Jan Purzycki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image:0.jpeg|frame|right|Źródło: [http://www.stopklatka.pl/filmowcy/osoba.asp?oi=7686 http://www.stopklatka.pl]]] | [[Image:0.jpeg|frame|right|Źródło: [http://www.stopklatka.pl/filmowcy/osoba.asp?oi=7686 http://www.stopklatka.pl]]] | ||
− | (1948- ) – scenarzysta, pisarz, filmowiec | + | (1948-2019) – scenarzysta, pisarz, filmowiec |
== Biografia == | == Biografia == | ||
Urodził się 20 czerwca 1948 roku w Ostródzie.Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 1981 uzyskał dyplom Wyższego Zawodowego Studium Scenariuszowego w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Odbył wszechstronne praktyki na planie filmowym, w tym jako drugi reżyser. W latach osiemdziesiątych był związany z opozycją. W 1988 roku został szefem literackim niezależnej grupy telewizyjnej „Video Studio” w Gdańsku. W 1990 roku dowodził telewizyjną kampanią prezydencką w pierwszych wolnych wyborach w Polsce. W styczniu 1991 roku powołano go stanowisko prezesa Telewizji Polskiej jednak po miesiącu pełnienia obowiązków zrezygnował z tej funkcji. W latach 1991-1992 pracował jako kierownik literacki Studia Filmowego „Dom” oraz wykładał na Wydziale Reżyserii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 1992 roku ponownie powołano go na stanowisko wiceprezesa ówczesnego Radiokomitetu. W czerwcu tego samego roku podał się do dymisji, a gdy dwa tygodnie później po raz trzeci go mianowano – odmówił przyjęcia nominacji. | Urodził się 20 czerwca 1948 roku w Ostródzie.Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 1981 uzyskał dyplom Wyższego Zawodowego Studium Scenariuszowego w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Odbył wszechstronne praktyki na planie filmowym, w tym jako drugi reżyser. W latach osiemdziesiątych był związany z opozycją. W 1988 roku został szefem literackim niezależnej grupy telewizyjnej „Video Studio” w Gdańsku. W 1990 roku dowodził telewizyjną kampanią prezydencką w pierwszych wolnych wyborach w Polsce. W styczniu 1991 roku powołano go stanowisko prezesa Telewizji Polskiej jednak po miesiącu pełnienia obowiązków zrezygnował z tej funkcji. W latach 1991-1992 pracował jako kierownik literacki Studia Filmowego „Dom” oraz wykładał na Wydziale Reżyserii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 1992 roku ponownie powołano go na stanowisko wiceprezesa ówczesnego Radiokomitetu. W czerwcu tego samego roku podał się do dymisji, a gdy dwa tygodnie później po raz trzeci go mianowano – odmówił przyjęcia nominacji. | ||
+ | |||
+ | Zmarł 20 sierpnia 2019 r. <ref>https://www.sfp.org.pl/wydarzenia,5,29137,1,1,Nie-zyje-Jan-Purzycki.html</ref> | ||
== Twórczość == | == Twórczość == |
Aktualna wersja na dzień 08:27, 21 sie 2019
(1948-2019) – scenarzysta, pisarz, filmowiec
Spis treści
Biografia
Urodził się 20 czerwca 1948 roku w Ostródzie.Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 1981 uzyskał dyplom Wyższego Zawodowego Studium Scenariuszowego w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Odbył wszechstronne praktyki na planie filmowym, w tym jako drugi reżyser. W latach osiemdziesiątych był związany z opozycją. W 1988 roku został szefem literackim niezależnej grupy telewizyjnej „Video Studio” w Gdańsku. W 1990 roku dowodził telewizyjną kampanią prezydencką w pierwszych wolnych wyborach w Polsce. W styczniu 1991 roku powołano go stanowisko prezesa Telewizji Polskiej jednak po miesiącu pełnienia obowiązków zrezygnował z tej funkcji. W latach 1991-1992 pracował jako kierownik literacki Studia Filmowego „Dom” oraz wykładał na Wydziale Reżyserii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 1992 roku ponownie powołano go na stanowisko wiceprezesa ówczesnego Radiokomitetu. W czerwcu tego samego roku podał się do dymisji, a gdy dwa tygodnie później po raz trzeci go mianowano – odmówił przyjęcia nominacji.
Zmarł 20 sierpnia 2019 r. [1]
Twórczość
Jako pisarz i felietonista debiutował na łamach „Gazety Olsztyńskiej” i „Warmii i Mazur”. Działał także w Olsztyńskim Oddziale KKMP. Jest autorem wielu scenariuszy, z których nie wszystkie zostały zrealizowane.[2] Jako scenarzysta zadebiutował w 1979 roku, kiedy to otrzymał I nagrodę w konkursie „Młodzi i Film” w Koszalinie za scenariusz pt. „Przypadki Piotra S.” (film zrealizowano rok później). Od 1980 roku zajmuje się zawodowo pisaniem scenariuszy, ale znany jest także jako autor, reżyser i realizator różnorodnych form telewizyjnych ( jak np. „Polskie ZOO). Opublikował także trzy książki: „Wielki Szu”, „Prezydencki poker” i „Telewizyjny poker”.
Filmografia
- 1980 – Przypadki Piotra S. (scenariusz)
- 1982 – Wielki Szu (scenariusz)
- 1983 – Wedle wyroków twoich (scenariusz)
- 1984 – Przemytnicy (scenariusz na podstawie powieści. S. Piaseckiego „Kochankowie Wielkiej Niedźwiedzicy” oraz jako II reżyser)
- 1988 – Piłkarski poker (scenariusz)
- 1992 – Aby do świtu (scenariusz)
- 1995 – Akwarium (scenariusz wg. powieści J. Suworowa)
- 1995 – Gracze (scenariusz)
- 1997-2010 – Złotopolscy (autor i współautor scenariuszy oraz jako pomysłodawca)
- 1999 – Gwiazdka w Złotopolicach (scenariusz)
- 1999 – Prawo ojca (scenariusz)
- 1999 – Brudne pieniądze – odcinek ‘’Złotopolskich’’ (aktor)
- 2000 – Prymas. Trzy lata z tysiąca (scenariusz)
- 2001 – Dziecko, Szczęście Kowalskiego oraz Szybkobiegacz – odcinki w Złotopolskich (aktor)
Publikacje książkowe
- 1982 – Wielki Szu
- 1990 – Prezydencki poker
- 1992 – Telewizyjny poker
Nagrody i wyróżnienia
- 2004 – Medal Kapituły Nagrody im. Biskupa Ignacego Krasickiego
Nagrody i wyróżnienia filmowe
- 2001 – Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepszy scenariusz 2000 roku (nominacja) za Prymas. Trzy lata z tysiąca.
- 1989 – Nagroda Szefa Kinematografii Polskiej za scenariusz do filmu Piłkarski poker.
- 1987 – Nagroda Lubuskiego Lata Filmowego za scenariusz do filmu Wielki Szu.
Bibliografia
- Rojek, Józef Jacek: Literaci & literatura Warmii i Mazur. – Olsztyn : Fundacja Środowisk Twórczych, 2008. – S. 156-157.
- Purzycki, Jan: Nie dać się zamknąć / Jan Purzycki ; rozm. przepr. Dorota Jovanka Cirlic // „Dialog”. – 2004, nr 1, s. 45-46.
- Purzycki, Jan: Zawód – pisarz filmowy / Jan Purzycki ; rozm. przepr. Ilona Łepkowska // „Film”. – 1983, nr 25, s. 8-9.
Przypisy
- ↑ https://www.sfp.org.pl/wydarzenia,5,29137,1,1,Nie-zyje-Jan-Purzycki.html
- ↑ Przykładowo: „Dzieci Wodnika”, „Ojciec Kolbe”, „Wielka Warszawska” czy „Zaświat”, który otrzymał nagrodę w 1985 roku w zamkniętym konkursie Szefa Kinematografii