Tadeusz Kufel
muzealnictwo,
1987-2007 - dyrektor Muzeum Budownictwa Ludowego -
Parku Etnograficznego w Olsztynku
Spis treści
Biografia
Urodził się 11 stycznia 1942 roku w Lubomirce, powiat Opole Lubelskie. Po ukończeniu szkoły podstawowej w
Zagłobie, w 1956 roku rozpoczął naukę w 5 letnim Technikum Budowlanym w Lubinie; roczny staż budowlany odbył
(1961–62) w przedsiębiorstwie Instalacje Przemysłowe w Lublinie. Następnie studiował archeologię na
Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie; zakończenie nastąpiło egzaminem magisterskim w 1967 r. Od początku stycznia 1968 roku pracował w Urzędzie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Olsztynie; w tym w
latach 1973–83 na stanowisku Kierownika Biura Badań i Dokumentacji Zabytków (BBiDZ). 21 marca 1970 r. zawarł związek małżeński z Anną Witczak, absolwentką Wydziału Sztuk
Pięknych UMK w Toruniu. Z dniem 1 listopada 1987 r. został mianowany na Dyrektora [[Muzeum Budownictwa Ludowego
Park Etnograficzny w Olsztynku|Muzeum Budownictwa Ludowego - Parku Etnograficznego w Olsztynku]] (MBL–PE);
pracował tam aż do przejścia na emeryturę w 2007 roku.
Działalność
W ramach zadań Urzędu Konserwatorskiego oraz BBiDZ pracował na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego regionu
warmińsko-mazurskiego; współpracował ze społecznymi opiekunami zabytków, przewodnikami turystycznymi i
środowiskiem muzealnym w regionie. Wraz z Barbarą Janiszewską przeprowadził weryfikację stanu zachowania
zabytków architektury w województwie olsztyńskim, dokonując przy tym wielu uzupełnień. Dało to podstawę
Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków (L. Czubielowi) do ogłoszenia „Wykazu zabytków
nieruchomych województwa olsztyńskiego” – Dz. Urz. Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z 10 grudnia 1977 r.
nr 10, pozycja 50. Doświadczenia dwudziestoletniej pracy w służbie ochrony zabytków, dobrą znajomość terenu (odwiedził m.in.
znaczną większość wiosek w regionie) i poznanie zagrożeń dla reliktów dziedzictwa kulturowego, starał się
wykorzystywać, pracując w MBL-PE w Olsztynku. Mimo zupełnego braku środków finansowych na cele inwestycyjno-
rozwojowe rozwinął możliwości wykonawcze, skromnej dotychczas, Pracowni Remontowo-Konserwatorskiej. Pomocna w
tym zakresie była dobra współpraca z Wojewódzkim i Powiatowym Urzędem Pracy. To pracownicy skansenu (głównie z
Olsztynka i najbliższej okolicy) w systemie „gospodarczym” podjęli trud wszelkich prac rozwojowych w latach
1987–2007. Dotyczyło to zarówno przenoszenia obiektów jak i robót odtworzeniowych. Realizowano równocześnie
niezbędne remonty kapitalne i prace remontowo–konserwatorskie w znaczącym zakresie. Nastąpiła tym samym istotna
poprawa warunków lokalowych na cele ekspozycyjne, gospodarcze, poprawy warunków pracy, obsługi ruchu
turystycznego oraz przechowywania zbiorów muzealnych. MBL–PE w Olsztynku utrzymywał wśród polskich skansenów
pierwsze miejsce pod względem frekwencji zwiedzających. Dodać należy, że olsztyński skansen upowszechniał nie
tylko dziedzictwo kulturowe regionu, ale także kultur pozaeuropejskich, w tym: Indonezji, Afryki, Mongolii,
Oceanii, Chin, Afganistanu i Kazachstanu, co miało miejsce w Salonie Wystawowym na terenie zespołu
staromiejskiego Olsztynka. Współorganizator cyklu sesji popularnonaukowych pod wspólnym tytułem: Życie
codzienne na dawnych ziemiach pruskich.
Publikacje
- Komunikat z działalności Muzeum Budownictwa Ludowego - Parku Etnograficznego w Olsztynku w 1988 r. Olsztyński Biuletyn Konserwatorski, z. 2, 1989, s.
75–79
- Liczne materiały zamieszczane w Olsztyńskim Informatorze Kulturalnym:
– Muzeum Budownictwa Ludowego – Park Etnograficzny w Olsztynku wśród placówek typu skansenowskiego, 1994, nr
11, s. 15
– Trzcina w krajobrazie kulturowo–przyrodniczym, 1995, nr 7–8, s. 18–20
– „Król Olch” także w skansenie, 1995, nr 10, s. 17–18
– Artyzm, tradycja i urok tkanin Barbary Hulanickiej, 1996, nr 9, s. 19
– Historyczne uwarunkowania tworzenia muzeów na wolnym powietrzu, 1996, nr 11, s. 18
– Plastyka na Warmii i Mazurach w 2. połowie XX w., 1997, nr 10, s. 19
– Rosemarie Trzaska, Dzwon i wieża dzwonnicza, 1997, nr 7–8, s. 20–21
- Muzeum Budownictwa Ludowego – Park Etnograficzny w Olsztynku, przewodnik (tekst: T. Kufel), wyd. KENGRAF
Kętrzyn, Olsztynek 1999
- Muzeum Budownictwa Ludowego – Park Etnograficzny, w B. Kuźniewski: Olsztynek i okolice: dawniej i dziś, Olsztynek 1997; wznowienie p.t.
Olsztynek: miasto i gmina s. 172–185, Towarzystwo Przyjaciół Olsztynka, 2007
Nagrody i wyróżnienia
- Srebrny Krzyż Zasługi(1981)
- Honorowy Obywatel Olsztynka (1999)
- Medal "Pro Publico Bono" (1997)
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego (2006)
- Medal im. Izydora Gulgowskiego (2006)
- Złota Odznaka za Opiekę nad Zabytkami (1988)
- Tytuł Mecenasa Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie (2006)
Przynależność organizacyjna
- Towarzystwo Naukowe im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
- Członek – współorganizator [https://www.muzeaskansenowskie.eu/ Stowarzyszenia Muzeów na Wolnym Powietrzu w
Polsce
- Członek Stowarzyszenia Rodzinnego Ogrodu Działkowego. „Nowe Wulpińskie Wzgórze” w Majdach
Ciekawostki
- W 1965 r. na praktykę studencką pojechał rowerem z Krakowa do Macedonii (wówczas jeszcze w granicach
Jugosławii) i to okrężną drogą przez Słowenię i wybrzeże Adriatyku
- Uczestniczył w odsłanianiu rzymskiego pałacu w okolicach miasta Prilep
- Zbieracz znaczków pocztowych
- Zamiłowania sportowe, przyrodnicze i problematyka etniczna
Bibliografia
1. Muzeum Budownictwa Ludowego - Parku Etnograficznego w Olsztynku, 100 lat, praca zbiorowa pod redakcją Ewy Wrochny, Olsztynek 2013 2. Izabela Lewandowska, Konserwatorskie zwierzenia: rozmowy z Lucjanem Czubielem
konserwatorem zabytków w Olsztynie 1956–1993; Wyd. UWM, Olsztyn 2015
