Adam Szubski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Biblioteka (dyskusja | edycje) (→Udział w organizacjach) |
|||
Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Image:szubski_adam_praca.jpg|thumb|right|200px|Z cyklu ''Oblicza'', technika własna.<br>Źródło: ''Szubski. Oblicza. Metal i kruszywo'', katalog z archiwum WBP w Olsztynie.]] | [[Image:szubski_adam_praca.jpg|thumb|right|200px|Z cyklu ''Oblicza'', technika własna.<br>Źródło: ''Szubski. Oblicza. Metal i kruszywo'', katalog z archiwum WBP w Olsztynie.]] | ||
[[Image:szubski_adam_glowy.jpg|thumb|right|200px|Prace przed domem w Zgonie.<br>Źródło: ''Warmia i Mazury. Polska niezwykła'', Warszawa, 2007, s. 82.]] | [[Image:szubski_adam_glowy.jpg|thumb|right|200px|Prace przed domem w Zgonie.<br>Źródło: ''Warmia i Mazury. Polska niezwykła'', Warszawa, 2007, s. 82.]] | ||
− | (1931- ) – rzeźbiarz | + | (1931-2008) – rzeźbiarz |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
− | Urodził się w 1931 r. w Warszawie. Przez 10 lat pracował jako kamieniarz i modelarz-sztukator. Tradycje pracy rzeźbiarskiej w metalu przejął po ojcu (przedwojennym artyście metaloplastyku, medaliście wielu wystaw międzynarodowych). Obecnie mieszka we wsi Zgon, w zabytkowej mazurskiej chacie z XIX w., w której mieści się też jego pracownia. | + | Urodził się w 1931 r. w Warszawie. Przez 10 lat pracował jako kamieniarz i modelarz-sztukator. Tradycje pracy rzeźbiarskiej w metalu przejął po ojcu (przedwojennym artyście metaloplastyku, medaliście wielu wystaw międzynarodowych). Obecnie mieszka we wsi Zgon, w zabytkowej mazurskiej chacie z XIX w., w której mieści się też jego pracownia. Zmarł w 2008 r. w wieku 77 lat. |
==Twórczość== | ==Twórczość== |
Wersja z 08:49, 26 cze 2014
(1931-2008) – rzeźbiarz
Biografia
Urodził się w 1931 r. w Warszawie. Przez 10 lat pracował jako kamieniarz i modelarz-sztukator. Tradycje pracy rzeźbiarskiej w metalu przejął po ojcu (przedwojennym artyście metaloplastyku, medaliście wielu wystaw międzynarodowych). Obecnie mieszka we wsi Zgon, w zabytkowej mazurskiej chacie z XIX w., w której mieści się też jego pracownia. Zmarł w 2008 r. w wieku 77 lat.
Twórczość
Przez wiele lat tworzył w metalu (cynk, miedź i mosiądz oraz kwas solny do wytrawiania) prace kameralne i przestrzenne oraz sztukę użytkową o charakterze unikatowym. Z czasem wytworzył własną technikę, w której powstał m.in. cykl „Oblicza”. W niej też „portretuje ludzi”. Kompozycje Szubskiego są „pełne prostoty, poezji, groteski i żartu. W pracach artysta kojarzy rzeźbę, relief i płaskorzeźbę (…) Metal jest tworzywem równie wdzięcznym jak kamień czy drewno, trzeba jedynie, jak twierdzi artysta, zgłębić jego tajemnicę.”[1] W swojej pracy stosuje blachę, posługuje się spawarką i kowadłem. Przystępując do pracy nie wykonuje żadnych szkiców czy rysunków. Projekt i dzieło powstają jednocześnie. Tematem jego dzieł są ludzie (charakterystyczne postacie, rzeźby głów, odlewy twarzy). Jego prace zostały zakupione do wielu kolekcji prywatnych i muzealnych w Europie i na świecie (Watykan, USA, Japonia). We wsi Zgon organizuje wystawy, pokazy, małe spektakle artystyczne. Jego rzeźby zdobią okoliczne zabudowania.
Wystawy
W latach 1962-1963 prezentował swoje prace na murach warszawskiego Barbakanu oraz w kawiarni „Kamienne Schodki” na Rynku Starego Miasta w Warszawie. W latach 70-tych brał udział w wystawach we Frankfurcie, Monachium, Hamburgu (Niemcy), Palermo i Firenze (Włochy), Rotterdamie (Holandia), Sztokholmie i Goeteborgu (Szwecja), Wiedniu (Austria). W 1999 r. uczestniczył w XV Salonie Rzeźby – Wiosna – Warszawa. Miał wystawy indywidualne w Polsce i na świecie:
- Szwecja (rokrocznie w latach 1967-1970)
- Japonia (1972)
- Francja – Sorbona (1973)
- TSS „Stefan Batory” (1986)
- USA – Orchard Like (1986)
- Kazimierz Dolny –„Galeria Łazorek” (1987)
- Puławy- Klub MPiK (1994)
- Pranie – Muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (2001)
- Warszawa – Art. Barbakan (2002)
- Mrągowo – Centrum Kultury i Turystyki (2002)
- Olsztyn – Galeria Sztuki Współczesnej (2004)
Udział w organizacjach
Jest członkiem Związku Artystów Rzeźbiarzy. Związany z grupą malarzy „Niezależni 69” oraz „Barbakan”. Wspólnie z żoną Anną założył Stowarzyszenie Kulturalne „Nasz Zgon”, w którym aktywizuje lokalną społeczność do działań twórczych.
Przypisy
- ↑ Beata Szubska-Sowińska, Adam Szubski. „Oblicza - metal i kruszywo”, Olsztyn, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, 2004, s. 3.
Bibliografia
- Adam Szubski : oblicza : metal i kruszywo : [katalog wystawy] / oprac. graf. Andrzej Mierzyński. - Olsztyn : Galeria Sztuki Współczesnej BWA, 2004.
- wu-ka: Gabinet figur : Pranie / wu-ka // „Gazeta Olsztyńska”. - 2001, nr 141, s. 6.
- Stelmach, Monika: W Zgonie mogli stać się nieśmiertelni / Monika Stelmach // „Gazeta Współczesna”. - 2001, nr 155, dod. „Tydzień”, s. I, XI.
- Mierzyńska, Elżbieta: Maski Szubskiego / Elżbieta Mierzyńska // „Gazeta Olsztyńska”. - 2003, nr 219, dod. „Reporter”, nr 40, s. 8-9.
- Mierzyńska, Elżbieta: Polecam Zgon - wieś Zgon / Elżbieta Mierzyńska // „Gazeta Olsztyńska”. - 2003, nr 154, dod. „Reporter”, nr 29, s. 4-5.