Kalevala: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Obsada) |
(→Opis) |
||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
==Opis== | ==Opis== | ||
| − | Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]] związana jest z osobą Treva Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach [[Teatr “Węgajty”|Projektu Terenowego]]. Przedstawienie Kalevali w adaptacji [[Teatr | + | Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]] związana jest z osobą Treva Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach [[Teatr “Węgajty”|Projektu Terenowego]]. Przedstawienie Kalevali w adaptacji [[Teatr „Węgajty”| „Węgajt”]] opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę. |
Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Wawrszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podalski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst Kalevali w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza Dziady. Teatr święta zmarłych (, 1999) | Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Wawrszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podalski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst Kalevali w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza Dziady. Teatr święta zmarłych (, 1999) | ||
[[Category:Spektakle]] [[Category:Teatr]] [[Category:Powiat olsztyński]] [[Category:1981-1990]] | [[Category:Spektakle]] [[Category:Teatr]] [[Category:Powiat olsztyński]] [[Category:1981-1990]] | ||
Wersja z 12:38, 5 kwi 2011
Widowisko Teatru „Węgajty”, inspirowane fińskim eposem Kalevala. Premiera spektaklu: 25 lutego 1989 r.
Spis treści
Reżyseria
Obsada
- Lemminkäinen, Athi, Kauko, Kullerwo – Trev Hill; w nowej wersji – Jan Sobaszek
- pani Louhi, Kyllikki, siostra – Maria Lubyantseva
- matka – Erdmute Sobaszek
- orzeł, kruk, pan z Pohjoli – Wacław Sobaszek
Autorzy masek
- pani Louhi, stara panna, siostra – Maria Lubyantseva
- Lemminkäinen – Trev Hill
- orzeł, kruk – Tadeusz Piotrowski
- ryba – Aneta Fabisiak
Opis
Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska Teatru „Węgajty” związana jest z osobą Treva Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach Projektu Terenowego. Przedstawienie Kalevali w adaptacji „Węgajt” opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę. Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Wawrszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podalski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst Kalevali w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza Dziady. Teatr święta zmarłych (, 1999)
