Wanda Bajerówna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzył nową stronę „(1923- ) – aktorka ==Biografia== Urodziła się 30 listopada 1923 roku. Żołnierz I Dywizji Ludowego Wojska Polskiego im. T. Kościuszki, telefonistka w batalionie…”) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodziła się 30 listopada 1923 roku. Żołnierz I Dywizji Ludowego Wojska Polskiego im. T. Kościuszki, telefonistka w batalionie kobiecym. Wiosną 1944 roku przeniesiona rozkazem do teatru frontowego , gdzie połknęła bakcyla aktorskiego. Występowała w grupie satyryczno-estradowej. W latach 1944-1945 występowała Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, 1945-1946 występowała w Teatrze Kukiełkowym Centrali Robotniczej Domu Kultury w Łodzi. W latach 1946-1947 w Teatrze Lalki i Aktora oraz 1947-1949 Teatr Młodego Widza we Wrocławiu, w latach 1949-1954 w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, w latach 1954-1962 Teatr polski w Bielsku-Białej, następnie wróciła (od 1962 roku) do Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie, gdzie występowała do przejścia na emeryturę. | + | Urodziła się 30 listopada 1923 roku. Żołnierz I Dywizji Ludowego Wojska Polskiego im. T. Kościuszki, telefonistka w batalionie kobiecym. Wiosną 1944 roku przeniesiona rozkazem do teatru frontowego , gdzie połknęła bakcyla aktorskiego. Występowała w grupie satyryczno-estradowej. W latach 1944-1945 występowała Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, 1945-1946 występowała w Teatrze Kukiełkowym Centrali Robotniczej Domu Kultury w Łodzi. W latach 1946-1947 w Teatrze Lalki i Aktora oraz 1947-1949 Teatr Młodego Widza we Wrocławiu, w latach 1949-1954 w [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie]], w latach 1954-1962 Teatr polski w Bielsku-Białej, następnie wróciła (od 1962 roku) do [[Teatr om. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie]], gdzie występowała do przejścia na emeryturę. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | Wystąpiła w ponad 100 sztukach teatralnych, szczególnie wspominała rolę Anny w „Grzechu” Stefana Żeromskiego oraz Maszeńkę, rolę tytułową w sztuce Aleksandra Afinogenowa (premiera 4 luty 1950 w Teatrze im. Stefana Jaracza).W swoim dorobku ma też role kreowane kilkakrotnie np. Doryny w „Świętoszku” Moliera. Ostatnią rolą teatralną była Hrabina Beaulac w sztuce „Rabenthal albo jak przyrządzić rybę fugu” (1995). | + | Wystąpiła w ponad 100 sztukach teatralnych, szczególnie wspominała rolę Anny w „Grzechu” Stefana Żeromskiego oraz Maszeńkę, rolę tytułową w sztuce Aleksandra Afinogenowa (premiera 4 luty 1950 w [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatrze im. Stefana Jaracza]]).W swoim dorobku ma też role kreowane kilkakrotnie np. Doryny w „Świętoszku” Moliera. Ostatnią rolą teatralną była Hrabina Beaulac w sztuce „Rabenthal albo jak przyrządzić rybę fugu” (1995). Wystąpiła w dwóch filmach fabularnych „Pierścień księżnej Anny” w reż. Marii Kaniewskiej (1970) oraz „Czwartki ubogich” w reż. Sylwestra Szyszki (1981). Występowała w słuchowiskach radiowych realizowanych przez [[Polskie Radio Olsztyn|Rozgłośnię Polskiego Radia w Olsztynie]]. W słuchowisku Romana Koguckiego „Kopernik i Retyk” w reż. Kazimierza Biniasia wystąpiła w dziesięciu rolach. |
==Nagrody i odznaczenia== | ==Nagrody i odznaczenia== | ||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | #Ogrodziński, Wojciech: Olsztyńskie radio /Wojciech Ogrodziński // W : Olsztyn 1945-2005 : kultura i nauka : praca zbiorowa / pod red. Stanisława Achremczyka i Władysława Ogrodzińskiego. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2006. – S. 632-693. | + | #Ogrodziński, Wojciech: ''Olsztyńskie radio'' /Wojciech Ogrodziński // W :'' Olsztyn 1945-2005 : kultura i nauka : praca zbiorowa'' / pod red. Stanisława Achremczyka i Władysława Ogrodzińskiego. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2006. – S. 632-693. |
| − | #Segiet, Janusz : Portretów olsztyńskich ciąg dalszy / Janusz Segiet. – Olsztyn : Gray Goblin, 2006. | + | #Segiet, Janusz : ''Portretów olsztyńskich ciąg dalszy'' / Janusz Segiet. – Olsztyn : Gray Goblin, 2006. |
| − | #Segiet, Janusz: Świat Eugenii Śnieżko-Szafnaglowej : opowieść o ludziach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie / Janusz Segiet. – Olsztyn : Pojezierze”, 1983 | + | #Segiet, Janusz: ''Świat Eugenii Śnieżko-Szafnaglowej : opowieść o ludziach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie'' / Janusz Segiet. – Olsztyn : Pojezierze”, 1983 |
[[Category:Olsztyn]] | [[Category:Olsztyn]] | ||
Wersja z 00:18, 5 cze 2010
(1923- ) – aktorka
Biografia
Urodziła się 30 listopada 1923 roku. Żołnierz I Dywizji Ludowego Wojska Polskiego im. T. Kościuszki, telefonistka w batalionie kobiecym. Wiosną 1944 roku przeniesiona rozkazem do teatru frontowego , gdzie połknęła bakcyla aktorskiego. Występowała w grupie satyryczno-estradowej. W latach 1944-1945 występowała Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, 1945-1946 występowała w Teatrze Kukiełkowym Centrali Robotniczej Domu Kultury w Łodzi. W latach 1946-1947 w Teatrze Lalki i Aktora oraz 1947-1949 Teatr Młodego Widza we Wrocławiu, w latach 1949-1954 w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, w latach 1954-1962 Teatr polski w Bielsku-Białej, następnie wróciła (od 1962 roku) do Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie, gdzie występowała do przejścia na emeryturę.
Działalność
Wystąpiła w ponad 100 sztukach teatralnych, szczególnie wspominała rolę Anny w „Grzechu” Stefana Żeromskiego oraz Maszeńkę, rolę tytułową w sztuce Aleksandra Afinogenowa (premiera 4 luty 1950 w Teatrze im. Stefana Jaracza).W swoim dorobku ma też role kreowane kilkakrotnie np. Doryny w „Świętoszku” Moliera. Ostatnią rolą teatralną była Hrabina Beaulac w sztuce „Rabenthal albo jak przyrządzić rybę fugu” (1995). Wystąpiła w dwóch filmach fabularnych „Pierścień księżnej Anny” w reż. Marii Kaniewskiej (1970) oraz „Czwartki ubogich” w reż. Sylwestra Szyszki (1981). Występowała w słuchowiskach radiowych realizowanych przez Rozgłośnię Polskiego Radia w Olsztynie. W słuchowisku Romana Koguckiego „Kopernik i Retyk” w reż. Kazimierza Biniasia wystąpiła w dziesięciu rolach.
Nagrody i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury
- 1961 - Nagroda artystyczna miasta Bielsko-Biała
- 1966 - Zasłużony dla Warmii i Mazur
- 1989 - Nagroda im. Karola Małłka przyznana przez redakcję „Warmii i Mazur”
- 1996 – laureatka Teatralnej Kreacji Roku w kategorii drugoplanowa rola kobieca w V Plebiscycie Czytelników „Gazety Olsztyńskiej”
- 1998 – Nagroda wojewody olsztyńskiego
Bibliografia
- Ogrodziński, Wojciech: Olsztyńskie radio /Wojciech Ogrodziński // W : Olsztyn 1945-2005 : kultura i nauka : praca zbiorowa / pod red. Stanisława Achremczyka i Władysława Ogrodzińskiego. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2006. – S. 632-693.
- Segiet, Janusz : Portretów olsztyńskich ciąg dalszy / Janusz Segiet. – Olsztyn : Gray Goblin, 2006.
- Segiet, Janusz: Świat Eugenii Śnieżko-Szafnaglowej : opowieść o ludziach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie / Janusz Segiet. – Olsztyn : Pojezierze”, 1983
