Klub Młodej Inteligencji Czerwona Oberża w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 7: | Linia 7: | ||
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | Początki Klubu związane są z Dyskusyjnym Klubem Filmowym, którego działalność obejmowała cykle programowo-repertuarowe, prezentujące dzieła filmowe zarówno znane, jak i niedostępne widzom. Korzystano przy tym ze zbiorów archiwalnych oraz wypożyczano filmy z placówek konsularnych krajów zachodnich. Głównym jednak celem działalności popularyzującej arcydzieła filmu światowego było kontaktowanie środowiskowej społeczności ze znaczącymi dziedzinami współczesnej kultury i sztuki. Zapraszano przy tym wybitnych krytyków i teoretyków sztuki filmowej. Wkrótce formułę klubu poszerzono o kontakty z innymi dyscyplinami kultury i sztuki współczesnej. Upatrując ludzi ciekawych i dysponujących najlepszymi kontaktami zaproszono do Elbląga m.in. Kazimierza Rudzkiego, Jerzego Waldorffa, [[Melchior Wańkowicz |Melchiora Wańkowicza]], Jana Drohojewskiego, Stefana | + | Początki Klubu związane są z Dyskusyjnym Klubem Filmowym, którego działalność obejmowała cykle programowo-repertuarowe, prezentujące dzieła filmowe zarówno znane, jak i niedostępne widzom. Korzystano przy tym ze zbiorów archiwalnych oraz wypożyczano filmy z placówek konsularnych krajów zachodnich. Głównym jednak celem działalności popularyzującej arcydzieła filmu światowego było kontaktowanie środowiskowej społeczności ze znaczącymi dziedzinami współczesnej kultury i sztuki. Zapraszano przy tym wybitnych krytyków i teoretyków sztuki filmowej. Wkrótce formułę klubu poszerzono o kontakty z innymi dyscyplinami kultury i sztuki współczesnej. Upatrując ludzi ciekawych i dysponujących najlepszymi kontaktami zaproszono do Elbląga m.in. Kazimierza Rudzkiego, Jerzego Waldorffa, [[Melchior Wańkowicz |Melchiora Wańkowicza]], Jana Drohojewskiego, Stefana Kisielewskiego. Kolejną inicjatywą było nawiązanie stałych kontaktów z Filharmonią Narodową, która 21 marca 1959 r. zainaugurowała swój długoletni patronat nad [[ewim:Elbląg|Elblągiem]] koncertem kilkudziesięcioosobowej orkiestry pod batutą Bohdana Wodiczki. W ramach tego patronatu Elbląg odwiedziło wiele znakomitych zespołów muzycznych i solistów światowej sławy. Muzeum Narodowe w Warszawie przeprowadziło tu cykl odczytowy pt. ''Od piramid do Picassa'', zakończony pierwszą w powojennym Elblągu wystawą dzieł wybitnych malarzy polskich. Zorganizowano dziesiątki innych ciekawych imprez, spotkań z interesującymi ludźmi, występów popularnych zespołów polskich, m. in. studenckiego teatru „CO TO” z Gdańska itp. W klubie tym rozpoczął też działalność jeden z pierwszych w Polsce klubów jazzowych – [[EL Klub Jazzu Tradycyjnego]], skupiający młodą inteligencję techniczną związaną z Zakładami Zamech. Działalność „Czerwonej Oberży” stanowiła również zachętę dla innych grup środowiskowych. Była impulsem do utworzenia przez [[Gerard Kwiatkowski |Gerarda Kwiatkowskiego]] w 1962 r. [[Centrum Sztuki Galeria EL w Elblągu |Galerii EL]] służącej kontaktom i konfrontacjom sztuki awangardowej. |
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
[[Category:Elbląg]] | [[Category:Elbląg]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Kluby i puby]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Kluby dyskusyjne]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:1945-1989]] |
Wersja z 13:14, 31 sie 2014
Klub zrzeszający młodych ludzi zainteresowanych rozwojem życia kulturalnego w Elblągu, działający w latach 1958-1964.
Opis
Założycielem klubu i jego głównym działaczem był Mirosław Dymczak, ówczesny pracownik Zakładów Mechanicznych Zamech w Elblągu, a jego członkami młodzi, wykształceni pracownicy tego zakładu. Siedzibą był lokal znajdujący się na parterze byłego hotelu robotniczego przy pl. Słowiańskim w Elblągu.
Działalność
Początki Klubu związane są z Dyskusyjnym Klubem Filmowym, którego działalność obejmowała cykle programowo-repertuarowe, prezentujące dzieła filmowe zarówno znane, jak i niedostępne widzom. Korzystano przy tym ze zbiorów archiwalnych oraz wypożyczano filmy z placówek konsularnych krajów zachodnich. Głównym jednak celem działalności popularyzującej arcydzieła filmu światowego było kontaktowanie środowiskowej społeczności ze znaczącymi dziedzinami współczesnej kultury i sztuki. Zapraszano przy tym wybitnych krytyków i teoretyków sztuki filmowej. Wkrótce formułę klubu poszerzono o kontakty z innymi dyscyplinami kultury i sztuki współczesnej. Upatrując ludzi ciekawych i dysponujących najlepszymi kontaktami zaproszono do Elbląga m.in. Kazimierza Rudzkiego, Jerzego Waldorffa, Melchiora Wańkowicza, Jana Drohojewskiego, Stefana Kisielewskiego. Kolejną inicjatywą było nawiązanie stałych kontaktów z Filharmonią Narodową, która 21 marca 1959 r. zainaugurowała swój długoletni patronat nad Elblągiem koncertem kilkudziesięcioosobowej orkiestry pod batutą Bohdana Wodiczki. W ramach tego patronatu Elbląg odwiedziło wiele znakomitych zespołów muzycznych i solistów światowej sławy. Muzeum Narodowe w Warszawie przeprowadziło tu cykl odczytowy pt. Od piramid do Picassa, zakończony pierwszą w powojennym Elblągu wystawą dzieł wybitnych malarzy polskich. Zorganizowano dziesiątki innych ciekawych imprez, spotkań z interesującymi ludźmi, występów popularnych zespołów polskich, m. in. studenckiego teatru „CO TO” z Gdańska itp. W klubie tym rozpoczął też działalność jeden z pierwszych w Polsce klubów jazzowych – EL Klub Jazzu Tradycyjnego, skupiający młodą inteligencję techniczną związaną z Zakładami Zamech. Działalność „Czerwonej Oberży” stanowiła również zachętę dla innych grup środowiskowych. Była impulsem do utworzenia przez Gerarda Kwiatkowskiego w 1962 r. Galerii EL służącej kontaktom i konfrontacjom sztuki awangardowej.
Bibliografia
- Tomczyk, Ryszard: Bedeker elbląski. – Gdańsk : Wydawnictwo Oskar, 2000. - S. 25-26.
