Tadeusz Ostojski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Image:osto.jpg|thumb|right|200px|Źródło:]] | + | [[Image:osto.jpg|thumb|right|200px|Tadeusz Ostojski w Olsztynie w 2003 r. Fot. Czesław Wasiłowski.<br>Źródło: Ze zbiorów dżs WBP w Olsztynie]] |
| + | [[Image:snia.jpg|thumb|right|200px|]] | ||
| + | |||
(1925-2008) – prozaik, tłumacz, dziennikarz i radiowiec (pseud.: Władysław Lipiński, Adam Kiemlicz) | (1925-2008) – prozaik, tłumacz, dziennikarz i radiowiec (pseud.: Władysław Lipiński, Adam Kiemlicz) | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodził się 26 września 1925 r. w Toruniu, w rodzinie Adama i Anny z Misiaków. W czasie II wojny światowej pracował w ogrodnictwie. Po wojnie ukończył szkołę średnią i studiował prawo oraz ekonomię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1956 r. mieszkał w Olsztynie. Zmarł 29 maja 2008 r. | + | Urodził się 26 września 1925 r. w Toruniu, w rodzinie Adama i Anny z Misiaków. W czasie II wojny światowej pracował w ogrodnictwie. Po wojnie ukończył szkołę średnią i studiował prawo oraz ekonomię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1956 r. mieszkał w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]]. Zmarł 29 maja 2008 r. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | W latach 1956-1960 pełnił funkcje kierownicze w aparacie partyjnym. W latach 1960-1966 był zastępcą redaktora naczelnego „[[Głos Olsztyński |Głosu Olsztyńskiego]]”, a następnie, do czasu przejścia na emeryturę w 1985 r., był redaktorem naczelnym olsztyńskiej [[Polskie Radio Olsztyn |Rozgłośni Polskiego Radia]]. Od 1978 r. był członkiem Związku Literatów Polskich. | + | W latach 1956-1960 pełnił funkcje kierownicze w [[ewim:PZPR na Warmii i Mazurach|aparacie partyjnym]]. W latach 1960-1966 był zastępcą redaktora naczelnego „[[Głos Olsztyński |Głosu Olsztyńskiego]]”, a następnie, do czasu przejścia na emeryturę w 1985 r., był redaktorem naczelnym olsztyńskiej [[Polskie Radio Olsztyn |Rozgłośni Polskiego Radia]]. Od 1978 r. był członkiem Związku Literatów Polskich. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| Linia 13: | Linia 15: | ||
*''Zwierza gwiazda'' (1975) - zbiór opowiadań | *''Zwierza gwiazda'' (1975) - zbiór opowiadań | ||
*''Mole zoo'' (1985) - powieść | *''Mole zoo'' (1985) - powieść | ||
| − | Tadeusz Ostojski był również tłumaczem. Tłumaczył z niemieckiego twórczość [[Ernst Wiechert |Ernsta Wiecherta]]: ''Dzieci | + | Tadeusz Ostojski był również tłumaczem. Tłumaczył z niemieckiego twórczość [[Ernst Wiechert |Ernsta Wiecherta]]: ''Dzieci Jerorminów'' t. 1 (1973; t. 2 tłumaczył [[Jerzy Ptaszyński]]), ''Lasy i ludzie'' (1976), ''Baśnie'' (1983), ''Trójłyczko'' (1984) czy ''Proste życie'' (2004), a także [[Hans Hellmut Kirst |Hansa Hellmuta Kirsta]] ''Pan Bóg śpi na Mazurach'' (1991 i 1993), Ericha Marię Remargu'a ''Na Zachodzie bez zmian'' (1992), czy Herberta Somplatzkiego ''Mazurskie legendy i baśnie'' (1999) wg Maxa Toeppena oraz Freda Breinersdorfera ''Nie zabija się bogatych klientów'' (1991). Wśród przekładów tego autora znalazły się także dramaty: Rainera Kerndla ''Cień polskiej dziewczyny'' (1964) i Horsta Salomona ''Gagatek'' (1971). Z kolei na język niemiecki przełożył wraz z Krystyną Binek tekst ''Oratorium de revolutionibus ''T. Paciorkiewicza i S. Połoma. |
Adaptował także dla teatru radiowego utwory Ewy Ostrowskiej (''Nim jabłoń zdziczeje''), Eugeniusza Szwarca (''Smok'') i Konstantego Paustowskiego, a także wspólnie z [[Anna Kochanowska |Anną Kochanowską]] utwór ''Nikt nie rodzi się żołnierzem''. Napisał słuchowiska emitowane w programie lokalnym Polskiego Radia: ''Binduga'' (1983) i ''Przed pożarem świata'' (1984). Ponadto pod jego redakcją ukazały się: | Adaptował także dla teatru radiowego utwory Ewy Ostrowskiej (''Nim jabłoń zdziczeje''), Eugeniusza Szwarca (''Smok'') i Konstantego Paustowskiego, a także wspólnie z [[Anna Kochanowska |Anną Kochanowską]] utwór ''Nikt nie rodzi się żołnierzem''. Napisał słuchowiska emitowane w programie lokalnym Polskiego Radia: ''Binduga'' (1983) i ''Przed pożarem świata'' (1984). Ponadto pod jego redakcją ukazały się: | ||
*''PPR na Warmii i Mazurach w latach 1945-1947'' (1957) | *''PPR na Warmii i Mazurach w latach 1945-1947'' (1957) | ||
| Linia 31: | Linia 33: | ||
*Odznaka „Zasłużonym dla Warmii i Mazur” | *Odznaka „Zasłużonym dla Warmii i Mazur” | ||
*Medal Rodła | *Medal Rodła | ||
| − | *Medal Kapituły Nagrody im. Biskupa Ignacego Krasickiego „Godzien Kraj Kochania” za wybitne tłumaczenia z języka niemieckiego dzieł Ernsta Wiecherta, Hansa Hellmuta Kirsta oraz Ericha Marii Remarque’a (1999) | + | *[[Nagroda imienia Biskupa Ignacego Krasickiego|Medal Kapituły Nagrody im. Biskupa Ignacego Krasickiego „Godzien Kraj Kochania”]] za wybitne tłumaczenia z języka niemieckiego dzieł Ernsta Wiecherta, Hansa Hellmuta Kirsta oraz Ericha Marii Remarque’a (1999) |
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| Linia 39: | Linia 41: | ||
#''Współcześni pisarze województwa olsztyńskiego'' / [red. nauk. Edward Martuszewski ; aut. not biograficznych Jan Burakowski et al. ; aut. bibliogr. Sabina Siemaszko, Tamara Wajsbrot.]. - Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 1972. - S. 97. | #''Współcześni pisarze województwa olsztyńskiego'' / [red. nauk. Edward Martuszewski ; aut. not biograficznych Jan Burakowski et al. ; aut. bibliogr. Sabina Siemaszko, Tamara Wajsbrot.]. - Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 1972. - S. 97. | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Dziennikarze i publicyści|Ostojski,Tadeusz]] |
| − | [[Category:Tłumacze]] | + | [[Category:Tłumacze|Ostojski,Tadeusz]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Pisarze i poeci|Ostojski,Tadeusz]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Media|Ostojski,Tadeusz]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Literatura|Ostojski,Tadeusz]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Olsztyn|Ostojski,Tadeusz]] |
| − | + | [[Category:1945-1989|Ostojski,Tadeusz]] | |
| − | [[Category:1945- | + | [[Category:1990-|Ostojski,Tadeusz]] |
| − | |||
| − | [[Category: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 13:40, 21 lip 2014
(1925-2008) – prozaik, tłumacz, dziennikarz i radiowiec (pseud.: Władysław Lipiński, Adam Kiemlicz)
Biografia
Urodził się 26 września 1925 r. w Toruniu, w rodzinie Adama i Anny z Misiaków. W czasie II wojny światowej pracował w ogrodnictwie. Po wojnie ukończył szkołę średnią i studiował prawo oraz ekonomię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1956 r. mieszkał w Olsztynie. Zmarł 29 maja 2008 r.
Działalność
W latach 1956-1960 pełnił funkcje kierownicze w aparacie partyjnym. W latach 1960-1966 był zastępcą redaktora naczelnego „Głosu Olsztyńskiego”, a następnie, do czasu przejścia na emeryturę w 1985 r., był redaktorem naczelnym olsztyńskiej Rozgłośni Polskiego Radia. Od 1978 r. był członkiem Związku Literatów Polskich.
Twórczość
Jego twórczość często zamieszczana była na łamach prasy regionalnej i na antenie Polskiego Radia. Debiutował opowiadaniami: Pchlarz, Motorek i W pociągu, zamieszczonymi w 1961 r. w „Głosie Olsztyńskim”. W kolejnych latach opublikował:
- Śniardowisko (1973) - zbiór opowiadań
- Zwierza gwiazda (1975) - zbiór opowiadań
- Mole zoo (1985) - powieść
Tadeusz Ostojski był również tłumaczem. Tłumaczył z niemieckiego twórczość Ernsta Wiecherta: Dzieci Jerorminów t. 1 (1973; t. 2 tłumaczył Jerzy Ptaszyński), Lasy i ludzie (1976), Baśnie (1983), Trójłyczko (1984) czy Proste życie (2004), a także Hansa Hellmuta Kirsta Pan Bóg śpi na Mazurach (1991 i 1993), Ericha Marię Remargu'a Na Zachodzie bez zmian (1992), czy Herberta Somplatzkiego Mazurskie legendy i baśnie (1999) wg Maxa Toeppena oraz Freda Breinersdorfera Nie zabija się bogatych klientów (1991). Wśród przekładów tego autora znalazły się także dramaty: Rainera Kerndla Cień polskiej dziewczyny (1964) i Horsta Salomona Gagatek (1971). Z kolei na język niemiecki przełożył wraz z Krystyną Binek tekst Oratorium de revolutionibus T. Paciorkiewicza i S. Połoma. Adaptował także dla teatru radiowego utwory Ewy Ostrowskiej (Nim jabłoń zdziczeje), Eugeniusza Szwarca (Smok) i Konstantego Paustowskiego, a także wspólnie z Anną Kochanowską utwór Nikt nie rodzi się żołnierzem. Napisał słuchowiska emitowane w programie lokalnym Polskiego Radia: Binduga (1983) i Przed pożarem świata (1984). Ponadto pod jego redakcją ukazały się:
- PPR na Warmii i Mazurach w latach 1945-1947 (1957)
- 50 lat plastyki na Warmii i Mazurach (1966)
- Osiągnięcia i perspektywy województwa olsztyńskiego 1956-1960, 1961-1965 (1961)
Ostatnią pozycją książkową Tadeusza Ostojskiego było opracowanie i uwspółcześnienie przekładu Wierzeń mazurskich Maxa P. Toeppena (2008).
Nagrody
- II Nagroda w ogólnopolskim konkursie na słuchowisko radiowe za adaptację radiową powieści K. Simonowa Nikt nie rodzi się żołnierzem (1969)
- Nagroda Prezydium Wojewódzkiej Rady narodowej w Olsztynie osiągnięcia twórcze i upowszechnienie kultury
- Nagroda dwutygodnika „Warmia i Mazury”
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal za Zasługi dla Obronności Kraju
- Medal XXX-lecia i XL-lecia PRL
- Odznaka „Zasłużonym dla Warmii i Mazur”
- Medal Rodła
- Medal Kapituły Nagrody im. Biskupa Ignacego Krasickiego „Godzien Kraj Kochania” za wybitne tłumaczenia z języka niemieckiego dzieł Ernsta Wiecherta, Hansa Hellmuta Kirsta oraz Ericha Marii Remarque’a (1999)
Bibliografia
- Olsztyńskie biografie literackie 1945-1988 / praca zbiorowa pod red. Jana Chłosty. – Olsztyn : Towarzystwo Naukowe im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 1991. – S. 73-74.
- Pióro i pamięć : 50-lecie oddziału Związków Literatów Polskich 1955-2005 : praca zbiorowa / pod red. Józefa Jacka Rojka. - Olsztyn : Związek Literatów Polskich ; Pracownia Wydawnicza ElSet, 2005. – S. 102-104.
- Rojek, Józef Jacek: Literaci & literatura Warmii i Mazur. Przewodnik eseistyczny / Józef Jacek Rojek. – Olsztyn : Fundacja Środowisk Twórczych, 2008. - S. 74-76.
- Współcześni pisarze województwa olsztyńskiego / [red. nauk. Edward Martuszewski ; aut. not biograficznych Jan Burakowski et al. ; aut. bibliogr. Sabina Siemaszko, Tamara Wajsbrot.]. - Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 1972. - S. 97.
