Grażyna Kowiel: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
(Utworzył nową stronę „Malarka amatorka. ==Biografia== Mieszka w Prejłowie pod Olsztynem. ==Twórczość== Od 1987 r. zajmuje się malarstwem (jest samoukiem). Stosuje różne techniki ma…”)
 
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
 +
[[Image:kowiel_grazyna_portret.jpg|thumb|right|200px|Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 2007, nr 87, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 918, s. 14.]]
 +
[[Image:kowiel_grazyna1.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.plastycy.artneo.pl/plastycy/userfiles/image/artysci/grazyna_kowiel/02.jpg www.plastycy.artneo.pl] ]]
 +
[[Image:kowiel_grazyna3.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.plastycy.artneo.pl/plastycy/userfiles/image/artysci/grazyna_kowiel/02.jpg www.plastycy.artneo.pl] ]]
 +
[[Image:kowiel_grazyna2.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.plastycy.artneo.pl/plastycy/userfiles/image/artysci/grazyna_kowiel/02.jpg www.plastycy.artneo.pl] ]]
 
Malarka amatorka.
 
Malarka amatorka.
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==
Mieszka w Prejłowie pod Olsztynem.  
+
Urodziła się w rodzinie wielodzietnej. Sztuką interesowała się już w dzieciństwie. Jednak ze względu na sytuację rodzinną nie mogła rozwijać zainteresowań w szkole plastycznej. Wybrała zawód ekonomistki. Przez wiele lat prowadziła magazyny w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Rolnych w Olsztynie. W połowie lat 90-tych przeżyła poważny wypadek samochodowy, który zmienił jej życie. Po przejściu na rentę zajęła się malarstwem. Mieszka w [[ewim:Prejłowo|Prejłowie]] pod [[ewim:Olsztyn|Olsztynem]].  
  
 
==Twórczość==
 
==Twórczość==
Od 1987 r. zajmuje się malarstwem (jest samoukiem). Stosuje różne techniki malarskie, od akwareli, przez farby olejne, po tempery. Inspiruje ją przyroda. Najczęstszym motywem są kwiaty i pejzaże, także warmińskie. W jej pracach dużą rolę odgrywa kolor. Stosuje żywe, intensywne barwy, jednocześnie podkreślając delikatność przedstawianych roślin brakiem konturów i „impresjonistyczną” techniką nakładania farb. Mimo, iż jest osoba niepełnosprawną, angażuje się społecznie w życie kulturalne regionu. M.in. prowadzi warsztaty artystyczne w przedszkolach i szkołach. Jak sama twierdzi: „pragnie wiele dać z siebie dla młodszych pokoleń, aby cząstka jej osoby przetrwała przez wiele lat”.<ref>[http://www.plastycy.artneo.pl/index.php?artysta=30 www.plastycy.artneo.pl ]</ref> Malarstwo jest dla niej pasją, która daje wiele radości i satysfakcji.  
+
Od 1987 r. zajmuje się malarstwem (jest samoukiem). Stosuje różne techniki malarskie, od akwareli, przez farby olejne, po tempery. Inspiruje ją przyroda. Najczęstszym motywem są kwiaty i pejzaże, także warmińskie, realistyczne i fantazyjne. W jej pracach dużą rolę odgrywa kolor. Stosuje żywe, intensywne barwy, jednocześnie podkreślając delikatność przedstawianych roślin brakiem konturów i „impresjonistyczną” techniką nakładania farb. Mimo, iż jest osoba niepełnosprawną, angażuje się społecznie w życie kulturalne regionu. M.in. prowadzi warsztaty artystyczne w przedszkolach i szkołach. Jak sama twierdzi: „pragnie wiele dać z siebie dla młodszych pokoleń, aby cząstka jej osoby przetrwała przez wiele lat”.<ref>[http://www.plastycy.artneo.pl/index.php?artysta=30 www.plastycy.artneo.pl ]</ref> Malarstwo jest dla niej pasją, która daje wiele radości i satysfakcji.  
  
 
==Wystawy==
 
==Wystawy==
Linia 27: Linia 31:
 
#Kosiewicz, Wojciech: ''Jak się spełniają marzenia?'' / Wojciech Kosiewicz // „Gazeta Wyborcza”. - 2005, nr 139, dod. „Olsztyn”, s. 4.  
 
#Kosiewicz, Wojciech: ''Jak się spełniają marzenia?'' / Wojciech Kosiewicz // „Gazeta Wyborcza”. - 2005, nr 139, dod. „Olsztyn”, s. 4.  
 
#Jelińska, Elżbieta: ''W galerii w Klebarku Wielkim ''/ Elżbieta Jelińska // „Posłaniec Warmiński”. - 2005, nr 22/23, s. 12.  
 
#Jelińska, Elżbieta: ''W galerii w Klebarku Wielkim ''/ Elżbieta Jelińska // „Posłaniec Warmiński”. - 2005, nr 22/23, s. 12.  
#Katarzyński, Władysław: ''Malowanie z potrzeby serca'' / Władysław Katarzyński // „Gazeta Olsztyńska”. - 2005, nr 233, dod. „Nasza Warmia”, nr 41, s. 7.
+
#Maguszewska, Agnieszka: ''Jeżeli przeżyłam, to znaczy, ze mam jeszcze coś do zrobienia : nigdy nie wiadomo, jakie talenty w nas drzemią'' / Agnieszka Magnuszewska // „Gazeta Olsztyńska”. - 2007, nr 87, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 918, s. 14.  
Maguszewska, Agnieszka  
+
#Kosiewicz, Wojciech: ''Olejne kwiaty i pejzaże Warmii : po dwóch latach można ponownie zobaczyć i kupić obrazy Grażyny Kowiel'' / Wojciech Kosiewicz // „Gazeta Olsztyńska”. - 2009, nr 172, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 1070, s. 4.
#''Jeżeli przeżyłam, to znaczy, ze mam jeszcze coś do zrobienia : nigdy nie wiadomo, jakie talenty w nas drzemią'' / Agnieszka Magnuszewska // „Gazeta Olsztyńska”. - 2007, nr 87, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 918, s. 14.  
+
[[Category:Malarze|Kowiel,Grażyna]]
Kosiewicz, Wojciech  
+
[[Category:Malarstwo|Kowiel,Grażyna]]
#''Olejne kwiaty i pejzaże Warmii : po dwóch latach można ponownie zobaczyć i kupić obrazy Grażyny Kowiel'' / Wojciech Kosiewicz // „Gazeta Olsztyńska”. - 2009, nr 172, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 1070, s. 4.
+
[[Category:Powiat olsztyński|Kowiel,Grażyna]]
 +
[[Category:Purda (gmina wiejska)|Kowiel,Grażyna]]
 +
[[Category:1945-1989|Kowiel,Grażyna]]
 +
[[Category:1990-|Kowiel,Grażyna]]

Aktualna wersja na dzień 10:28, 1 sie 2014

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 2007, nr 87, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 918, s. 14.

Malarka amatorka.

Biografia

Urodziła się w rodzinie wielodzietnej. Sztuką interesowała się już w dzieciństwie. Jednak ze względu na sytuację rodzinną nie mogła rozwijać zainteresowań w szkole plastycznej. Wybrała zawód ekonomistki. Przez wiele lat prowadziła magazyny w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Rolnych w Olsztynie. W połowie lat 90-tych przeżyła poważny wypadek samochodowy, który zmienił jej życie. Po przejściu na rentę zajęła się malarstwem. Mieszka w Prejłowie pod Olsztynem.

Twórczość

Od 1987 r. zajmuje się malarstwem (jest samoukiem). Stosuje różne techniki malarskie, od akwareli, przez farby olejne, po tempery. Inspiruje ją przyroda. Najczęstszym motywem są kwiaty i pejzaże, także warmińskie, realistyczne i fantazyjne. W jej pracach dużą rolę odgrywa kolor. Stosuje żywe, intensywne barwy, jednocześnie podkreślając delikatność przedstawianych roślin brakiem konturów i „impresjonistyczną” techniką nakładania farb. Mimo, iż jest osoba niepełnosprawną, angażuje się społecznie w życie kulturalne regionu. M.in. prowadzi warsztaty artystyczne w przedszkolach i szkołach. Jak sama twierdzi: „pragnie wiele dać z siebie dla młodszych pokoleń, aby cząstka jej osoby przetrwała przez wiele lat”.[1] Malarstwo jest dla niej pasją, która daje wiele radości i satysfakcji.

Wystawy

W 2001 r. w olsztyńskim hotelu Novotel, odbyła się jej pierwsza wystawa indywidualna. Tam też eksponowała swoje prace w kolejnych latach (2002-2004). Aktywnie uczestniczy w wystawach zbiorowych organizowanych przez Związku Plastyków Warmii i Mazur w Olsztynie. Następnie prezentowała swoje malarstwo m.in. w:

Nagrody i wyróżnienia

W 2009 r. otrzymała certyfikat „Marka Lokalna” - w kategorii rękodzieło, przyznawany przez Grupę Partnerską „Gniazdo Warmińskie”, za twórczość odnoszącą się do tradycji oraz nawiązującą do dziedzictwa kulturowego i historii miejsca, z którego wywodzi się artysta.

Udział w organizacjach

Przypisy

Bibliografia

  1. Kosiewicz, Wojciech: Jak się spełniają marzenia? / Wojciech Kosiewicz // „Gazeta Wyborcza”. - 2005, nr 139, dod. „Olsztyn”, s. 4.
  2. Jelińska, Elżbieta: W galerii w Klebarku Wielkim / Elżbieta Jelińska // „Posłaniec Warmiński”. - 2005, nr 22/23, s. 12.
  3. Maguszewska, Agnieszka: Jeżeli przeżyłam, to znaczy, ze mam jeszcze coś do zrobienia : nigdy nie wiadomo, jakie talenty w nas drzemią / Agnieszka Magnuszewska // „Gazeta Olsztyńska”. - 2007, nr 87, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 918, s. 14.
  4. Kosiewicz, Wojciech: Olejne kwiaty i pejzaże Warmii : po dwóch latach można ponownie zobaczyć i kupić obrazy Grażyny Kowiel / Wojciech Kosiewicz // „Gazeta Olsztyńska”. - 2009, nr 172, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 1070, s. 4.