Wiktor Marek Leyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(→‎Biografia)
(→‎Działalność)
Linia 5: Linia 5:
  
 
==Działalność==
 
==Działalność==
−
Od początku swojej działalności społecznej za priorytetowe uznawał zachowanie ekologicznej, historycznej i krajobrazowej spuścizny Warmii i Mazur.<ref>Bohdan Dzitko, ''Pasje Wiktora Marka Leyka'', „Warmia i Mazury”, 1985, nr 19, s. 9.</ref>. Podczas licznych wystąpień poruszał trudne kwestie sprawy mazurskiej, m.in. podejmował starania o ratowanie historycznej wsi Klon oraz zgłaszał interpelacje w sprawie przeznaczenia budynku Konsulatu Polskiego czy zawiązania Mazurskiego Zrzeszenia Kulturalnego. Jako wiceprezes Koła Poselskiego Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego odpowiadał za sprawy ekumeniczne oraz za kontakty z zagranicą. Wiele wówczas podróżował. Odbył m.in. wizytę do Grecji, podczas której badał ślady działalności wojennej mazurskich przodków. W latach 1986-1989 pracował w Ogólnopolskim Komitecie Grunwaldzkim. Był założycielem kwartalnika „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”. W latach 1983-1990 stał na czele redakcji. W latach 90-tych pełnił funkcję dyrektora generalnego Polskiej YMCA (Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej YMCA).<ref>Wiktor Marek Leyk, ''Pomysł na zgiełk'', rozm. przepr. Krzysztof Panasik, „Gazeta Olsztyńska”, 1994, nr 141, s. 3.</ref> Od 1990 r. jest członkiem Kapituły [[Nagroda imienia Biskupa Ignacego Krasickiego |Nagrody imienia Biskupa Ignacego Krasickiego].<ref>Tomasz Śrutkowski, Waldemar Żebrowski, ''Historia Nagrody imienia Biskupa Ignacego Krasickiego'', Olsztyn, ElSet, 1998.</ref> Wielokrotnie wypowiadał się na łamach pism lokalnych: „[[Warmia i Mazury]]”, „[[Masurische Storchenpost]]”, „[[Gazeta Olsztyńska]]”. Publikował też recenzje książek regionalnych np. ''Rozogi w dziejach pogranicza mazursko-kurpiowskiego'' (1996) czy Waldemara Mierzwy ''Dąbrówno-Gilgenburg, którego nie ma...= Gilgenburg, das nicht mehr Gilgenburg gibt...'' (2000).
+
Od początku swojej działalności społecznej za priorytetowe uznawał zachowanie ekologicznej, historycznej i krajobrazowej spuścizny Warmii i Mazur.<ref>Bohdan Dzitko, ''Pasje Wiktora Marka Leyka'', „Warmia i Mazury”, 1985, nr 19, s. 9.</ref>. Podczas licznych wystąpień poruszał trudne kwestie sprawy mazurskiej, m.in. podejmował starania o ratowanie historycznej wsi Klon oraz zgłaszał interpelacje w sprawie przeznaczenia budynku Konsulatu Polskiego czy zawiązania Mazurskiego Zrzeszenia Kulturalnego. Jako wiceprezes Koła Poselskiego Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego odpowiadał za sprawy ekumeniczne oraz za kontakty z zagranicą. Wiele wówczas podróżował. Odbył m.in. wizytę do Grecji, podczas której badał ślady działalności wojennej mazurskich przodków. W latach 1986-1989 pracował w Ogólnopolskim Komitecie Grunwaldzkim. Był założycielem kwartalnika „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”. W latach 1983-1990 stał na czele redakcji. W latach 90-tych pełnił funkcję dyrektora generalnego Polskiej YMCA (Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej YMCA).<ref>Wiktor Marek Leyk, ''Pomysł na zgiełk'', rozm. przepr. Krzysztof Panasik, „Gazeta Olsztyńska”, 1994, nr 141, s. 3.</ref> Od 1990 r. jest członkiem Kapituły [[Nagroda imienia Biskupa Ignacego Krasickiego |Nagrody imienia Biskupa Ignacego Krasickiego]].<ref>Tomasz Śrutkowski, Waldemar Żebrowski, ''Historia Nagrody imienia Biskupa Ignacego Krasickiego'', Olsztyn, ElSet, 1998.</ref> Wielokrotnie wypowiadał się na łamach pism lokalnych: „[[Warmia i Mazury]]”, „[[Masurische Storchenpost]]”, „[[Gazeta Olsztyńska]]”. Publikował też recenzje książek regionalnych np. ''Rozogi w dziejach pogranicza mazursko-kurpiowskiego'' (1996) czy Waldemara Mierzwy ''Dąbrówno-Gilgenburg, którego nie ma...= Gilgenburg, das nicht mehr Gilgenburg gibt...'' (2000).
  
 
==Udział w organizacjach==
 
==Udział w organizacjach==

Wersja z 13:43, 23 sie 2011

(1951- ) - działacz społeczny, zaangażowany w sprawy mazurskiej społeczności ewangelickiej oraz mniejszości narodowych i etnicznych na Warmii i Mazurach, polityk

Biografia

Urodził się 10 maja 1951 w Szczytnie, w rodzinie mazurskich działaczy społecznych. Jest synem Emila Leyka - działacza plebiscytowego, kuratora parafii ewangelickiej w Szczytnie, bratankiem Fryderyka Leyka – poety, działacza społecznego i politycznego oraz wnukiem Bogumiła Leyka – działacza ruchu gromadkarskiego na Mazurach. Po zdobyciu wykształcenia średniego pracował jako robotnik. W latach 1968-1972 studiował na politechnikach w Gdańsku i w Warszawie. Po przerwaniu studiów pracował jako nauczyciel i wychowawca w Zespole Szkół Zawodowych w Nidzicy (w latach 1973-1976). W 1976 przystąpił do Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego (pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego oraz przewodniczącego oddziału w Olsztynie). Z ramienia Stowarzyszenia sprawował mandat radnego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie. Był członkiem Komitetu Wykonawczego Rady Wojewódzkiej PRON. W latach 1978-1980 był dyrektorem eksperymentalnego Zespołu Placówek Kultury i Sztuki w Szczytnie, któremu podlegały Dom Kultury, Biblioteka oraz Szkoła Muzyczna. W 1985 został wybrany posłem na Sejm IX kadencji w okręgu olsztyńskim (nr 45).[1] Zasiadał w sejmowych komisjach nadzwyczajnych ds. II etapu reformy gospodarczej oraz ds. stosunku państwa do kościoła katolickiego. Pomimo podjęcia pracy w Olsztynie i Warszawie nadal mieszkał w Szczytnie. W 1989 r. onownie kandydował w wyborach do Sejmu z listy krajowej. Nie uzyskawszy mandatu wycofał się z aktywnej polityki. W 1994 r. został mianowany pełnomocnikiem wojewody olsztyńskiego ds. mniejszości narodowych i etnicznych. Urząd ten sprawował do 1998 r. W 2002 r. został doradcą marszałka sejmiku warmińsko-mazurskiego ds. mniejszości narodowych i etnicznych. Jest też szefem kancelarii sejmiku.

Działalność

Od początku swojej działalności społecznej za priorytetowe uznawał zachowanie ekologicznej, historycznej i krajobrazowej spuścizny Warmii i Mazur.[2]. Podczas licznych wystąpień poruszał trudne kwestie sprawy mazurskiej, m.in. podejmował starania o ratowanie historycznej wsi Klon oraz zgłaszał interpelacje w sprawie przeznaczenia budynku Konsulatu Polskiego czy zawiązania Mazurskiego Zrzeszenia Kulturalnego. Jako wiceprezes Koła Poselskiego Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego odpowiadał za sprawy ekumeniczne oraz za kontakty z zagranicą. Wiele wówczas podróżował. Odbył m.in. wizytę do Grecji, podczas której badał ślady działalności wojennej mazurskich przodków. W latach 1986-1989 pracował w Ogólnopolskim Komitecie Grunwaldzkim. Był założycielem kwartalnika „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”. W latach 1983-1990 stał na czele redakcji. W latach 90-tych pełnił funkcję dyrektora generalnego Polskiej YMCA (Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej YMCA).[3] Od 1990 r. jest członkiem Kapituły Nagrody imienia Biskupa Ignacego Krasickiego.[4] Wielokrotnie wypowiadał się na łamach pism lokalnych: „Warmia i Mazury”, „Masurische Storchenpost”, „Gazeta Olsztyńska”. Publikował też recenzje książek regionalnych np. Rozogi w dziejach pogranicza mazursko-kurpiowskiego (1996) czy Waldemara Mierzwy Dąbrówno-Gilgenburg, którego nie ma...= Gilgenburg, das nicht mehr Gilgenburg gibt... (2000).

Udział w organizacjach

Poza aktywna działalnością w Chrześcijańskim Stowarzyszeniu Społecznym był członkiem organizacji międzynarodowych: m.in.

  • Komitetu Roboczego Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej w Pradze
  • Ekumenicznej Grupy ds. Informacji w Europie

Ponadto działał w organizacjach regionalnych:

  • Towarzystwo Przyjaciół Szczytna (przez wiele lat pełnił funkcje prezesa)
  • Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze” (do 1981 r. był członkiem Zarządu Głównego oraz jego prezydium)

Od 2004 r. jest członkiem Kuratorium Fundacji Laurentius.

Ciekawostki

W lutym 1987 r. w Domu Środowisk Twórczych w Olsztynie odbyła się coroczna prezentacja szopki noworocznej. Jedną z postaci zaprezentowanych podczas przedstawienia był Wiktor Marek Leyk. Autorem tekstu był Władysław Katarzyński.[5]

Przypisy

  1. ↑ Kandydaci na posłów do Sejmu z okręgu wyborczego nr 45, „Gazeta Olsztyńska”, 1985, nr 214, s. 4-5.
  2. ↑ Bohdan Dzitko, Pasje Wiktora Marka Leyka, „Warmia i Mazury”, 1985, nr 19, s. 9.
  3. ↑ Wiktor Marek Leyk, Pomysł na zgiełk, rozm. przepr. Krzysztof Panasik, „Gazeta Olsztyńska”, 1994, nr 141, s. 3.
  4. ↑ Tomasz Śrutkowski, Waldemar Żebrowski, Historia Nagrody imienia Biskupa Ignacego Krasickiego, Olsztyn, ElSet, 1998.
  5. ↑ Władysław Katarzyński, Olsztyńska Szopka Noworoczna, „Warmia i Mazury”, 1987, nr 6, s. 16.

Bibliografia

  1. eska: Pełnomocnik mniejszości / eska // „Gazeta Olsztyńska”. – 1999, nr 208, s. 2.
  2. Leyk, Wiktor Marek: Praca w Sejmie przekroczyła moje o niej wyobrażenia / Wiktor Marek Leyk ; rozm. przepr. Grażyna Sokołowska // „Warmia i Mazury”. – 1987, nr 17, s. 7.
  3. Leyk, Wiktor Marek: W bufecie ceny rosną / Wiktor Marek Leyk ; rozm. przepr. Władysław Katarzyński // „Gazeta Olsztyńska”. – 1989, nr 124, s. 3.

Zobacz też

  • Leyk, Marek Wiktor: Zakorzenione wizje, materiał na stronie www.domwarminski.pl ; Toż: Leyk, Marek Wiktor: Zakorzenione wizje / Marek Wiktor Leyk // „Warmia i Mazury”. – 2001, nr 3, s. 16-17.
  • Leyk, Wiktor Marek, ks. Otello, Ryszard: Saga rodu Leyków. Mazurskie życiorysy, materiał na stronie diec.mazurska.luteranie.pl ; Toż: Stańczyk, Tomasz: Saga jednego rodu / Tomasz Stańczyk // „Razem”. – 1990, nr 19, s. 6-7.
Źródło: „http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php?title=Wiktor_Marek_Leyk&oldid=39317”