Tomasz Kardacz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Twórczość) |
|||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
Malarstwem interesuje się od dziecka. Pierwszych lekcji rysunku uczył się od matki. Tematem jego prac są najczęściej pejzaże i portrety, znajomych, przyjaciół, a także pacjentów. W swojej pracy wykorzystuje różne techniki i narzędzia: farby olejne, akryle, pastele, akwarele. Dzięki malowaniu „przenosi się do innego świata, pełnego postaci, barw, wydarzeń (...). Sztuka pomaga mu też odtworzyć obrazy z dzieciństwa: krajobrazy, ludzi, przyjaciół.”<ref>Tomasz Kardacz, ''Pacjenci odchodzą, obrazy zostają'', rozm. Beata Pawilonis, „Tygodnik Pojezierza”, 2004, nr 1, s. 17.</ref> | Malarstwem interesuje się od dziecka. Pierwszych lekcji rysunku uczył się od matki. Tematem jego prac są najczęściej pejzaże i portrety, znajomych, przyjaciół, a także pacjentów. W swojej pracy wykorzystuje różne techniki i narzędzia: farby olejne, akryle, pastele, akwarele. Dzięki malowaniu „przenosi się do innego świata, pełnego postaci, barw, wydarzeń (...). Sztuka pomaga mu też odtworzyć obrazy z dzieciństwa: krajobrazy, ludzi, przyjaciół.”<ref>Tomasz Kardacz, ''Pacjenci odchodzą, obrazy zostają'', rozm. Beata Pawilonis, „Tygodnik Pojezierza”, 2004, nr 1, s. 17.</ref> | ||
| − | Jest autorem zbiorów opowiadań: Lato w Swarogach (2004) oraz Urodzeni pod znakiem słońca (2015). Swoje | + | Jest autorem zbiorów opowiadań: ''Lato w Swarogach'' (2004) oraz ''Urodzeni pod znakiem słońca'' (2015). Swoje utwory publikował także na łamach „Biuletynu Lekarskiego”. Edward Cyfus napisał o tekstach T. Kardacza: „(...) rozśmieszają, zastanawiają i wywołują zadumę nad własną przeszłością, zwłaszcza z lat młodości. Czytelnik nie potrafi sobie odpowiedzieć, czy autor przeżył opisywane sytuacje sam, czy jest to literacka fikcja. (...) W tych tekstach jest wszystko. Od ironii, satyry, humoru na granicy sprośności, po głęboką zadumę i filozoficzne przemyślenia”. |
| − | W 2016 roku przekłady wybranych opowiadań autora na język włoski nagrodzono w prestiżowych konkursach. W mediolańskim Concorso Internazionale Ambiart otrzymał specjalną nagrodę ''Premio Unico Speciale Internazionale''. W rzymskim Concorso e Premio Letterario d'Arte e Cultura „Giuseppe Gioachino Belli”, organizowanym od 28 lat, wśród ponad 1800 prac teksty autora uhonorowano Nagrodą Specjalną Przewodniczącego Jury, którą odebrał na Kapitolu. Tym samym doczekał się publikacji za granicą w antologii finalistów konkursu. „Wspaniała, pełna mądrości opowieść, odznaczająca się wyrafinowanym mistrzostwem i bogactwem opisu, pozwalająca przeżyć te same emocje, które towarzyszą autorowi” – uzasadnili swoją decyzję jurorzy z Mediolanu. | + | W 2016 roku przekłady wybranych opowiadań autora na język włoski nagrodzono w prestiżowych konkursach we Włoszech. W mediolańskim Concorso Internazionale Ambiart otrzymał specjalną nagrodę ''Premio Unico Speciale Internazionale''. W rzymskim Concorso e Premio Letterario d'Arte e Cultura „Giuseppe Gioachino Belli”, organizowanym od 28 lat, wśród ponad 1800 prac teksty autora uhonorowano Nagrodą Specjalną Przewodniczącego Jury, którą odebrał na Kapitolu. Tym samym doczekał się publikacji za granicą w antologii finalistów konkursu. „Wspaniała, pełna mądrości opowieść, odznaczająca się wyrafinowanym mistrzostwem i bogactwem opisu, pozwalająca przeżyć te same emocje, które towarzyszą autorowi” – uzasadnili swoją decyzję jurorzy z Mediolanu. |
==Wystawy== | ==Wystawy== | ||
Wersja z 19:39, 5 sty 2017
(1963- ) - lekarz, malarz amator, rysownik, tłumacz, pisarz
Spis treści
Biografia
Urodził się 9 czerwca 1963 r. Jest absolwentem Akademii Medycznej w Gdańsku. Jest lekarzem pediatrą. Zawodowo związany z Olsztynem. Poza medycyną i malowaniem jego pasją jest jazda konna, myślistwo, wędkowanie oraz pisanie. Mieszka z rodziną w Barkwedzie, gdzie prowadzi gospodarstwo i hodowlę danieli oraz koni rasy trakeńskiej. Jest właścicielem winnicy, w której produkuje wino „Słońce Barkwedy”.
Działalność
Zawodowo pełni funkcję kierownika Zespołu Klinik NZOZ im. Ludwika Rydygiera i SG ZOZ w Dywitach. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji i artykułów polemicznych w prasie medycznej, a także dwóch wzorów użytkowych i jednego patentu. Zajmuje się też tłumaczeniem poezji francuskiej.
Twórczość
Malarstwem interesuje się od dziecka. Pierwszych lekcji rysunku uczył się od matki. Tematem jego prac są najczęściej pejzaże i portrety, znajomych, przyjaciół, a także pacjentów. W swojej pracy wykorzystuje różne techniki i narzędzia: farby olejne, akryle, pastele, akwarele. Dzięki malowaniu „przenosi się do innego świata, pełnego postaci, barw, wydarzeń (...). Sztuka pomaga mu też odtworzyć obrazy z dzieciństwa: krajobrazy, ludzi, przyjaciół.”[1]
Jest autorem zbiorów opowiadań: Lato w Swarogach (2004) oraz Urodzeni pod znakiem słońca (2015). Swoje utwory publikował także na łamach „Biuletynu Lekarskiego”. Edward Cyfus napisał o tekstach T. Kardacza: „(...) rozśmieszają, zastanawiają i wywołują zadumę nad własną przeszłością, zwłaszcza z lat młodości. Czytelnik nie potrafi sobie odpowiedzieć, czy autor przeżył opisywane sytuacje sam, czy jest to literacka fikcja. (...) W tych tekstach jest wszystko. Od ironii, satyry, humoru na granicy sprośności, po głęboką zadumę i filozoficzne przemyślenia”.
W 2016 roku przekłady wybranych opowiadań autora na język włoski nagrodzono w prestiżowych konkursach we Włoszech. W mediolańskim Concorso Internazionale Ambiart otrzymał specjalną nagrodę Premio Unico Speciale Internazionale. W rzymskim Concorso e Premio Letterario d'Arte e Cultura „Giuseppe Gioachino Belli”, organizowanym od 28 lat, wśród ponad 1800 prac teksty autora uhonorowano Nagrodą Specjalną Przewodniczącego Jury, którą odebrał na Kapitolu. Tym samym doczekał się publikacji za granicą w antologii finalistów konkursu. „Wspaniała, pełna mądrości opowieść, odznaczająca się wyrafinowanym mistrzostwem i bogactwem opisu, pozwalająca przeżyć te same emocje, które towarzyszą autorowi” – uzasadnili swoją decyzję jurorzy z Mediolanu.
Wystawy
Prezentował swoje prace na wielu wernisażach indywidualnych i zbiorowych, m.in. w Olsztynie, w Galerii Warmińsko-Mazurskiej Izby Lekarskiej (2003, 2004, 2006, 2007). Wystawom jego prac towarzyszyły również pokazy strojów ludowych autorstwa Katarzyny Sikory.
Nagrody i wyróżnienia
- Grand Prix Instytutu Francuskiego w Polsce za przekłady poezji francuskiej
- Wyróżnienie w konkursie Ekolider Ziemi Warmińskiej, za odrestaurowany i uporządkowany park koło Dywit (2004)
- Statuetka w Plebiscycie „Wielkie serce” (2005)
- Odznaka Zasłużony Lekarz Warmii i Mazur (2007)
- Nagroda specjalna Premio Unico Speciale Internazionale w międzynarodowym konkursie literackim Ambiart 2016 (Mediolan)
- Concorso e Premio Letterario d'Arte e Cultura „Giuseppe Gioachino Belli” (Rzym 2016) – Nagroda Specjalna Przewodniczącego Jury
Przypisy
- ↑ Tomasz Kardacz, Pacjenci odchodzą, obrazy zostają, rozm. Beata Pawilonis, „Tygodnik Pojezierza”, 2004, nr 1, s. 17.
Bibliografia
- Ars Vitae : antologia twórczości artystycznej lekarzy z Warmii i Mazur (słowo - obraz) / wyd. Anna Lella ; wybór i wstęp Józef Jacek Rojek. - Olsztyn : Pracownia Wydawnicza ElSet, 2008. - S. 116.
- Kardacz, Tomasz: Pacjenci odchodzą, obrazy zostają : sylwetki ciekawych ludzi / Tomasz Kardacz ; rozm. Beata Pawilonis // „Tygodnik Pojezierza”. – 2004, nr 1, s. 17.
- Mierzyński, Sebastian: Medycyna i malowanie / Sebastian Mierzyński // „Gazeta Olsztyńska”. - 2004, nr 301, dod. „Reporter”, nr 106, s. 8.
- Informacje nadesłane przez autora.
Zobacz też
- Inne prace Tomasza Kardacza na stronie Warmińsko-Mazurskiej Izby Lekarskiej www.wmil.olsztyn.pl
