XIV w.) i pieśni pielgrzymów z „Llibre Vermell” (XIV w.) podczas IX Mszy gregoriańskiej In festis B. Mariae Virginis. – Nowe Kawkowo: Schola Teatru Wiejskiego „Węgajty”, 2002.

Zobacz też

• tekst dramatu: http://www.wegajty.pl