Kalevala
Widowisko Teatru „Węgajty”, inspirowane fińskim eposem Kalevala. Premiera spektaklu w 2000 r.
Spis treści
Reżyseria
Obsada
- Lemminkäinen, Athi, Kauko, Kullerwo – Trev Hill; w nowej wersji – Jan Sobaszek
- pani Louhi, Kyllikki, siostra – Maria Lubyantseva
- matka – Erdmute Sobaszek
- orzeł, kruk, pan z Pohjoli – Wacław Sobaszek
Autorzy masek
- pani Louhi, stara panna, siostra – Maria Lubyantseva
- Lemminkäinen – Trev Hill
- orzeł, kruk – Tadeusz Piotrowski
- ryba – Aneta Fabisiak-Hill
Opis
Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska Teatru „Węgajty” związana jest z osobą Trevora Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach Projektu Terenowego. Przedstawienie „Kalevali” w adaptacji „Węgajt” opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę. Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Warszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podlaski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst „Kalevali” w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza Dziady. Teatr święta zmarłych (Gdańsk, 1999).
Bibliografia
- Borkowski, Przemysław: Po co Kalevala? / Przemysław Borkowski // „Portret”. - (2001/2002), s. 143-145.
- Szyłłejko, Tadeusz: Mit w pigułce? : „"Kalevala - fragmenty niepisane” w Teatrze Wiejskim Węgajty / Tadeusz Szyłłejko // „Gazeta Warmii i Mazur”. - 2001, nr 24, s. 4.
- Walesiak, Izabela: Mroczny oddech Fina / Iza Walesiak // „Portret”. - (2001/2002), s. 140-141.
