Tadeusz Ginowicz

(1944-1970) - muzyk, kompozytor, poeta i autor tekstów

Biografia

Urodzony 05 marca 1944 r. we wsi Dubniczki k. Wilna. Edukację podstawową oraz liceum ogólnokształcące ukończył w Węgorzewie, naukę kontynuował w Olsztynie – w Średniej Szkole Muzycznej. W 1967 r. ukończył klasę organów (kontynuował niejako tradycję rodzinną – jego ojciec był organistą) z bardzo dobrym wynikiem oraz opinią „wyjątkowo utalentowanego”. W tym momencie wiele już skomponował i miał za sobą kilka sukcesów: w trzech kolejnych edycjach olsztyńskiego plebiscytu na najlepszą piosenkę jego kompozycje plasowały się na czołowych miejscach. Pisał też wiersze i teksty piosenek. Wyjechał z Olsztyna we wrześniu 1967 r. z ukształtowanym planem na przyszłość: chciał ukończyć studia na wydziale kompozytorskim. Zamierzenia zaczął realizować w warszawskim Konserwatorium prowadząc bardzo aktywne artystycznie życie. Cały czas komponował oraz pisał, wraz z Witoldem Grucą (scenariusz) zaczął tworzyć balet, zaś indywidualnie komponować wielki utwór symfoniczny. W grudniu 1967 r. został członkiem „Zaiksu”. Przewlekłe schorzenie nerek uniemożliwiło mu zakończenie studiów w warszawskiej Wyższej Szkole Muzycznej oraz rzeczywistą karierę artystyczną. W lipcu 1968 r. Ginowicz zaczął kurację w szpitalu Akademii Medycznej w Lublinie (miał tam wraz z grupą kolegów ze studiów odbywać szkolenie wojskowe) – w tym okresie stworzył kilka piosenek (m.in. „O miejskiej rzeźni”) oraz wiersze (m.in. cykl pt. „Poemat małomiasteczkowy”). Choroba postępowała: w klinice w Łodzi amputowano Ginowiczowi nerki. Potem przez dłuższy czas przebywał w warszawskiej Klinice przy ul. Szaserów (dwa razy w tygodniu musiał się dializować). W tym okresie, zapewne częściowo z powodu braku dostępu do instrumentu, muzyk rozwinął swój kolejny, do tej pory niespecjalnie eksponowany, talent – plastyczny. Z wielkim zaangażowaniem narysował i namalował wiele bardzo udanych kompozycji. 12 lipca 1970 r. – w wieku 26 lat - zmarł.

Twórczość

Był wielkim miłośnikiem miasta swojego dzieciństwa – Węgorzewa. Uwiecznił je w kilku swoich utworach: wierszu „Dom, w którym mieszkam” oraz we wspomnianych wcześniej dwóch cyklach wierszy pt. „Poemat małomiasteczkowy” i „Pejzaże”. Jednocześnie nie zapominał o Olsztynie i pozostawionych tam przyjaciołach z czasów młodzieńczych – im zadedykował swój pierwszy napisany w Warszawie utwór na fortepian pt. „Scherzando”. Jego wrażliwość i tęsknota do Warmii oraz do ludzi, których tam zostawił, pozostała uwieczniona przede wszystkim w obfitej korespondencji.

Wystawy

• Wystawa prac plastycznych Ginowicza miała miejsce w Olsztynie (16 listopada 1972 r.), w Wojewódzkim Domu Kultury (obecne Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych), oraz w Węgorzewie w Powiatowym Domu Kultury. Wyeksponowano 35 rysunków piórkiem oraz 14 akwarel.

Bibliografia

1. Tadeusz Ginowicz 1944-1970 : rysunki i akwarele / red., oprac. i druk katalogu BWA Olsztyn ; słowo wstępne Janusz Dąbrowski, fot. Alojzy Kuraczyk. – Olsztyn: Biuro Wystaw Artystycznych, 1972.