Piotr Napiórkowski
(1922-2000) - dziennikarz radiowy.
Biografia
Piotr Napiórkowski urodził się 21 czerwca 1922 roku we wsi Kaczyny koło Ostrołęki w rodzinie chłopskiej. Ojciec Stanisław Napiórkowski, matka Tomasza z d. Leszczyńska.
Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Króla S. Leszczyńskiego w Ostrołęce. Naukę przerwała wojna. W czasie okupacji przebywał na robotach przymusowych w Niemczech.
Po wojnie uzyskał maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Szczytnie. Następnie ukończył dwuletnie Wyższe Studium Prawno-Administracyjne przy Prezydium Rady Ministrów. Pracował jako urzędnik w Starostwie Powiatowym w Szczytnie.
W latach 1950-52 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miejskiej w Szczytnie. Od 1953 roku zatrudniony w Rozgłośni Polskiego Radia w Olsztynie, w której pracował do aż przejścia na emeryturę (1982).
Zmarł 1 marca 2000 roku. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Olsztynie-Dywitach.
Działalność
- Jako dziennikarz Rozgłośni Polskiego Radia w Olsztynie pracował na stanowisku redaktora, starszego redaktora, sekretarza redakcji, członka Kolegium Programowego, w latach 1962-1968 był redaktorem odpowiedzialnym Redakcji Audycji Literackich.
- Pełnił też funkcje społeczne. W latach 60-tych był wiceprezesem oddziału olsztyńskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pełnił obowiązki przewodniczącego Rady Zakładowej.
- Od 1949 członek Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
Twórczość
Na jego dorobek dziennikarski składają się różnorodne formy radiowe: reportaże, wywiady, słuchowiska , audycje literackie i programy estradowo-satyryczne. Ważny rozdział jego twórczości radiowej stanowią audycje o tematyce regionalnej. W roku 1954 zarejestrował wspomnienie nauczyciela i działacza oświatowego na Warmii Edwarda Turowskiego na temat plebiscytu. Rozmowa ta jest jednym z najstarszych zachowanych nagrań archiwalnych olsztyńskiego Radia. W kolejnych latach przeprowadził cały cykl wywiadów i rozmów z wybitnymi ludźmi kultury i działaczami zasłużnymi w walce o zachowanie polskości Warmii i Mazur. Wśród jego rozmówców znaleźli się m.in. Jan Boenigk, Władysław Gębik, Karol Małłek, Gustaw Leyding, Walter Późny i Henryk Syska. Nagrania te wykorzystywane były w audycjach radiowych oraz archiwizowane jako świadectwo o ludziach i historii regionu. Oprócz znanych działaczy i ludzi kultury, bohaterami jego audycji byli twórcy amatorzy, poeci ludowi, pieśniarze i gawędziarze odnajdywani i odkrywani w licznych reporterskich wędrówkach po Warmii i Mazurach.
Sprawom regionalnym poświęcone były jego reportaże literackie i audycje cykliczne takie jak „Opowieści o naszej ziemi”, „Magazyn Ziem Zachodnich” i wiele innych. Docierając do rozmaitych grup ludnościowych regionu - autochtonów, przesiedleńców z Kresów, przybyszy z Mazowsza - ukazywały tygiel demograficzny i wielokulturowość Warmii i Mazur. Audycje te opowiadały o historii regionu, ale ukazywały też przeobrażenia społeczno-kulturalne i procesy integracyjne zachodzące współcześnie wśród lokalnej społeczności. Był autorem nadawanych w roku 1966 z okazji Tysiąclecia Państwa Polskiego audycji cyklicznych „Radiostacja Tysiąclecia”, które w atrakcyjnej artystycznie formie radiowej popularyzowały dawną historię Polski oraz kulturę staropolską.
Był też utalentowanym satyrykiem. Ten nurt twórczości rozpoczyna audycja „Zdarzenia i opowieści od siedmiu boleści”, jedna z pierwszych w jego długoletniej karierze radiowej. Był współtwórcą i autorem tekstów kabaretu literackiego „Swąd” oraz olsztyńskich szopek noworocznych. Współpracował blisko ze znanym na ogólnopolskiej antenie łódzkim programem rozrywkowo-estradowym Wesoły Autobus. Swoimi kwalifikacjami radiowca miał też okazję wykazać się jako sprawozdawca transmitowanych na żywo przez Polskie Radio centralnych uroczystości dla uczczenia 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika, które miały miejsce 15 lipca 1973 roku we Fromborku. W radiowym archiwum pozostawił ponad 100 reportaży i wiele audycji literackich. Jego audycje emitowane były często na antenie ogólnopolskiej. Były też nagradzane na krajowych konkursach. W roku 1965 Komisja Weryfikacyjno-Egzaminacyjna Komitetu do Spraw Radia i Telewizji pod przewodnictwem Jana Swiderskiego przyznała mu uprawnienia Realizatora Audycji pierwszej kategorii.
Nagrody
- I nagroda Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich w dziale twórczości radiowej (1960)
- Nagroda Wojewódzka za upowszechnianie kultury (1964)
- Nagroda Polskiego Związku Łowieckiego za publicystykę o tematyce łowieckiej (1971)
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Honorowa Odznaka Komitetu do spraw Radia i Telewizji
- Nagroda Ministra Kultury Zasłużony Działacz Kultury
- Medal Rodła
- Zasłużony dla Warmii i Mazur
Bibliografia
- Langowski, Ryszard: Pięćdziesięciolecie czyli podróż nieco sentymentalna. Polskie Radio Rozgłośnia Regionalna w Olsztynie. Olsztyn: ElSet 2002.
- Ogrodziński, Wojciech: Olsztyńskie radio/W:Olsztyn 1945-2005:kultura i nauka:praca zbiorowa pod red. Stanisława Achremczyka i Władysława Ogrodzińskiego. Olsztyn: Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2006.
- Ogrodziński, Wojciech i Bogusław Zmijewski: Radio Olsztyn od 60 lat...naturalnie, Olsztyn:ElSet 2012.
- Pajka, Stanisław: Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku . Kadzidło 2007.
- Radio Olsztyn 1952-1997. Olsztyn: Wydawnictwo Radia Olsztyn S.A.1997.
