Pałac w Grazymach: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja oczekująca na przejrzenie]
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Image: palac_grazymy_3.jpg|thumb|right|200px| Fot. Frederik Blattgerste. 2012 rok.<br>Źródło: [http://www.ostpreussen.net/ostpreussen/orte.php?stadt=167 www.ostpreussen.net] ]]
 
[[Image: palac_grazymy_4.jpg|thumb|right|200px| Fot. Frederik Blattgerste. 2012 rok.<br>Źródło: [http://www.ostpreussen.net/ostpreussen/orte.php?stadt=167 www.ostpreussen.net] ]]
 
[[Image: palac_grazymy_1.jpg|thumb|right|200px| Fot. 1925/1940 rok.<br>Źródło: [http://www.bildarchiv-ostpreussen.de/suche/index.html.po#!start=1 www.bildarchiv-ostpreussen.de] Nr id. 8359.]]
 
[[Image: palac_grazymy_2.jpg|thumb|right|200px| Dawne wnętrze pałacu.<br>Źródło: [http://www.dpsgrazymy.pl/index.php/historia www.dpsgrazymy.pl] ]]
 
 
 
Zabytek architektury wzniesiony na początku XX wieku.  
 
Zabytek architektury wzniesiony na początku XX wieku.  
  
 
==Lokalizacja==
 
==Lokalizacja==
Rezydencja została wybudowana na wzniesieniu, na terenie wsi [[ewim:Grazymy|Grazymy]] (niem. Grasnitz), pomiędzy dawnym parkiem, a kompleksem zabudowań gospodarczych, nieopodal [[ewim:Jezioro Łęguty|jeziora Łęguty]]. Wieś położona jest w powiecie olsztyńskim, w gminie [[ewim:Gietrzwałd|Gietrzwałd]] (25 km na wschód od [[ewim:Olsztyn|Olsztyna]]).  
+
Rezydencja została wybudowana na wzniesieniu, na terenie wsi [[ewim:Grazymy|Grazymy]] (niem. Grasnitz), pomiędzy dawnym parkiem, a kompleksem zabudowań gospodarczych, nieopodal [[ewim:Jezioro Łęguty|jeziora Łęguty]]. Wieś położona jest w [[ewim:Powiat olsztyński|powiecie olsztyńskim]], w [[ewim:Gietrzwałd (gmina wiejska)| gminie Gietrzwałd]] (25 km na wschód od [[ewim:Olsztyn|Olsztyna]]).  
  
 
==Historia==
 
==Historia==
Linia 14: Linia 9:
 
==Opis==
 
==Opis==
 
Rezydencja została posadowiona na miejscu budowli wcześniejszych (pierwsze wzniesiono już w XIV wieku, miały one charakter obronny), dlatego tez posiada XVIII-wieczna mury oraz kamienne, sklepione piwnice i fundamenty z czasów średniowiecznych. W 1924 roku przydano jej neobarokowe elewacje. Główna bryła jest dwukondygnacyjna, z użytkowym poddaszem, nakryta mansardowym dachem dwuspadowym. W elewacji frontowej i ogrodowej rozbudowują ją skrajne ryzality o dachach równych wysokości części głównej. Rzut budowli przypomina literę H, ale niezbyt regularną, ryzality od strony ogrodu nie są bowiem równej długości. W poszczególnych elewacjach umieszczono także tarasy. W otoczeniu pałacu znajduje się dawny park o charakterze krajobrazowym, rewaloryzowany pod koniec lat 90-tych XX wieku, a także zabudowania gospodarcze niegdysiejszego majątku, pochodzące w większości z pierwszej połowy XIX wieku. We wnętrzach zachowały się niektóre elementy dawnego wyposażenia, m.in. piece wykonane przez mistrza z [[ewim:Malbork|Malborka]], [[ewim:Walther Wendl |Walthera Wendla]].  
 
Rezydencja została posadowiona na miejscu budowli wcześniejszych (pierwsze wzniesiono już w XIV wieku, miały one charakter obronny), dlatego tez posiada XVIII-wieczna mury oraz kamienne, sklepione piwnice i fundamenty z czasów średniowiecznych. W 1924 roku przydano jej neobarokowe elewacje. Główna bryła jest dwukondygnacyjna, z użytkowym poddaszem, nakryta mansardowym dachem dwuspadowym. W elewacji frontowej i ogrodowej rozbudowują ją skrajne ryzality o dachach równych wysokości części głównej. Rzut budowli przypomina literę H, ale niezbyt regularną, ryzality od strony ogrodu nie są bowiem równej długości. W poszczególnych elewacjach umieszczono także tarasy. W otoczeniu pałacu znajduje się dawny park o charakterze krajobrazowym, rewaloryzowany pod koniec lat 90-tych XX wieku, a także zabudowania gospodarcze niegdysiejszego majątku, pochodzące w większości z pierwszej połowy XIX wieku. We wnętrzach zachowały się niektóre elementy dawnego wyposażenia, m.in. piece wykonane przez mistrza z [[ewim:Malbork|Malborka]], [[ewim:Walther Wendl |Walthera Wendla]].  
 +
 +
==Galeria zdjęć==
 +
<gallery widths=180px heights=180px perrow=5>
 +
File: palac_grazymy_4.jpg|Fot. Frederik Blattgerste. 2012 rok.<br>Źródło: [http://www.ostpreussen.net/ostpreussen/orte.php?stadt=167 www.ostpreussen.net]
 +
File: palac_grazymy_1.jpg|Fot. 1925/1940 rok.<br>Źródło: [http://www.bildarchiv-ostpreussen.de/suche/index.html.po#!start=1 www.bildarchiv-ostpreussen.de] Nr id. 8359.
 +
File: palac_grazymy_2.jpg|Dawne wnętrze pałacu.<br>Źródło: [http://www.dpsgrazymy.pl/index.php/historia www.dpsgrazymy.pl]
 +
File:Grazymy 14.jpg|Prace podopiecznych Domu Pomocy Społecznej w Pałacu w Grazymach prezentowane były podczas VI Kiermaszu Świątecznego w Olsztynie, 12 grudnia 2014 r. <br>Źródło: Archiwum [[Andrzej Cieślak|Andrzeja Cieślaka]]
 +
</gallery>
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
Linia 23: Linia 26:
 
*''Pałac w Grazymach'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.it.gokgietrzwald.pl/?page=46&lang=1&Palac-w-Grazymach.html www.it.gokgietrzwald.pl] [dostęp 16.02.2014 r.]
 
*''Pałac w Grazymach'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.it.gokgietrzwald.pl/?page=46&lang=1&Palac-w-Grazymach.html www.it.gokgietrzwald.pl] [dostęp 16.02.2014 r.]
  
[[Category:Obiekty architektury]]
+
[[Category:Pałace i dwory]]
[[Category:Historia kultury]]
+
[[Category:Gietrzwałd (gmina wiejska)]]
 
[[Category:Powiat olsztyński]]  
 
[[Category:Powiat olsztyński]]  
[[Category:1901-1944]]
+
[[Category:1919-1944]]

Aktualna wersja na dzień 12:07, 30 cze 2015

Zabytek architektury wzniesiony na początku XX wieku.

Lokalizacja

Rezydencja została wybudowana na wzniesieniu, na terenie wsi Grazymy (niem. Grasnitz), pomiędzy dawnym parkiem, a kompleksem zabudowań gospodarczych, nieopodal jeziora Łęguty. Wieś położona jest w powiecie olsztyńskim, w gminie Gietrzwałd (25 km na wschód od Olsztyna).

Historia

Majątek rycerski istniał w tym miejscu już w czasach krzyżackich. W 1352 roku wielki mistrz Winrich von Kniprode nadał okoliczne ziemie braciom Jakubowi i Piotrowi z prawem dziedziczenia. W XV wieku Grazymy były własnością rodziny von Grasniss, od połowy XVI wieku do 1725 roku – rodu von Borcke, a następnie von der Groeben. Do tego ostatniego rodu dobra należały aż do lat dwudziestych XIX wieku. Wówczas w wyniku ślubu Luisy von der Groeben z Augustem von Stein-Kamieński, pałac przeszedł w ręce jego rodziny. Obecna rezydencja powstała w 1924 roku, po tym jak dwa lata wcześniej poprzednia została zniszczona w wyniku pożaru, spowodowanego uderzeniem pioruna. Po drugiej wojnie światowej pałac przeznaczono na dom dziecka. Od 1956 roku znajduje się tam Dom Opieki Społecznej.

Opis

Rezydencja została posadowiona na miejscu budowli wcześniejszych (pierwsze wzniesiono już w XIV wieku, miały one charakter obronny), dlatego tez posiada XVIII-wieczna mury oraz kamienne, sklepione piwnice i fundamenty z czasów średniowiecznych. W 1924 roku przydano jej neobarokowe elewacje. Główna bryła jest dwukondygnacyjna, z użytkowym poddaszem, nakryta mansardowym dachem dwuspadowym. W elewacji frontowej i ogrodowej rozbudowują ją skrajne ryzality o dachach równych wysokości części głównej. Rzut budowli przypomina literę H, ale niezbyt regularną, ryzality od strony ogrodu nie są bowiem równej długości. W poszczególnych elewacjach umieszczono także tarasy. W otoczeniu pałacu znajduje się dawny park o charakterze krajobrazowym, rewaloryzowany pod koniec lat 90-tych XX wieku, a także zabudowania gospodarcze niegdysiejszego majątku, pochodzące w większości z pierwszej połowy XIX wieku. We wnętrzach zachowały się niektóre elementy dawnego wyposażenia, m.in. piece wykonane przez mistrza z Malborka, Walthera Wendla.

Galeria zdjęć

Bibliografia

  1. Gaworski, Marek: Zamki, pałace, dwory w Polsce / Marek Gaworski. - Warszawa : "Arkady", 2012. - S. 342.
  2. Jackiewicz-Garniec, Małgorzata: Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich: dobra utracone czy ocalone / Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec. - Olsztyn : Wspólnota Kulturowa Borussia, 1999. – S. 118-120.
  3. Skurzyński, Piotr: Warmia i polskie Dolne Prusy: przewodnik turystyczny / Piotr Skurzyński. - Gdynia : Wydawnictwo Region, 2012. – S. 86.

Zobacz też