Kościół pw. św. Piotra i Pawła w Morągu: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Image: kosciol_piotr_morag_1.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/4197,morag-gotycki-kosciol-sw--sw--apostolow-piotra-i-pawla.html www.polskaniezwykla.pl] ]]
+
[[image:kosc morag.jpg|thumb|right|290px|Źródło: [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Moragkosciolspiotra.JPG Wikimedia Commons]]]
 
 
[[Image: kosciol_piotr_morag_2.jpg|thumb|right|200px| Fot. Adolf Bötticher. 1898  rok.<br>Źródło: ''Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji'', Warszawa IS PAN, 2006, nr 057141.]]
 
 
 
[[Image: kosciol_piotr_morag_3.jpg|thumb|right|200px| Fot. Rudolph. Gotycki krucyfiks. 1929 rok.<br>Źródło: ''Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji'', Warszawa IS PAN, 2006, nr 367-382-014.]]
 
 
 
 
Zabytek architektury sakralnej z pierwszej połowy XIV wieku.  
 
Zabytek architektury sakralnej z pierwszej połowy XIV wieku.  
  
 
==Lokalizacja==
 
==Lokalizacja==
Kościół został wzniesiony na terenie [[ewim:Morąg |Morąga]], w południowo-zachodnim narożniku starego miasta, niedaleko [[Zamek krzyżacki w Morągu |zamku]] (obecna ulica Herdera).  
+
Kościół został wzniesiony na terenie [[ewim:Morąg |Morąga]], w południowo-zachodnim narożniku starego miasta, niedaleko [[Zamek w Morągu |zamku]] (obecna ulica Herdera).  
  
 
==Historia==
 
==Historia==
Pierwszą ceglaną świątynię w stylu gotyckim, o wielkości obecnej nawy głównej, wybudowano w latach 1305-1312. W latach czterdziestych XIV wieku dobudowano do niej prezbiterium oraz wieżę mieszczącą w przyziemu zakrystię. Pod koniec XIV wieku powiększono korpus z nawą. Ściany wieży były w tym czasie zwieńczone blankowaniem. Po 1505 roku mistrz Matz z Gdańska zasklepił nawy boczne sklepieniem kryształowym. Około 1550 roku wybudowano w nawach bocznych drewniane empory (rozebrane po II wojnie światowej). W 1807 roku dobudowano od strony południowej kaplicę Matki Boskiej. W 1856 roku, w trakcie remontu, wymieniono konstrukcję dachu oraz stolarkę drzwiową i okienną, z kolei w 1895 roku w nawie głównej rozebrano płaski deskowany sufit i zastąpiono pozornym gipsowym sklepieniem gwiaździstym. Pierwszymi użytkownikami świątyni byli katolicy, po 1525 roku korzystali z niej ewangelicy, a po II wojnie światowej ponownie stała się własnością katolików. W 1948 roku, podczas remontu, w kościele odkryto freski i poddano je konserwacji.  
+
Pierwszą ceglaną świątynię w stylu gotyckim, o wielkości obecnej nawy głównej, wybudowano w latach 1305-1312. W latach czterdziestych XIV wieku dobudowano do niej prezbiterium oraz wieżę mieszczącą w przyziemu zakrystię. Pod koniec XIV wieku powiększono korpus z nawą. Ściany wieży były w tym czasie zwieńczone blankowaniem. Po 1505 roku mistrz Matz z Gdańska zasklepił nawy boczne sklepieniem kryształowym. Około 1550 roku wybudowano w nawach bocznych drewniane empory (rozebrane po II wojnie światowej). W 1807 roku dobudowano od strony południowej kaplicę Matki Boskiej. W 1856 roku, w trakcie remontu, wymieniono konstrukcję dachu oraz stolarkę drzwiową i okienną, z kolei w 1895 roku w nawie głównej rozebrano płaski deskowany sufit i zastąpiono pozornym gipsowym sklepieniem gwiaździstym. Pierwszymi użytkownikami świątyni byli katolicy, po 1525 roku korzystali z niej ewangelicy, a po II wojnie światowej ponownie stała się własnością katolików. W 1948 roku, podczas remontu, w kościele odkryto freski i poddano je konserwacji. Kościół należy do [[ewim:Parafia pw. św. Józefa w Morągu|parafii pw. św. Józefa w Morągu]].  
  
 
==Opis==
 
==Opis==
Linia 17: Linia 12:
  
 
==Wyposażenie==
 
==Wyposażenie==
W kościele zachowały się liczne elementy zabytkowego wyposażenia. Drewniany, barokowy [[Ołtarz główny w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Morągu |ołtarz główny]] pochodzi z około 1690 roku i jest dziełem snycerza z Norymbergii Gellerta. Artysta wykonał też baptysterium (około 1680 roku), z którego ocalały w kościele trzy ścianki, przerobione po 1945 roku na ławy przyścienne. Przedstawiono na nich sceny Przejścia Izraelitów przez Morze Czerwone, Arki Noego i Oczyszczenia Naamana w Jordanie. Obok ołtarza głównego zachowało się kilka płyt nagrobnych, a wśród nich najcenniejsze [[ewim:Piotr zu Dohn |Piotra zu Dohna]] (zm. w 1553 roku) i jego żony, Katarzyny z Czemów (zm. w 1558 roku). Jednym z najcenniejszych zabytków jest ponad trzymetrowy krucyfiks, umieszczony na ścianie prezbiterium, datowany na drugą połowę XIV wieku. Na ścianach prezbiterium zachowały się także gotyckie malowidła figuralne o tematyce religijnej, z końca XV wieku. Wśród innych ważnych zabytków wymienia się m.in.:
+
W kościele zachowały się liczne elementy zabytkowego wyposażenia. Drewniany, barokowy [[Ołtarz główny w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Morągu |ołtarz główny]] pochodzi z około 1690 roku i jest dziełem snycerza z Norymbergii Gellerta. Artysta wykonał też baptysterium (około 1680 roku), z którego ocalały w kościele trzy ścianki, przerobione po 1945 roku na ławy przyścienne. Przedstawiono na nich sceny Przejścia Izraelitów przez Morze Czerwone, Arki Noego i Oczyszczenia Naamana w Jordanie. Obok ołtarza głównego zachowało się kilka płyt nagrobnych, a wśród nich najcenniejsze [[ewim:Piotr Dohna |Piotra Dohny]] (zm. w 1553 roku) i jego żony, Katarzyny z Czemów (zm. w 1558 roku). Jednym z najcenniejszych zabytków jest ponad trzymetrowy krucyfiks, umieszczony na ścianie prezbiterium, datowany na drugą połowę XIV wieku. Na ścianach prezbiterium zachowały się także gotyckie malowidła figuralne o tematyce religijnej, z końca XV wieku. Wśród innych ważnych zabytków wymienia się m.in.:
 
*późnobarokową ambonę, z końca XVII wieku,  
 
*późnobarokową ambonę, z końca XVII wieku,  
 
*prospekt organowy z 1705 roku, wykonany przez organmistrza z Morąga, [[ewim:Mateusz Obuch |Mateusza Obucha]],
 
*prospekt organowy z 1705 roku, wykonany przez organmistrza z Morąga, [[ewim:Mateusz Obuch |Mateusza Obucha]],
Linia 28: Linia 23:
 
*W styczniu 1807 roku francuscy żołnierze wykorzystywali kościół na magazyn solny i wojskowy lazaret.  
 
*W styczniu 1807 roku francuscy żołnierze wykorzystywali kościół na magazyn solny i wojskowy lazaret.  
 
 
 +
==Zobacz też==
 +
*[[Zamek w Morągu]]
 +
*[[ewim:Parafia pw. św. Józefa w Morągu|parafia pw. św. Józefa w Morągu]]
 +
*[[ewim:Piotr Dohna |Piotr Dohna]]
 +
*[[ewim:Mateusz Obuch |Mateusz Obuch]]
 +
*[[Ołtarz główny w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Morągu]]
 +
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
#Baroś, Magdalena: ''Osobliwości Morąga Anno 1725'' / Magdalena Bartoś // Okolice Ostródy. – 2010, nr 2, s. 85-91.  
+
#Baroś, Magdalena: ''Osobliwości Morąga Anno 1725'' / Magdalena Bartoś // "Okolice Ostródy". – 2010, nr 2, s. 85-91.  
 
#Rzempołuch, Andrzej: ''Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich'' / Andrzej Rzempołuch. – Olsztyn : Remix, 1992. – S. 84-85.  
 
#Rzempołuch, Andrzej: ''Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich'' / Andrzej Rzempołuch. – Olsztyn : Remix, 1992. – S. 84-85.  
 
#Rzempołuch, Andrzej: ''Kościoły na Warmii, Mazurach i Powiślu'' / Andrzej Rzempołuch. – Olsztyn : Wydawnictwo Offer, 1991. – S. 58.
 
#Rzempołuch, Andrzej: ''Kościoły na Warmii, Mazurach i Powiślu'' / Andrzej Rzempołuch. – Olsztyn : Wydawnictwo Offer, 1991. – S. 58.
  
==Zobacz też==
+
==Linki==
#''Kościół farny p.w. świętych Apostołów Piotra i Pawła w Morągu'', materiał zamieszczony na stronie internetowej, [http://www.zabytki.mazury.pl/index.php?page=monument&id=38 www.zabytki.mazury.pl] [dostęp 2310.2013 r.]
+
#''Kościół farny p.w. świętych Apostołów Piotra i Pawła w Morągu'', materiał zamieszczony na stronie internetowej, [http://www.zabytki.mazury.pl/index.php?page=monument&id=38 www.zabytki.mazury.pl] [dostęp 23.10.2013 r.]
#''Kościół św. Piotra i Pawła w Morągu'', materiał zamieszczony na stronie internetowej, [http://mojemazury.pl/58894,Kosciol-sw-Piotra-i-Pawla-w-Moragu.html#axzz2iMoGFE2T www.mojemazury.pl] [dostęp 2310.2013 r.]
+
#''Kościół św. Piotra i Pawła w Morągu'', materiał zamieszczony na stronie internetowej, [http://mojemazury.pl/58894,Kosciol-sw-Piotra-i-Pawla-w-Moragu.html#axzz2iMoGFE2T www.mojemazury.pl] [dostęp 23.10.2013 r.]
 +
 
 +
 
 +
[[Category:Kościoły i kaplice]]
  
[[Category:Obiekty architektury]]
 
[[Category:Historia kultury]]
 
 
[[Category:Powiat ostródzki]]
 
[[Category:Powiat ostródzki]]
 +
[[Category:Morąg (gmina miejsko-wiejska)]]
 
[[Category:1301-1400]]
 
[[Category:1301-1400]]

Aktualna wersja na dzień 13:36, 23 cze 2015

Zabytek architektury sakralnej z pierwszej połowy XIV wieku.

Lokalizacja

Kościół został wzniesiony na terenie Morąga, w południowo-zachodnim narożniku starego miasta, niedaleko zamku (obecna ulica Herdera).

Historia

Pierwszą ceglaną świątynię w stylu gotyckim, o wielkości obecnej nawy głównej, wybudowano w latach 1305-1312. W latach czterdziestych XIV wieku dobudowano do niej prezbiterium oraz wieżę mieszczącą w przyziemu zakrystię. Pod koniec XIV wieku powiększono korpus z nawą. Ściany wieży były w tym czasie zwieńczone blankowaniem. Po 1505 roku mistrz Matz z Gdańska zasklepił nawy boczne sklepieniem kryształowym. Około 1550 roku wybudowano w nawach bocznych drewniane empory (rozebrane po II wojnie światowej). W 1807 roku dobudowano od strony południowej kaplicę Matki Boskiej. W 1856 roku, w trakcie remontu, wymieniono konstrukcję dachu oraz stolarkę drzwiową i okienną, z kolei w 1895 roku w nawie głównej rozebrano płaski deskowany sufit i zastąpiono pozornym gipsowym sklepieniem gwiaździstym. Pierwszymi użytkownikami świątyni byli katolicy, po 1525 roku korzystali z niej ewangelicy, a po II wojnie światowej ponownie stała się własnością katolików. W 1948 roku, podczas remontu, w kościele odkryto freski i poddano je konserwacji. Kościół należy do parafii pw. św. Józefa w Morągu.

Opis

Kościół określa się mianem pseudobazyliki. Jest to budowla trójnawowa i trójprzęsłowa, wzniesiona z cegły na planie prostokąta. Jej cechą charakterystyczną jest to, że w nawie głównej nie ma okien. Do bryły kościoła przylega ośmioboczne prezbiterium, a także wieża wzniesiona na planie kwadratu (o wysokości 35 m), w najwyższej kondygnacji, wydzielonej tynkowaną opaską, rozszerzająca się ku górze. Szczyt wieży zwieńczono sterczynami i nakryto dachem siodłowym z dachówki. Do wieży przylega kruchta. Ściany boczne korpusu wzmacniają przypory zakończone wieżyczkami. W połowie wysokości ścian znajduje się gzyms profilowanej cegły, a wyżej, tynkowana opaska. Otwory okienne zamknięte zostały łukiem ostrym. We wnętrzu, nawy boczne oddzielono od głównej czterema filarami i przykryto sklepieniami kryształowymi. W prezbiterium zastosowano sklepienia gwiaździste.

Wyposażenie

W kościele zachowały się liczne elementy zabytkowego wyposażenia. Drewniany, barokowy ołtarz główny pochodzi z około 1690 roku i jest dziełem snycerza z Norymbergii Gellerta. Artysta wykonał też baptysterium (około 1680 roku), z którego ocalały w kościele trzy ścianki, przerobione po 1945 roku na ławy przyścienne. Przedstawiono na nich sceny Przejścia Izraelitów przez Morze Czerwone, Arki Noego i Oczyszczenia Naamana w Jordanie. Obok ołtarza głównego zachowało się kilka płyt nagrobnych, a wśród nich najcenniejsze Piotra Dohny (zm. w 1553 roku) i jego żony, Katarzyny z Czemów (zm. w 1558 roku). Jednym z najcenniejszych zabytków jest ponad trzymetrowy krucyfiks, umieszczony na ścianie prezbiterium, datowany na drugą połowę XIV wieku. Na ścianach prezbiterium zachowały się także gotyckie malowidła figuralne o tematyce religijnej, z końca XV wieku. Wśród innych ważnych zabytków wymienia się m.in.:

  • późnobarokową ambonę, z końca XVII wieku,
  • prospekt organowy z 1705 roku, wykonany przez organmistrza z Morąga, Mateusza Obucha,
  • umieszczone na filarze w nawie głównej: figurę Madonny z okresu manieryzmu oraz rzeźbę przedstawiającą postać kobiecą z połowy XVII wieku,
  • żyrandole: ośmioramienny barokowy z 1604 roku i sześcioramienny z końca XIX wieku,
  • gotyckie misy chrzcielne.

Ciekawostki

  • Kościół ocalał jako jedyna budowla z pożaru miasta w 1414 roku. Również w 1697 roku pożar miasta nie dotknął świątyni.
  • W styczniu 1807 roku francuscy żołnierze wykorzystywali kościół na magazyn solny i wojskowy lazaret.

Zobacz też

Bibliografia

  1. Baroś, Magdalena: Osobliwości Morąga Anno 1725 / Magdalena Bartoś // "Okolice Ostródy". – 2010, nr 2, s. 85-91.
  2. Rzempołuch, Andrzej: Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich / Andrzej Rzempołuch. – Olsztyn : Remix, 1992. – S. 84-85.
  3. Rzempołuch, Andrzej: Kościoły na Warmii, Mazurach i Powiślu / Andrzej Rzempołuch. – Olsztyn : Wydawnictwo Offer, 1991. – S. 58.

Linki

  1. Kościół farny p.w. świętych Apostołów Piotra i Pawła w Morągu, materiał zamieszczony na stronie internetowej, www.zabytki.mazury.pl [dostęp 23.10.2013 r.]
  2. Kościół św. Piotra i Pawła w Morągu, materiał zamieszczony na stronie internetowej, www.mojemazury.pl [dostęp 23.10.2013 r.]