Turniej Poetycki O Laur Mazurskiego Konika 1982: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 10: | Linia 10: | ||
==Opis== | ==Opis== | ||
| − | Finał konkursu poetyckiego odbył się 5 czerwca 1982 r. w klubie „Niebo” w Olsztynie przy ul. Partyzantów, równocześnie z rozwiązaniem kolejnej edycji konkursu „O Liść Akantu”. Funkcję przewodniczącego jury pełnił [[Jerzy Adam Sokołowski]]. Na konkurs wpłynęło 820 utworów. W jury zasiadał [[Tadeusz Mocarski]]. Tematyka zgłoszonych utworów była niezwykle różnorodna: od problemów młodzieży, po regionalizm oraz specyfikę środowisk lokalnych. Wielu z pisarzy wyraźnie czerpało inspiracje z filozofii i sztuki, np. Piotr Rakowski - ''Listy z Pontu'' Owidiusza, poezje Rilkego czy filozofia Thomasa Eliota, natomiast Roman Senski - twórczość malarska Tadeusza Makowskiego. Poszczególne zestawy reprezentowały różny poziom, nawet w obrębie jednego zgłoszenia, np. Robertowi Porgesowi tylko jeden z wierszy zagwarantował wyróżnienie. Spośród poetów regionalnych na uwagę zasłużyła [[Beata Niedzielska]] - uczennica olsztyńskiego Liceum Ogólnokształcącego, laureatka wyróżnienia za wiersz ''Don Kichot''. Jej twórczość określono jako: „bazującą na dotykaniu świata, przy równoczesnym sterowaniu przez różne bodźce zewnętrzne: radio, szkołę, telewizję, prasę”.<ref>Władysław Katarzyński, ''Liście i koniki'', W: ''Almanach olsztyńskich środowisk twórczych 1983. Suplement'', Olsztyn, SSK Pojezierze, Olsztyn, s. 52-54.<ref> Nagrodzonym autorom wręczone zostały dyplomy i upominki książkowe. Uroczystość uświetnił występ zespołu Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego, który zaprezentował poezje śpiewaną. Po raz pierwszy podczas konkursu podjęto dyskusje na temat zmiany formuły i ogłoszenia przyszłych edycji jako turnieju tomików poetyckich. | + | Finał konkursu poetyckiego odbył się 5 czerwca 1982 r. w klubie „Niebo” w Olsztynie przy ul. Partyzantów, równocześnie z rozwiązaniem kolejnej edycji konkursu „O Liść Akantu”. Funkcję przewodniczącego jury pełnił [[Jerzy Adam Sokołowski]]. Na konkurs wpłynęło 820 utworów. W jury zasiadał [[Tadeusz Mocarski]]. Tematyka zgłoszonych utworów była niezwykle różnorodna: od problemów młodzieży, po regionalizm oraz specyfikę środowisk lokalnych. Wielu z pisarzy wyraźnie czerpało inspiracje z filozofii i sztuki, np. Piotr Rakowski - ''Listy z Pontu'' Owidiusza, poezje Rilkego czy filozofia Thomasa Eliota, natomiast Roman Senski - twórczość malarska Tadeusza Makowskiego. Poszczególne zestawy reprezentowały różny poziom, nawet w obrębie jednego zgłoszenia, np. Robertowi Porgesowi tylko jeden z wierszy zagwarantował wyróżnienie. Spośród poetów regionalnych na uwagę zasłużyła [[Beata Niedzielska]] - uczennica olsztyńskiego Liceum Ogólnokształcącego, laureatka wyróżnienia za wiersz ''Don Kichot''. Jej twórczość określono jako: „bazującą na dotykaniu świata, przy równoczesnym sterowaniu przez różne bodźce zewnętrzne: radio, szkołę, telewizję, prasę”.<ref>Władysław Katarzyński, ''Liście i koniki'', W: ''Almanach olsztyńskich środowisk twórczych 1983. Suplement'', Olsztyn, SSK Pojezierze, Olsztyn, s. 52-54.</ref> Nagrodzonym autorom wręczone zostały dyplomy i upominki książkowe. Uroczystość uświetnił występ zespołu Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego, który zaprezentował poezje śpiewaną. Po raz pierwszy podczas konkursu podjęto dyskusje na temat zmiany formuły i ogłoszenia przyszłych edycji jako turnieju tomików poetyckich. |
==Laureaci== | ==Laureaci== | ||
Wersja z 12:59, 27 lip 2011
Siódma edycja Turnieju Poetyckiego „O Laur Mazurskiego Konika”, zorganizowana w Olsztynie w czerwcu 1982 r.
Spis treści
Organizator
- Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego w Olsztynie
- Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy w Olsztynie przy Zarządzie Wojewódzkim Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej
- Miejski Ośrodek Kultury w Olsztynie
Cel
Celem konkursu była aktywizacja środowiska młodoliterackiego (szczególnie z terenu Warmii i Mazur) oraz umożliwienie startu zdolnym młodym pisarzom, a także pomoc w zdobyciu środków m.in. na publikacje własnych utworów poetyckich.
Opis
Finał konkursu poetyckiego odbył się 5 czerwca 1982 r. w klubie „Niebo” w Olsztynie przy ul. Partyzantów, równocześnie z rozwiązaniem kolejnej edycji konkursu „O Liść Akantu”. Funkcję przewodniczącego jury pełnił Jerzy Adam Sokołowski. Na konkurs wpłynęło 820 utworów. W jury zasiadał Tadeusz Mocarski. Tematyka zgłoszonych utworów była niezwykle różnorodna: od problemów młodzieży, po regionalizm oraz specyfikę środowisk lokalnych. Wielu z pisarzy wyraźnie czerpało inspiracje z filozofii i sztuki, np. Piotr Rakowski - Listy z Pontu Owidiusza, poezje Rilkego czy filozofia Thomasa Eliota, natomiast Roman Senski - twórczość malarska Tadeusza Makowskiego. Poszczególne zestawy reprezentowały różny poziom, nawet w obrębie jednego zgłoszenia, np. Robertowi Porgesowi tylko jeden z wierszy zagwarantował wyróżnienie. Spośród poetów regionalnych na uwagę zasłużyła Beata Niedzielska - uczennica olsztyńskiego Liceum Ogólnokształcącego, laureatka wyróżnienia za wiersz Don Kichot. Jej twórczość określono jako: „bazującą na dotykaniu świata, przy równoczesnym sterowaniu przez różne bodźce zewnętrzne: radio, szkołę, telewizję, prasę”.[1] Nagrodzonym autorom wręczone zostały dyplomy i upominki książkowe. Uroczystość uświetnił występ zespołu Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego, który zaprezentował poezje śpiewaną. Po raz pierwszy podczas konkursu podjęto dyskusje na temat zmiany formuły i ogłoszenia przyszłych edycji jako turnieju tomików poetyckich.
Laureaci
I Nagroda – Piotr Rakowski z Krakowa II Nagroda – Roman Senski z Jeleniej Góry II Nagroda – Alina Pietraszewska z Radomia Wyróżnienia otrzymali: Beata Niedzielska z Olsztyna, Robert Porges z Warszawy oraz Lesław Wolak ze Starej Kamienicy koło Jeleniej Góry.
Bibliografia
- Rozstrzygnięto konkurs o „Liść Akantu” i „Mazurskiego Konika”. Kronika kulturalna // „Gazeta Olsztyńska”. – 1982, nr 110, s. 8.
Przypisy
- ↑ Władysław Katarzyński, Liście i koniki, W: Almanach olsztyńskich środowisk twórczych 1983. Suplement, Olsztyn, SSK Pojezierze, Olsztyn, s. 52-54.
