Walter Angrik
(1932-1993) – nauczyciel, działacz społeczny
Biografia
Urodził się 14 października 1932 r. w Olszewie koło Nidzicy, jako drugi syn Wiktora (właściciela dużego gospodarstwa rolnego ze Stawigudy) i Joanny z domu Szczepańska. Miał starszego o rok brata Jerzego i młodszą siostrę Brygidę. Wychowany został w rodzinie o tradycjach warmińskich. Już jako dziecko uczęszczał w „kiermasach”. Z inicjatywy jego dziadka w Stawigudzie wybudowano kościół. Był uczniem niemieckiej szkoły podstawowej w Olschau. Ukończył gimnazjum w Nidzicy. W styczniu 1945 r. przed wkroczeniem Rosjan do Prus Wschodnich wyjechał wraz z matką i siostrą do Brandenburgii. Czternastoletni wówczas Jerzy pozostał sam w Prusach Wschodnich i po okresie wojennym odzyskał zajęty przez polskich osadników dom w Olszewie. W 1948 r. do rodzinnego domu powrócił Walter z matką i Brygidą. Po śmierci ojca (więźnia obozu na Syberii) podjął naukę w szkole polskiej. W 1953 r. zdał maturę w liceum w Nidzicy. Ze względu na pochodzenie rodziny nie mógł podjąć studiów w olsztyńskiej Wyższej Szkole Rolniczej. Kilka lat później został absolwentem Studium Nauczycielskiego w Olsztynie. W 1961 r. ożenił się z rodowitą olsztynianką Rose-Marie i zamieszkał u jej matki przy ul. Pieniężnego. Z czasem zbudował w Olsztynie własny dom. Przez wiele lat podejmował kolejne działania zawodowe i społeczne. W 1983 r. przeżył śmierć kliniczną. Mimo, że miał poważną chorobę serca był człowiekiem aktywnym i wielkim optymistą. Mawiał: „Jak umrę, chcę być pochowany tam, skąd wywodzili się moi dziadowie”. Zmarł 3 listopada 1993 r. w Olsztynie. Pochowany został na cmentarzu w Stawigudzie.
Działalność
Pierwszą pracę podjął w szkole podstawowej w Wałach, gdzie uczył matematyki i fizyki dzieci robotników zatrudnionych w przemyśle leśnym. Następnie został kierownikiem szkoły w Zaborowie koło Nidzicy. W 1962 r. zrezygnował z pracy nauczyciela i został taksówkarzem w Olsztynie. Już w połowie lat 50-tych zaczął organizować spotkania inteligencji pochodzenia miejscowego. W 1991 r. wziął udział w spotkaniu legalizującym działalność funkcjonującego już od jakiegoś czasu Stowarzyszenia Mniejszości Niemieckiej w Olsztynie (AGDM). Allensteiner Geselschaft Deutscher Minderheit zrzeszało mieszkańców miasta oraz powiatu olsztyńskiego. Był też organizatorem mniejszości niemieckiej w południowej części dawnych Prus Wschodnich i Zachodnich. Urządzał spotkania o charakterze kulturalnym, pośredniczył w udzielaniu pomocy niemieckim Warmiakom i Mazurom, utworzył bibliotekę z wydawnictwami niemieckimi, poświęconymi tym ziemiom. Publikował na łamach pism: „Masurische Storchenpost” oraz „Dziennik Północy”, m.in. na temat historii stowarzyszeń mniejszości niemieckiej na Warmii i Mazurach (Verband deutscher Vereinigungen in den Regionen Allenstein - Danzig – Horn) oraz ich działalności (Übergabe des Operationmikroskops). O swojej pracy mówił: „Za słuszną uważam politykę obecnego rządu niemieckiego, który chce budować pomost pomiędzy Niemcami i Polską na nowych zasadach, w ramach łączenia się państw Europy. Chcę aby cała pomoc jaka płynie z Niemiec służyła wszystkim mieszkańcom Olsztyna, a nie tylko naszej mniejszości”.[1]Cieszył się dużym autorytetem wśród mieszkańców miasta.
Udział w organizacjach
Założyciel i przewodniczący Stowarzyszenia Mniejszości Niemieckiej w Olsztynie. Był też członkiem Społecznego Komitetu Ratowania Dawnych Cmentarzy na Warmii i Mazurach w Olsztynie. Przyczynił się do porządkowania grobów Niemców poległych w I wojnie światowej.[2]
Przypisy
Bibliografia
- (jas): Walter Angrik. Łączył Polaków i mniejszości narodowe / (jas) // „Gazeta Warmii i Mazur”. – 1993, nr 247, s. 2.
- Wańkowska-Sobiesiak, Joanna: Tutejszy / Joanna Wańkowska-Sobiesiak // „Gazeta Warmińska”. – 1994, nr 7 s. 5.
