Walter Angrik

Źródło: Jan Chłosta, Biografie Niemców z Prus Wschodnich, Olsztyn, SQL, 2010, s. 12.

Fotografia z pogrzebu W. Angrika na okładce „Masurische Storchenpost”.

Nekrolog zamieszczony na łamach „Gazety Olsztyńskiej”, 1993, 216, s. 11.

(1932-1993) – nauczyciel, działacz społeczny

Biografia

Urodził się 14 października 1932 r. w Olszewie koło Nidzicy, jako drugi syn Wiktora (właściciela dużego gospodarstwa rolnego ze Stawigudy) i Joanny z domu Szczepańska (starszy o rok był brat Jerzy, a młodsza - Brygida). Wychowany został w rodzinie o tradycjach warmińskich. Już jako dziecko uczęszczał w „kiermasach”. Z inicjatywy jego dziadka w Stawigudzie wybudowano kościół. Był uczniem niemieckiej szkoły podstawowej w Olschau. Ukończył gimnazjum w Nidzicy. W styczniu 1945 r. przed wkroczeniem Rosjan do Prus Wschodnich wyjechał wraz z matką i siostrą do Brandenburgii przez Miłomłyn. Czternastoletni wówczas Jerzy pozostał sam w Prusach Wschodnich i po okresie wojennym odzyskał zajęty przez polskich osadników dom w Olszewie. W 1948 r. do rodzinnego domu powrócił Walter z matką i Brygidą. Po śmierci ojca (więźnia obozu na Syberii) podjął naukę w szkole polskiej. W 1953 r. zdał maturę w Liceum w Nidzicy. Ze względu na pochodzenie rodziny nie mógł podjąć studiów w olsztyńskiej Wyższej Szkole Rolniczej. Kilka lat później został absolwentem Studium Nauczycielskiego w Olsztynie. W 1961 r. ożenił się z rodowitą olsztynianką Rose-Marie i zamieszkał u jej matki przy ul. Pieniężnego. Z czasem zbudował w Olsztynie własny dom. Tam też podejmował kolejne działania zawodowe i społeczne. W 1983 r. przeżył śmierć kliniczną. Mimo, że miał poważną chorobę serca był człowiekiem aktywnym i wielkim optymistą. Mawiał: „Jak umrę chce być pochowany tam, skąd wywodzili się moi dziadowie”. Zmarł 3 listopada 1993 r. w Olsztynie. Pochowany został na cmentarzu w Stawigudzie.

Działalność

Pierwszą pracę podjął w Szkole Podstawowej w Wałach, gdzie uczył matematyki i fizyki dzieci robotników zatrudnionych w przemyśle leśnym. Następnie został kierownikiem szkoły w Zaborowie koło Nidzicy. W 1962 r. zrezygnował z pracy nauczyciela i został taksówkarzem w Olsztynie. Już w połowie lat 50-tych zaczął organizować spotkania inteligencji pochodzenia miejscowego. W 1991 r. wziął udział w spotkaniu legalizującym działalność funkcjonującego już od jakiegoś czasu Stowarzyszenia Mniejszości Niemieckiej w Olsztynie (AGDM). Allensteiner Geselschaft Deutscher Minderheit zrzeszało mieszkańców miasta oraz powiatu olsztyńskiego. Był też organizatorem mniejszości niemieckiej w południowej części dawnych Prus Wschodnich i Zachodnich. Urządzał spotkania o charakterze kulturalnym, pośredniczył w udzielaniu pomocy niemieckim Warmiakom i Mazurom, utworzył bibliotekę z wydawnictwami niemieckimi, poświęconymi tym ziemiom. Publikował na łamach pism: „Masurische Storchenpost” oraz „Dziennik Północy”, m.in. na temat historii stowarzyszeń mniejszości niemieckiej na Warmii i Mazurach (Verband deutscher Vereinigungen in den Regionen Allenstein - Danzig – Horn) oraz ich działalności (Übergabe des Operationmikroskops). O swojej pracy mówił: „Za słuszną uważam politykę obecnego rządu niemieckiego, który chce budować pomost pomiędzy Niemcami i Polską na nowych zasadach, w ramach łączenia się państw Europy. Chcę aby cała pomoc jaka płynie z Niemiec służyła wszystkim mieszkańcom Olsztyna, a nie tylko naszej mniejszości”.

Bibliografia

1. (jas): Walter Angrik. Łączył Polaków i mniejszości narodowe / (jas) // „Gazeta Warmii i Mazur”. – 1993, nr 247, s. 2.
2. Wańkowska-Sobiesiak, Joanna: Tutejszy / Joanna Wańkowska-Sobiesiak // „Gazeta Warmińska”. – 1994, nr 7 s. 5.