Stanisław Malawko
(1929-2005) – dyrygent, muzyk
Biografia
Urodził się 5 kwietnia 1929 r. w Wilnie. W pierwszym okresie edukacji muzycznej uczył się u prywatnych nauczycieli gry na pianinie. Po zakończeniu II wojny światowej został przyjęty do konserwatorium w Wilnie do klasy prof. Jaśmiana. Po przeniesieniu się w 1946 r. do Warszawy kontynuował naukę gry na fortepianie w konserwatorium warszawskim w klasie prof. Osmołowskiego i prof. Hornowskiej. Studiował pod kierunkiem prof. Tomasza Wilczaka na Wydziale Dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, którą ukończył w 1955 r.
Zmarł 5 maja 2005 r.
Działalność artystyczna
Już podczas studiów pracował jako muzyk w Warszawie (1950-1955). W 1955 r. rozpoczął pracę w Olsztynie jako drugi dyrygent Orkiestry Symfonicznej oraz wykładowca fortepianu i dyrygentury w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Olsztynie. W latach 1955-1956 był kierownikiem artystycznym Zespołu Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”, w 1962 r. był również dyrygentem i kierownikiem Zespołu Pieśni i Tańca „Olsztyn”.
Po opuszczeniu Olsztyna w 1962 r. pracował jako dyrygent i wykładowca w Białymstoku i Zielonej Górze. Był animatorem życia muzycznego, zakładał zespoły śpiewacze i dyrygował nimi odnosząc sukcesy na najważniejszych polskich konkursach chóralnych – LEGNICA CANTAT i Międzynarodowym Festiwalu Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach.
Nagrody i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (1969)
- Złoty Krzyż Zasługi (1975)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
- Zasłużony Działacz Kultury (1985)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1989)
Bibliografia
- Oracki, Tadeusz:Twórcy i działacze kultury w województwie olsztyńskim w latach 1945-1970 / Tadeusz Oracki. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie, 1975. – S. 107-108: Stanisław Malawko
- Literska, Barbara: Profesor Stanisław Malawko / Barbara Literska. – Portr. // „Uniwersytet Zielonogórski”. – 2005, nr 6, s. 18.
- Malawko, Stanisław: U Stanisława Malawko / rozm. Edward Bonusiak. – Il. // „Głos Olsztyński”. – 1961, nr 238, dod. „Archipelagi”, nr 41, s. 4.
