Wydawnictwo Wrzos: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
m (stronę Wydawnictwo „Wrzos” przeniósł do Wydawnictwo Wrzos) |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image:wrzos.jpg|thumb|right|200px|Logo wydawnictwa.]] | [[Image:wrzos.jpg|thumb|right|200px|Logo wydawnictwa.]] | ||
| − | + | Wydawnictwo regionalne z siedzibą w [[ewim:Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]], działające od 1998 r. | |
== Siedziba == | == Siedziba == | ||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
== Historia == | == Historia == | ||
| − | Wydawnictwo „Wrzos” rozpoczęło działalność w 1998 r. Jest rodzinną oficyną wydającą baśnie i legendy [[Irena Kwinto |Ireny Kwinto]], a prowadzoną przez syna pisarki Stanisława i jej wnuka – Michała. Wydawnictwo nosi również imię pisarki. Nazwa „Wrzos” pochodzi od godła, jakim swoje utwory sygnowała Irena Kwinto. W tworzonych publikacjach wykorzystano nie tylko wydane już zbiory autorki, ale także maszynopisy i ręczne notatki, jakie po sobie pozostawiła. | + | Wydawnictwo „Wrzos” rozpoczęło działalność w 1998 r. Jest rodzinną oficyną wydającą baśnie i legendy [[Irena Kwinto |Ireny Kwinto]], a prowadzoną przez syna pisarki - Stanisława i jej wnuka – Michała. Wydawnictwo nosi również imię pisarki. Nazwa „Wrzos” pochodzi od godła, jakim swoje utwory sygnowała Irena Kwinto. W tworzonych publikacjach wykorzystano nie tylko wydane już zbiory autorki, ale także maszynopisy i ręczne notatki, jakie po sobie pozostawiła. |
== Publikacje == | == Publikacje == | ||
[[Image:wrzos2.jpg|thumb|right|200px|]] | [[Image:wrzos2.jpg|thumb|right|200px|]] | ||
| − | Staraniem Wydawnictwa pojawiły się na księgarskim rynku wznowienia zbiorów baśni i legend Ireny Kwinto, w tym ''Legendy o kwiatach'' (1998), ''Bajki sceniczne'' (1999) - zawierające teatralne wersje bajek regionalnych, np. ''Fajka'', ''Legenda o Łynie'', ''Tabakierka'', ''Pierścień Orlicy'', a także zbiory: ''W krainie wielkiej baśni'' (2000), wzbogacony o ilustracje dzieci z [[Młodzieżowy Dom kultury im. Ireny Kwinto w Lidzbarku Warmiński |Młodzieżowego Domu Kultury im. Ireny Kwinto w Lidzbarku Warmińskim]] czy ''Legendy Warmii i Mazur'' (2001). Zawiera on najsłynniejsze legendy warmińskie Ireny Kwinto, m.in. ''Skąd się wzięło Jezioro Wielochowskie na Warmii'', ''Legendę o Łynie'', ''Zaklęty w kamień'' oraz ''Dar Królowej Róż''. „Wrzos” wydał także ''Bajki Warmii i Mazur'' (2001), także ilustrowane w całości przez dzieci oraz ''Warmińskie legendy o Smętku i Kłobukach'' (2002) i ''Legendy Krainy Tysiąca Jezior'' (2004), zawierające nie tylko wznowione po latach - ''Pierścień orlicy'', ''Najpiękniejsze ręce'', ''O dzielnym Janku'', ale i drukowaną po raz pierwszy historię ''O kłobuku łakomczuchu''. W wydawnictwie ukazały się również opowiadania Ryszarda Szocińskiego ''Bieszczadzkie przypadki'' (2003). | + | Staraniem Wydawnictwa pojawiły się na księgarskim rynku wznowienia zbiorów baśni i legend Ireny Kwinto, w tym ''Legendy o kwiatach'' (1998), ''Bajki sceniczne'' (1999) - zawierające teatralne wersje bajek regionalnych, np. ''Fajka'', ''Legenda o Łynie'', ''Tabakierka'', ''Pierścień Orlicy'', a także zbiory: ''W krainie wielkiej baśni'' (2000), wzbogacony o ilustracje dzieci z [[Młodzieżowy Dom kultury im. Ireny Kwinto w Lidzbarku Warmiński |Młodzieżowego Domu Kultury im. Ireny Kwinto w Lidzbarku Warmińskim]] czy ''Legendy Warmii i Mazur'' (2001). Zawiera on najsłynniejsze legendy warmińskie Ireny Kwinto, m.in. ''Skąd się wzięło Jezioro Wielochowskie na Warmii'', ''Legendę o Łynie'', ''Zaklęty w kamień'' oraz ''Dar Królowej Róż''. „Wrzos” wydał także ''Bajki Warmii i Mazur'' (2001), także ilustrowane w całości przez dzieci oraz ''Warmińskie legendy o Smętku i Kłobukach'' (2002) i ''Legendy Krainy Tysiąca Jezior'' (2004), zawierające nie tylko wznowione po latach - ''Pierścień orlicy'', ''Najpiękniejsze ręce'', ''O dzielnym Janku'', ale i drukowaną po raz pierwszy historię ''O kłobuku łakomczuchu''. W wydawnictwie ukazały się również opowiadania Ryszarda Szocińskiego ''Bieszczadzkie przypadki'' (2003).<ref>Na podstawie materiałów zamieszczonych na stronie internetowej [http://www.kwinto.com/wrzos.htm Wydawnictwa „Wrzos”]</ref> |
| + | |||
| + | == Przypisy == | ||
| + | <references/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | #Sotomska, Ewa : ''O „naszych” bajkach'', materiał zamieszczony na stronie [http://www.wbp.olsztyn.pl/bwm/3-4_08-ie/o_bajkach.htm Bibliotekarza Warmińsko-Mazurskiego] | + | #Sotomska, Ewa: ''O „naszych” bajkach'', materiał zamieszczony na stronie [http://www.wbp.olsztyn.pl/bwm/3-4_08-ie/o_bajkach.htm Bibliotekarza Warmińsko-Mazurskiego] |
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
| − | Strona internetowa [http://www.kwinto.com/wrzos.htm Wydawnictwa „Wrzos”] | + | *Strona internetowa [http://www.kwinto.com/wrzos.htm Wydawnictwa „Wrzos”] |
[[Category:Powiat lidzbarski]] | [[Category:Powiat lidzbarski]] | ||
[[Category:Wydawnictwa]] | [[Category:Wydawnictwa]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Lidzbark Warmiński]] |
| − | + | [[Category:1990-]] | |
| − | [[Category: | ||
Aktualna wersja na dzień 11:27, 9 gru 2014
Wydawnictwo regionalne z siedzibą w Lidzbarku Warmińskim, działające od 1998 r.
Spis treści
Siedziba
11-100 Lidzbark Warmiński ul. Poniatowskiego
Historia
Wydawnictwo „Wrzos” rozpoczęło działalność w 1998 r. Jest rodzinną oficyną wydającą baśnie i legendy Ireny Kwinto, a prowadzoną przez syna pisarki - Stanisława i jej wnuka – Michała. Wydawnictwo nosi również imię pisarki. Nazwa „Wrzos” pochodzi od godła, jakim swoje utwory sygnowała Irena Kwinto. W tworzonych publikacjach wykorzystano nie tylko wydane już zbiory autorki, ale także maszynopisy i ręczne notatki, jakie po sobie pozostawiła.
Publikacje
Staraniem Wydawnictwa pojawiły się na księgarskim rynku wznowienia zbiorów baśni i legend Ireny Kwinto, w tym Legendy o kwiatach (1998), Bajki sceniczne (1999) - zawierające teatralne wersje bajek regionalnych, np. Fajka, Legenda o Łynie, Tabakierka, Pierścień Orlicy, a także zbiory: W krainie wielkiej baśni (2000), wzbogacony o ilustracje dzieci z Młodzieżowego Domu Kultury im. Ireny Kwinto w Lidzbarku Warmińskim czy Legendy Warmii i Mazur (2001). Zawiera on najsłynniejsze legendy warmińskie Ireny Kwinto, m.in. Skąd się wzięło Jezioro Wielochowskie na Warmii, Legendę o Łynie, Zaklęty w kamień oraz Dar Królowej Róż. „Wrzos” wydał także Bajki Warmii i Mazur (2001), także ilustrowane w całości przez dzieci oraz Warmińskie legendy o Smętku i Kłobukach (2002) i Legendy Krainy Tysiąca Jezior (2004), zawierające nie tylko wznowione po latach - Pierścień orlicy, Najpiękniejsze ręce, O dzielnym Janku, ale i drukowaną po raz pierwszy historię O kłobuku łakomczuchu. W wydawnictwie ukazały się również opowiadania Ryszarda Szocińskiego Bieszczadzkie przypadki (2003).[1]
Przypisy
- ↑ Na podstawie materiałów zamieszczonych na stronie internetowej Wydawnictwa „Wrzos”
Bibliografia
- Sotomska, Ewa: O „naszych” bajkach, materiał zamieszczony na stronie Bibliotekarza Warmińsko-Mazurskiego
Zobacz też
- Strona internetowa Wydawnictwa „Wrzos”
