Miracula Sancti Nicolai: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(→Historia) |
|||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
*opis dramatu na stronie www [[Schola Teatru „Węgajty”|Scholi]]: [http://www.wegajty.pl/miracula_sancti_nicolai.php http://www.wegajty.pl] | *opis dramatu na stronie www [[Schola Teatru „Węgajty”|Scholi]]: [http://www.wegajty.pl/miracula_sancti_nicolai.php http://www.wegajty.pl] | ||
| − | [[Category: Spektakle]] [[Category: Teatr]] [[Category: Powiat olsztyński]] [[Category: | + | [[Category: Spektakle]] [[Category: Teatr]] [[Category: Powiat olsztyński]] [[Category:Jonkowo (gmina wiejska)]][[Category:Olsztyn]][[Category:1990-]] |
Aktualna wersja na dzień 09:26, 12 lis 2014
Łaciński dramat liturgiczny – funkcjonujący z polskim podtytułem – Cuda św. Mikołaja – jeden z najstarszych zabytków europejskiego teatru, opracowany i wykonywany przez członków Scholi Teatru „Węgajty” od 2007 r.
Spis treści
Historia
Źródłem tekstu jest rękopis z opactwa St. Benoit-sur-Loire (Francja), w którym zawarto cykl czterech średniowiecznych dramatów, zapisanych w XII w. Opatrzone muzyką teksty przedstawiają cuda dokonane przez św. Mikołaja, biskupa Miry Licejskiej w Azji Mniejszej (obecnie Demre w Turcji), oraz łaski doznane przez wiernych za jego wstawiennictwem. Manuskrypt znajduje się obecnie w bibliotece w Orleans we Francji.
Artyści Scholi z Węgajt korzystali z wielu źródeł, by jak najstaranniej odtworzyć całokształt widowiska. Studiowali m.in. miniatury, by nauczyć się specyfiki dawnych gestów liturgiczno-artystycznych (przyklęknięcie, złożenie dłoni). Opisywany dramat Schola wystawiła po raz pierwszy 11 lutego 2007 r. w olsztyńskim zamku, siedzibie Muzeum Warmii i Mazur, w ramach Festiwalu Atlantyda Północy. W interpretacji Scholi było to w okresie karnawału, ze względu na świąteczny oraz akademicko-ludowy charakter dramatu. Nowością było – w stosunku do poprzednich programów zespołu – wyprowadzenie widowiska z przestrzeni kościoła (jako że według źródeł historycznych dramat ten nie był częścią liturgii).
Twórcy
- kierownictwo artystyczne – Johann Wolfgang Niklaus
- scenariusz, oprawa muzyczna – Maciej Kazinski
- konsultacja teatralna, gesty – Anna Łopatowska
- analiza muzyczna rękopisu – Robert Pożarski
- scenografia, kostiumy – Małgorzata Dżygadło-Niklaus
- aranżacja pochodów, współpraca koncepcyjna – Jacek Hałas
- prowadzenie kapeli – Paweł Iwaszkiewicz
- kompozycja fanfar – Jarosław Kordaczuk
- feretrony – Magdalena Schmidt-Góra
- pracownia krawiecka – Ewa Kaczyńska
- pracownia stolarska – Marek Wojtkowski
- pracownia kowalska – Paweł Pękalski
Akcja
Pierwszy dramat cyklu pt. Tres filiae to historia o tym, jak święty obdarza posagiem trójkę dziewcząt, których ojca nie stać na taki wydatek, więc nie mógł ich wydać za mąż. Następna część, Iconia Sancti Nicolai, to opowieść o Żydzie, który skrycie czcił św. Mikołaja – interwencja patrona uratowała majątek kupca z rąk rabusiów. Kolejny dramat pt. Tres clerici opowiada o wskrzeszeniu przez świętego trzech wędrownych studentów, podstępnie obrabowanych i zamordowanych podczas podróży. Ostatnia część, Filius Getronis, przedstawia dzieje porwania i cudownego powrotu do domu chłopca porwanego przez pogańskiego króla.
Bibliografia
- Marszałek, Agnieszka: Adeamus, audiamus... / Agnieszka Marszałek // „Didaskalia”. - 2007, nr 2, s. 90-93.
- Piotrowska, Joanna: Średniowieczna muzyka na żywo, z emocjami i w kostiumach : Schola Teatru Węgajty wystawiła premierowe „Cuda świętego Mikołaja” / JoannaPiotrowska // „Gazeta Olsztyńska”. - 2007, nr 37, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 881, s. 7
- Prussak, Maria: Tradycja i nasz czas / Maria Prussak // „Teatr”. - 2007, nr 10, s. 43-47.
Przypisy
Zobacz też
- opis dramatu na stronie www Scholi: http://www.wegajty.pl
