Izba Regionalna w Wejsunach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(→Historia) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
| − | Izba została założona w 1971 r. we wsi Wejsuny przez [[Eugeniusz Bielawski|Eugeniusza Bielawskiego]], mazurskiego regionalistę i pedagoga. Jako pasjonat sztuki i rzemiosła ludowego związanego z Ziemią Piską utworzył muzeum w swoim domu. Drewniana chata, w której mieści się muzeum jest przykładem budownictwa mazurskiego z XIX wieku. Została zbudowana przez mistrzów kurpiowskich. [[Eugeniusz Bielawski]] był opiekunem Izby do 1986 r. Inicjatorką założenia muzeum była jego pasierbica - [[Hejda Stank]], nauczycielka i miłośniczka kultury regionalnej. Celem powołania Izby było zapewnienie lokalnej młodzieży szkolnej pomocy dydaktycznych do nauki wiedzy o regionie. Według zapisów w księdze pamiątkowej Izbę odwiedza wielu turystów. W ciągu dwóch pierwszych dekad działalności placówki była ona miejscem sentymentalnych podróży byłych mieszkańców Mazur. | + | Izba została założona w 1971 r. we wsi [[ewim:Wejsuny|Wejsuny]] przez [[Eugeniusz Bielawski|Eugeniusza Bielawskiego]], mazurskiego regionalistę i pedagoga. Jako pasjonat sztuki i rzemiosła ludowego związanego z Ziemią Piską utworzył muzeum w swoim domu. Drewniana chata, w której mieści się muzeum jest przykładem budownictwa mazurskiego z XIX wieku. Została zbudowana przez mistrzów kurpiowskich. [[Eugeniusz Bielawski]] był opiekunem Izby do 1986 r. Inicjatorką założenia muzeum była jego pasierbica - [[Hejda Stank]], nauczycielka i miłośniczka kultury regionalnej. Celem powołania Izby było zapewnienie lokalnej młodzieży szkolnej pomocy dydaktycznych do nauki wiedzy o regionie. Według zapisów w księdze pamiątkowej Izbę odwiedza wielu turystów. W ciągu dwóch pierwszych dekad działalności placówki była ona miejscem sentymentalnych podróży byłych mieszkańców Mazur. |
==Zbiory== | ==Zbiory== | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
[[Category:Muzealnictwo]] | [[Category:Muzealnictwo]] | ||
[[Category:Powiat piski]] | [[Category:Powiat piski]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Ruciane-Nida (gmina miejsko-wiejska)]] |
| − | + | [[Category:1945-1989]] | |
| − | [[Category: | + | [[Category:1990-]] |
| − | [[Category: | ||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 11:43, 29 wrz 2014
Muzeum mazurskiej sztuki i rzemiosła ludowego, działające od 1971 r.
Spis treści
Historia
Izba została założona w 1971 r. we wsi Wejsuny przez Eugeniusza Bielawskiego, mazurskiego regionalistę i pedagoga. Jako pasjonat sztuki i rzemiosła ludowego związanego z Ziemią Piską utworzył muzeum w swoim domu. Drewniana chata, w której mieści się muzeum jest przykładem budownictwa mazurskiego z XIX wieku. Została zbudowana przez mistrzów kurpiowskich. Eugeniusz Bielawski był opiekunem Izby do 1986 r. Inicjatorką założenia muzeum była jego pasierbica - Hejda Stank, nauczycielka i miłośniczka kultury regionalnej. Celem powołania Izby było zapewnienie lokalnej młodzieży szkolnej pomocy dydaktycznych do nauki wiedzy o regionie. Według zapisów w księdze pamiątkowej Izbę odwiedza wielu turystów. W ciągu dwóch pierwszych dekad działalności placówki była ona miejscem sentymentalnych podróży byłych mieszkańców Mazur.
Zbiory
W Izbie zgromadzone są eksponaty zbierane przez założyciela placówki. Obecnie znajdują się w niej dawne przedmioty codziennego użytku, sprzęty gospodarskie wykonane z drewna oraz liczne druki (biblie w języku polskim, kancjonały drukowane gotykiem na dnie powszednie, niedziele i święta roczne, a także czasopisma i fotografie) pokazujące historię Ziemi Piskiej. Do ciekawszych eksponatów należą: kronika wsi, niemiecka mapa z XIX wieku (wydrukowana przez syna Gustawa Gizewiusza - Bohdana), ludowe krosna, czesak do wełny, drewniana wędka do zimowych połowów, tabliczka służąca jako zeszyt z miejscowej szkoły założonej w 1848 r. Pierwszy wpis do księgi pamiątkowej Izby podaje, że uzupełnia ona szlak w Puszczy Piskiej od Pisza poprzez Pogobie Średnie, Jaśkowo, Karwicę, Pranie i Guziankę do Wejsun.[1]
Zobacz też
- Izba Regionalna w Wejsunach, materiał na stronie www.mazury.pl
Przypisy
- ↑ Andrzej Gawecki, Przystanek końcowy – Wejsuny, „Krajobrazy”, 1986, nr 2, s. 6-7.
Bibliografia
- Śliwiński, Józef: Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic / Józef Śliwiński. – Olsztyn : WSP, 1996. – S. 160-161.
- Katarzyński, Władysław: Dziedzictwo Króla Puszczy / Władysław Katarzyński // „Gazeta Olsztyńska”. – 1998, nr 247, s. 4.
- Kwiat : Najbardziej suche miejsce // „Gazeta Olsztyńska”. – 1999, nr 106, s. 7.
