Otto Schliwinski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[Image:otto_schliwinski_2.jpg|thumb|right|260px|''Ulica wiejska w pobliżu Ełku. Mazury'', rysunek.<br>Źródło: ''Otto Schliwinski – w drodze przez pięć kontynentów'', Olsztyn, 1992, s. [11].]] | [[Image:otto_schliwinski_2.jpg|thumb|right|260px|''Ulica wiejska w pobliżu Ełku. Mazury'', rysunek.<br>Źródło: ''Otto Schliwinski – w drodze przez pięć kontynentów'', Olsztyn, 1992, s. [11].]] | ||
[[Image:otto_schliwinski_4.jpg|thumb|right|260px|''Śniardwy''.<br>Źródło: [http://de.wikipedia.org/wiki/Otto_Schliwinski de.wikipedia.org] ]] | [[Image:otto_schliwinski_4.jpg|thumb|right|260px|''Śniardwy''.<br>Źródło: [http://de.wikipedia.org/wiki/Otto_Schliwinski de.wikipedia.org] ]] | ||
| − | (1928- ) – malarz, grafik, rysownik | + | (1928-2024) – malarz, grafik, rysownik |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodził się 5 marca 1928 r. we wsi [[ewim:Mołdzie|Mołdzie]] na [[ewim:Mazury|Mazurach]] (w okolicach [[ewim:Ełk|Ełku]]), w rodzinie hodowcy koni. W 1945 r., jako szesnastolatek musiał opuścić rodzinne strony. Trafił do Essen, gdzie przeżył bombardowanie. Jako inżynier planowania pracował do 1978 r. Wcześniej jednak podjął studia z malarstwa i grafiki w Gelsenkirchen. Studiował w Folkwang School w Essen. W 1979 r. założył własną firmę, najpierw w Essen następnie w Garmisch-Partenkirchen, gdzie mieszka do dziś. Był także wykładowcą w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Sydney i Brisbane. Odbył podróże po wszystkich pięciu kontynentach świata, co | + | Urodził się 5 marca 1928 r. we wsi [[ewim:Mołdzie|Mołdzie]] na [[ewim:Mazury|Mazurach]] (w okolicach [[ewim:Ełk|Ełku]]), w rodzinie hodowcy koni. W 1945 r., jako szesnastolatek musiał opuścić rodzinne strony. Trafił do Essen, gdzie przeżył bombardowanie. Jako inżynier planowania pracował do 1978 r. Wcześniej jednak podjął studia z malarstwa i grafiki w Gelsenkirchen. Studiował w Folkwang School w Essen. W 1979 r. założył własną firmę, najpierw w Essen następnie w Garmisch-Partenkirchen, gdzie mieszka do dziś. Był także wykładowcą w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Sydney i Brisbane. Odbył podróże po wszystkich pięciu kontynentach świata, co znajdowało odbicie w tematyce jego prac. Pracował w Essen. |
| + | |||
| + | Zmarł 12 marca 2024 r. <ref>https://muzeum.olsztyn.pl/7580,zmarl-otto-schliwinski.html</ref> | ||
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | W 1987 r. po raz pierwszy od wyjazdu z [[ewim:Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]] wrócił na Mazury. Wrażenia | + | W 1987 r. po raz pierwszy od wyjazdu z [[ewim:Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]] wrócił na Mazury. Wrażenia opisywał następująco: „Krajobraz zastałem ten sam, ale ludzi, których przedtem znałem, już nie ma. Obcy, nieznani żyją teraz na Mazurach, między innymi przesiedleńcy, tacy sami jak ja. Ojczyzna jest dla mnie wspomnieniem z dawnych lat, ona żyje w moich rysunkach i w moich obrazach”.<ref>''Otto Schliwinski – w drodze przez pięć kontynentów. Ludzie – ulice – krajobrazy'', Olsztyn, Muzeum Warmii i Mazur, 1992, s. 5.</ref> |
| − | Stałym motywem twórczości Schliwinskiego, zarówno tej „mazurskiej”, jak i inspirowanej podróżami, | + | Stałym motywem twórczości Schliwinskiego, zarówno tej „mazurskiej”, jak i inspirowanej podróżami, był człowiek w zmiennym, wielokulturowym świecie, widziany z perspektywy tłumu, zbiorowiska, „ludzkiego morza”. Innym tematem był pejzaż lub krajobraz miejski, bez wyraźnie zaznaczonych postaci ludzi, jednak wyrażający ich specyficzną obecność. Trzecim, charakterystycznym elementem obrazów tego artysty były drogi, ulice, wąskie i „wciągające” tłoczących się i popychających nawzajem ludzi. W nich najczęściej dostrzec można refleksje i osobiste przeżycia związane z ucieczką z Prus Wschodnich. Artystę określało się mianem ambasadora spotkań międzyludzkich na płaszczyźnie artystycznej. |
==Wystawy== | ==Wystawy== | ||
Wersja z 13:22, 13 mar 2024
(1928-2024) – malarz, grafik, rysownik
Spis treści
Biografia
Urodził się 5 marca 1928 r. we wsi Mołdzie na Mazurach (w okolicach Ełku), w rodzinie hodowcy koni. W 1945 r., jako szesnastolatek musiał opuścić rodzinne strony. Trafił do Essen, gdzie przeżył bombardowanie. Jako inżynier planowania pracował do 1978 r. Wcześniej jednak podjął studia z malarstwa i grafiki w Gelsenkirchen. Studiował w Folkwang School w Essen. W 1979 r. założył własną firmę, najpierw w Essen następnie w Garmisch-Partenkirchen, gdzie mieszka do dziś. Był także wykładowcą w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Sydney i Brisbane. Odbył podróże po wszystkich pięciu kontynentach świata, co znajdowało odbicie w tematyce jego prac. Pracował w Essen.
Zmarł 12 marca 2024 r. [1]
Twórczość
W 1987 r. po raz pierwszy od wyjazdu z Prus Wschodnich wrócił na Mazury. Wrażenia opisywał następująco: „Krajobraz zastałem ten sam, ale ludzi, których przedtem znałem, już nie ma. Obcy, nieznani żyją teraz na Mazurach, między innymi przesiedleńcy, tacy sami jak ja. Ojczyzna jest dla mnie wspomnieniem z dawnych lat, ona żyje w moich rysunkach i w moich obrazach”.[2] Stałym motywem twórczości Schliwinskiego, zarówno tej „mazurskiej”, jak i inspirowanej podróżami, był człowiek w zmiennym, wielokulturowym świecie, widziany z perspektywy tłumu, zbiorowiska, „ludzkiego morza”. Innym tematem był pejzaż lub krajobraz miejski, bez wyraźnie zaznaczonych postaci ludzi, jednak wyrażający ich specyficzną obecność. Trzecim, charakterystycznym elementem obrazów tego artysty były drogi, ulice, wąskie i „wciągające” tłoczących się i popychających nawzajem ludzi. W nich najczęściej dostrzec można refleksje i osobiste przeżycia związane z ucieczką z Prus Wschodnich. Artystę określało się mianem ambasadora spotkań międzyludzkich na płaszczyźnie artystycznej.
Wystawy
Swoje prace wystawiał od 1961 r. (po raz pierwszy w Ruhrlandmuseum). Wziął udział w ponad 60 ekspozycjach indywidualnych i zbiorowych oraz wizytach studyjnych w ponad 74 krajach (często za pośrednictwem Goethe-Institut). Jego prace eksponowano także na Warmii i Mazurach:
- Muzeum Warmii i Mazur, Olsztyn (1992) – wystawa ph. Impresje – Prusy Wschodnie (wystawiana wcześniej w 1988 r. Monachium w Domu Niemców ze Wschodu)
- Galeria Zamek w Reszlu (1992)
- Muzeum Warmii i Mazur, Olsztyn (1994)
- Dom Kultury w Ełku (1994)
- Ełckie Centrum Kultury (2001)
Nagrody i odznaczenia
- Złoty Medal Międzynarodowego Parlamentu USA
- Złoty Medal Accademia Italia
- Złoty Medal im. Mikołaja Kopernika nadawany przez Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie
- Nagroda Kulturalna Stowarzyszenia Prus Wschodnich (1997)
Przypisy
- ↑ https://muzeum.olsztyn.pl/7580,zmarl-otto-schliwinski.html
- ↑ Otto Schliwinski – w drodze przez pięć kontynentów. Ludzie – ulice – krajobrazy, Olsztyn, Muzeum Warmii i Mazur, 1992, s. 5.
Bibliografia
- Otto Schliwinski – w drodze przez pięć kontynentów. Ludzie – ulice – krajobrazy. -Olsztyn : Muzeum Warmii i Mazur, 1992. – Katalog wystawy z archiwum WBP w Olsztynie.
Zobacz też
- Strona domowa artysty http://otto-schliwinski.de/
