Skarbiec Fromborski: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Brak różnic)

Wersja z 07:02, 24 sty 2014

Ornat z herbem „Waza”.
Źródło: Katedra we Fromborku, Olsztyn 2010, s. 146.
Krzyż i pierścień biskupa Ignacego Krasickiego.
Źródło: Katedra we Fromborku, Olsztyn 2010, s. 149.
Pastorał biskupa Filipa Krementza.
Źródło: Katedra we Fromborku, Olsztyn 2010, s. 151.

Historyczny zbiór zabytków sztuki sakralnej z Fromborka, głównie stanowiący wyposażenie Bazyliki Archikatedralnej we Fromborku.

Historia

W bazylice we Fromborku znajdował się historyczny Skarbiec Fromborski, który przechowywany był w dwóch pomieszczeniach nad zakrystią.[1] Stanowił on cel wielu kradzieży, głównie w XVII i XVIII wieku. Część, która ocalała do XX wieku została w całości zrabowana przez stacjonujących po 1945 roku żołnierzy Armii Czerwonej i wywieziona z Polski do Związku Radzieckiego. W ramach rewindykacji zachowane skarby wróciły do kraju w 1953 roku, a w 1956 roku włączono je do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Do Diecezji Warmińskiej trafiły ponownie w kwietniu 1981 roku dzięki decyzji ówczesnego dyrektora Muzeum – prof. Stanisława Lorentza.

Charakterystyka

Z dawnych (już XVII-wiecznych) inwentarzy kościelnych Fromborka, aktualizowanych co kilka lub kilkanaście lat wynika, że w roku 1910 w mieście znajdowało się ponad sto dzieł złotniczych: 40 kielichów (od gotyku do rokoka), 87 obiektów w Katedrze, 12 w kościele parafialnym, 4 w szpitalnym, 1 w sekretariacie kapituły. Historyczny zbiór Skarbca Fromborskiego w pierwotnym kształcie nie zachował się. Do dziś przetrwały m.in.:

Przypisy

  1. Sale te pokrywa sklepienie krzyżowe wsparte na konsolach.

Bibliografia

  1. Piskorska, Józefa: Złotnictwo sakralne na Warmii w okresie baroku / Józefa Piskorska. Cz. 2, Ilustrowany katalog zachowanych dzieł. - Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2007. – S. 37-42.
  2. Katedra we Fromborku / zdj. Jacek Maciej Wojtkowski ; tekst Janina Bosko. - Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2010. - S. 18.