Centrum Sztuki Galeria EL w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m (uzupełniono o link z jubileuszu) |
|||
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 33: | Linia 33: | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
*Strona internetowa [http://www.galeria-el.pl/?page=history Galerii El w Elblągu] | *Strona internetowa [http://www.galeria-el.pl/?page=history Galerii El w Elblągu] | ||
+ | *Materiał filmowy o Galerii El [http://eswiatowid.pl/Aktualno%C5%9Bci/tabid/158/ItemId/36722/Default.aspx] oraz relację z jubileuszu 50-lecia [http://eswiatowid.pl/Aktualno%C5%9Bci/tabid/158/ItemId/34937/Default.aspx] | ||
[[Category:Galerie]] | [[Category:Galerie]] |
Wersja z 11:43, 18 gru 2013
Galeria sztuki działająca w Elblągu od 1961 r.
Siedziba
ul. Kuśnierska 6, 82-300 Elbląg
Historia
Inicjatorem powstania Galerii EL był Gerard Kwiatkowski – plastyk zatrudniony w 1961 r. w elbląskich Zakładach Mechanicznych „Zamech”. W celu realizacji swego zamierzenia zwrócił się on do władz miejskich o przekazanie na pracownię plastyczną zniszczonego w czasie II wojny światowej XIII-wiecznego kościoła dominikańskiego. Po wykonaniu niezbędnych napraw i odgruzowaniu pomieszczeń Galeria EL znalazła miejsce w ocalałych częściach obiektu. W dniu 24 lipca 1961 r. zorganizowano pierwszą wystawę prac Gerarda Kwiatkowskiego i Janusza Hankowskiego i tę datę uznaje się za początek istnienia Galerii EL. W 1969 r. Galerię przekształcono w stały warsztat pracy twórczej - Laboratorium Sztuki. W latach 1976-1982 działalność placówki była zawieszona z powodu remontu i adaptacji do nowych zadań. Wraz z ponownym otwarciem obiektu Galeria zyskała interdyscyplinarną formułę „Centrum Sztuki”.
Dyrektorzy
- Gerard Kwiatkowski (1961-1974)
- Paweł Petasz (1975-1977)
- Ryszard Tomczyk (1980-1987)
- Andrzej Szadkowski (1987-1998)
- Zbigniew Opalewski (1998-2008)
- Jarosław Denisiuk (2008- )
Działalność
Od samego początku Galeria stanowiła miejsce spotkań i działań eksperymentalnych, a przedsięwzięciami, które zadecydowały o jej randze i zapewniły jej odrębność wśród innych galerii, były organizowane od 1965 r. Biennale Form Przestrzennych. Od tamtego czasu zorganizowano setki imprez o najróżnorodniejszym charakterze, a wśród nich:
- wystawy indywidualne i zbiorowe artystów polskich i zagranicznych
- ekspozycje tematyczne i problemowe, takie jak np. „Sympozjum Truso”, organizowane w latach 1992-1997
- międzynarodowe spotkania i konfrontacje artystyczne
- warsztaty, jak np. Międzynarodowe Warsztaty Komputerowe (1988-1989)
- happeningi i widowiska czasoprzestrzenne, jak np. „Noc Dziadów”, „Dies Irae”, „Krzesane z murów” (lata 80-te)
- imprezy muzyczne – to tam na początku lat 60-tych powstał klub jazzowy – EL Klub Jazzu tradycyjnego, organizuje się eksperymentalne działania w zakresie popularyzacji muzyki jazzowej, yassowej, poważnej czy poezji śpiewanej, służą temu cykliczne przeglądy, jak np. „Noce pod księżycem a może pod dwoma - Elbląskie Spotkania z Poezją Śpiewaną” (organizowane od 1995 r.)
Galeria promuje również lokalnych twórców w kraju i zagranicą.
Bibliografia
- Tomczyk, Ryszard: Obszar Galerii El i początki aliansu ze sztukami plastycznymi / Ryszard Tomczyk // „Tygiel”. – 2005, nr 2-3, s. 5-19.
Zobacz też
- Strona internetowa Galerii El w Elblągu
- Materiał filmowy o Galerii El [1] oraz relację z jubileuszu 50-lecia [2]