Tadeusz Ginowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodzony 05 marca 1944 r. we wsi Dubniczki k. Wilna. Edukację podstawową oraz liceum ogólnokształcące ukończył w Węgorzewie, naukę kontynuował w Olsztynie – w Średniej Szkole Muzycznej. W 1967 r. ukończył klasę organów (kontynuował niejako tradycję rodzinną – jego ojciec był organistą) z bardzo dobrym wynikiem oraz opinią „wyjątkowo utalentowanego”. W tym momencie wiele już skomponował i miał za sobą kilka sukcesów: w trzech kolejnych edycjach olsztyńskiego plebiscytu na najlepszą piosenkę jego kompozycje plasowały się na czołowych miejscach. Pisał też wiersze i teksty piosenek. Wyjechał z [[ewim:Olsztyn|Olsztyna]] we wrześniu 1967 r. z ukształtowanym planem na przyszłość: chciał ukończyć studia na wydziale kompozytorskim. Zamierzenia zaczął realizować w warszawskim Konserwatorium prowadząc bardzo aktywne artystycznie życie. Cały czas komponował oraz pisał, wraz z Witoldem Grucą (scenariusz) zaczął tworzyć balet, zaś indywidualnie komponować wielki utwór symfoniczny. W grudniu 1967 r. został członkiem „Zaiksu”. Przewlekłe schorzenie nerek uniemożliwiło mu zakończenie studiów w warszawskiej Wyższej Szkole Muzycznej oraz rzeczywistą karierę artystyczną. W lipcu 1968 r. Ginowicz zaczął kurację w szpitalu Akademii Medycznej w Lublinie (miał tam wraz z grupą kolegów ze studiów odbywać szkolenie wojskowe) – w tym okresie stworzył kilka piosenek (m.in. „O miejskiej rzeźni”) oraz wiersze (m.in. cykl pt. „[[Poemat małomiasteczkowy]]”). Choroba postępowała: w klinice w Łodzi amputowano Ginowiczowi nerki. W tym okresie, zapewne częściowo z powodu braku dostępu do instrumentu, muzyk rozwinął swój kolejny, do tej pory niespecjalnie eksponowany, talent – plastyczny. Z wielkim zaangażowaniem narysował i namalował wiele bardzo udanych kompozycji. 12 lipca 1970 r. – w wieku 26 lat - zmarł. | + | Urodzony 05 marca 1944 r. we wsi Dubniczki k. Wilna. Edukację podstawową oraz liceum ogólnokształcące ukończył w Węgorzewie, naukę kontynuował w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]] – w [[Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st. im. Fryderyka Chopina w Olsztynie|Średniej Szkole Muzycznej]]. W 1967 r. ukończył klasę organów (kontynuował niejako tradycję rodzinną – jego ojciec był organistą) z bardzo dobrym wynikiem oraz opinią „wyjątkowo utalentowanego”. W tym momencie wiele już skomponował i miał za sobą kilka sukcesów: w trzech kolejnych edycjach olsztyńskiego plebiscytu na najlepszą piosenkę jego kompozycje plasowały się na czołowych miejscach. Pisał też wiersze i teksty piosenek. Wyjechał z [[ewim:Olsztyn|Olsztyna]] we wrześniu 1967 r. z ukształtowanym planem na przyszłość: chciał ukończyć studia na wydziale kompozytorskim. Zamierzenia zaczął realizować w warszawskim Konserwatorium prowadząc bardzo aktywne artystycznie życie. Cały czas komponował oraz pisał, wraz z Witoldem Grucą (scenariusz) zaczął tworzyć balet, zaś indywidualnie komponować wielki utwór symfoniczny. W grudniu 1967 r. został członkiem „Zaiksu”. Przewlekłe schorzenie nerek uniemożliwiło mu zakończenie studiów w warszawskiej Wyższej Szkole Muzycznej oraz rzeczywistą karierę artystyczną. W lipcu 1968 r. Ginowicz zaczął kurację w szpitalu Akademii Medycznej w Lublinie (miał tam wraz z grupą kolegów ze studiów odbywać szkolenie wojskowe) – w tym okresie stworzył kilka piosenek (m.in. „O miejskiej rzeźni”) oraz wiersze (m.in. cykl pt. „[[Poemat małomiasteczkowy]]”). Choroba postępowała: w klinice w Łodzi amputowano Ginowiczowi nerki. W tym okresie, zapewne częściowo z powodu braku dostępu do instrumentu, muzyk rozwinął swój kolejny, do tej pory niespecjalnie eksponowany, talent – plastyczny. Z wielkim zaangażowaniem narysował i namalował wiele bardzo udanych kompozycji. 12 lipca 1970 r. – w wieku 26 lat - zmarł. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Był wielkim miłośnikiem miasta swojego dzieciństwa – [[ewim:Węgorzewo|Węgorzewa]]. Uwiecznił je w kilku swoich utworach: wierszu „[[Dom, w którym mieszkam]]” oraz we wspomnianych wcześniej dwóch cyklach wierszy pt. „[[Poemat małomiasteczkowy]]” i „Pejzaże”. Jednocześnie nie zapominał o Olsztynie i pozostawionych tam przyjaciołach z czasów młodzieńczych – im zadedykował swój pierwszy napisany w Warszawie utwór na fortepian pt. „Scherzando”. Jego wrażliwość i tęsknota do Warmii oraz do ludzi, których tam zostawił, pozostała uwieczniona przede wszystkim w obfitej korespondencji.<br> | + | Był wielkim miłośnikiem miasta swojego dzieciństwa – [[ewim:Węgorzewo|Węgorzewa]]. Uwiecznił je w kilku swoich utworach: wierszu „[[Dom, w którym mieszkam]]” oraz we wspomnianych wcześniej dwóch cyklach wierszy pt. „[[Poemat małomiasteczkowy]]” i „Pejzaże”. Jednocześnie nie zapominał o Olsztynie i pozostawionych tam przyjaciołach z czasów młodzieńczych – im zadedykował swój pierwszy napisany w Warszawie utwór na fortepian pt. „Scherzando”. Jego wrażliwość i tęsknota do [[ewim:Warmia|Warmii]] oraz do ludzi, których tam zostawił, pozostała uwieczniona przede wszystkim w obfitej korespondencji.<br> |
==Wystawy== | ==Wystawy== | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
#''Tadeusz Ginowicz 1944-1970 : rysunki i akwarele'' / red., oprac. i druk katalogu BWA Olsztyn ; słowo wstępne Janusz Dąbrowski, fot. Alojzy Kuraczyk. – Olsztyn: Biuro Wystaw Artystycznych, 1972. | #''Tadeusz Ginowicz 1944-1970 : rysunki i akwarele'' / red., oprac. i druk katalogu BWA Olsztyn ; słowo wstępne Janusz Dąbrowski, fot. Alojzy Kuraczyk. – Olsztyn: Biuro Wystaw Artystycznych, 1972. | ||
| − | [[Category:Muzycy|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Pisarze|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Muzyka|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Literatura|Ginowicz, Tadeusz]][[Category:Olsztyn|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Powiat węgorzewski|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category: | + | [[Category:Muzycy, kompozytorzy i piosenkarze|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Pisarze i poeci|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Muzyka|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Literatura|Ginowicz, Tadeusz]][[Category:Olsztyn|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Powiat węgorzewski|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Węgorzewo (gmina miejsko-wiejska)|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:Olsztyn|Ginowicz, Tadeusz]] [[Category:1945-1989|Ginowicz, Tadeusz]] |
Aktualna wersja na dzień 08:13, 20 lut 2015
(1944-1970) - muzyk, kompozytor, poeta i autor tekstów
Spis treści
Biografia
Urodzony 05 marca 1944 r. we wsi Dubniczki k. Wilna. Edukację podstawową oraz liceum ogólnokształcące ukończył w Węgorzewie, naukę kontynuował w Olsztynie – w Średniej Szkole Muzycznej. W 1967 r. ukończył klasę organów (kontynuował niejako tradycję rodzinną – jego ojciec był organistą) z bardzo dobrym wynikiem oraz opinią „wyjątkowo utalentowanego”. W tym momencie wiele już skomponował i miał za sobą kilka sukcesów: w trzech kolejnych edycjach olsztyńskiego plebiscytu na najlepszą piosenkę jego kompozycje plasowały się na czołowych miejscach. Pisał też wiersze i teksty piosenek. Wyjechał z Olsztyna we wrześniu 1967 r. z ukształtowanym planem na przyszłość: chciał ukończyć studia na wydziale kompozytorskim. Zamierzenia zaczął realizować w warszawskim Konserwatorium prowadząc bardzo aktywne artystycznie życie. Cały czas komponował oraz pisał, wraz z Witoldem Grucą (scenariusz) zaczął tworzyć balet, zaś indywidualnie komponować wielki utwór symfoniczny. W grudniu 1967 r. został członkiem „Zaiksu”. Przewlekłe schorzenie nerek uniemożliwiło mu zakończenie studiów w warszawskiej Wyższej Szkole Muzycznej oraz rzeczywistą karierę artystyczną. W lipcu 1968 r. Ginowicz zaczął kurację w szpitalu Akademii Medycznej w Lublinie (miał tam wraz z grupą kolegów ze studiów odbywać szkolenie wojskowe) – w tym okresie stworzył kilka piosenek (m.in. „O miejskiej rzeźni”) oraz wiersze (m.in. cykl pt. „Poemat małomiasteczkowy”). Choroba postępowała: w klinice w Łodzi amputowano Ginowiczowi nerki. W tym okresie, zapewne częściowo z powodu braku dostępu do instrumentu, muzyk rozwinął swój kolejny, do tej pory niespecjalnie eksponowany, talent – plastyczny. Z wielkim zaangażowaniem narysował i namalował wiele bardzo udanych kompozycji. 12 lipca 1970 r. – w wieku 26 lat - zmarł.
Twórczość
Był wielkim miłośnikiem miasta swojego dzieciństwa – Węgorzewa. Uwiecznił je w kilku swoich utworach: wierszu „Dom, w którym mieszkam” oraz we wspomnianych wcześniej dwóch cyklach wierszy pt. „Poemat małomiasteczkowy” i „Pejzaże”. Jednocześnie nie zapominał o Olsztynie i pozostawionych tam przyjaciołach z czasów młodzieńczych – im zadedykował swój pierwszy napisany w Warszawie utwór na fortepian pt. „Scherzando”. Jego wrażliwość i tęsknota do Warmii oraz do ludzi, których tam zostawił, pozostała uwieczniona przede wszystkim w obfitej korespondencji.
Wystawy
- Wystawa prac plastycznych Ginowicza miała miejsce w Olsztynie (16 listopada 1972 r.), w Wojewódzkim Domu Kultury (obecne Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych), oraz w Węgorzewie w Powiatowym Domu Kultury. Wyeksponowano 35 rysunków piórkiem oraz 14 akwarel.
Bibliografia
- Tadeusz Ginowicz 1944-1970 : rysunki i akwarele / red., oprac. i druk katalogu BWA Olsztyn ; słowo wstępne Janusz Dąbrowski, fot. Alojzy Kuraczyk. – Olsztyn: Biuro Wystaw Artystycznych, 1972.
