Hans Hellmut Kirst: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 
[[Image:kirstportret.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.dhm.de/lemo/html/biografien/KirstHans/ www.dhm.de] ]]
 
[[Image:kirstportret.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.dhm.de/lemo/html/biografien/KirstHans/ www.dhm.de] ]]
 +
[[image:kirstc.jpg|thumb|right|200px|Tablica pamiątkowa w Ostródzie.<br>Źródło: Archiwum [[Andrzej Cieślak|Andrzeja Cieślaka]]]]
 
[[Image:kirstpowiesc1.jpg|thumb|right|200px|Olsztyn, Pojezierze, 1991. Zobacz ''Pan Bóg śpi na Mazurach'' w [http://pl.wikipedia.org/wiki/Pan_Bóg_śpi_na_Mazurach Wikipedii] ]]
 
[[Image:kirstpowiesc1.jpg|thumb|right|200px|Olsztyn, Pojezierze, 1991. Zobacz ''Pan Bóg śpi na Mazurach'' w [http://pl.wikipedia.org/wiki/Pan_Bóg_śpi_na_Mazurach Wikipedii] ]]
 
[[Image:kirstpowiesc2.jpg|thumb|right|200px|Warszawa, Inteart, 1995.]]
 
[[Image:kirstpowiesc2.jpg|thumb|right|200px|Warszawa, Inteart, 1995.]]

Wersja z 07:57, 17 sie 2015

Źródło: www.dhm.de
Tablica pamiątkowa w Ostródzie.
Źródło: Archiwum Andrzeja Cieślaka
Olsztyn, Pojezierze, 1991. Zobacz Pan Bóg śpi na Mazurach w Wikipedii
Warszawa, Inteart, 1995.
Warszawa, Inteart, 1995.

(1914-1989) – powieściopisarz, krytyk filmowy

Biografia

Urodził się 5 grudnia 1914 r. w Ostródzie. Tutaj ukończył szkołę powszechną, Gimnazjum im. Cesarza Wilhelma, a następnie Wyższą Szkołę Handlową. Jeszcze jako kilkunastoletni chłopiec przeprowadził się do Morąga, a później do Nidzicy. Częste przeprowadzki wiązały się z pracą ojca, który był wschodniopruskim funkcjonariuszem policji. Za jego namową w 1933 r. wstąpił do Reichswehry i został żołnierzem zawodowym. W czasie II wojny światowej brał udział w kampanii polskiej, francuskiej, włoskiej, rosyjskiej i dosłużył się stopnia porucznika. Po kapitulacji III Rzeszy spędził 9 miesięcy w areszcie śledczym amerykańskiego obozu internowania w Garmisch-Partenkirchen. W 1961 r. poślubił aktorkę Ruth Müller. Wraz z żoną i córką Beatrice zamieszkał w Feldafing nad jeziorem Starnberg. W latach 1970 1971 studiował w Federalnym Urzędzie Kryminalnym w Wiesbaden. W 1987 r. przeprowadził się wraz z rodziną do Werdum (Wschodnia Fryzja). Zmarł 23 lutego 1989 r. w Bremie. Został pochowany w Werdum.

Działalność

W 1932 r. podjął pracę w biurze rachunkowym dóbr rycerskich w Mühlen. W latach 1933-1945 był żołnierzem zawodowym. Karierę wojskową rozpoczął w 1 Pruskim Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Królewcu. W ciągu ostatnich dwóch lat wojny był wykładowcą w Szkole Lotnictwa Wojennego w Schongau w Bawarii. Po zakończeniu wojny i okresie internowania podejmował różne zajęcia. W tym czasie powstały jego pierwsze literackie notatki i szkice powieści. W 1947 r. przeniósł się do Monachium, gdzie objął posadę krytyka filmowego w dzienniku „Münchner Mittag”. W 1969 r. rozpoczął współpracę z drugim programem niemieckiej telewizji (ZDF). Jako doświadczony krytyk filmowy prowadził program „Poradnik kinomana”.

Twórczość

Pierwszą swoją książkę - Nazywaliśmy go Galgenstrick - opublikował w 1950 r. Ogółem w ciągu 39 lat napisał 59 książek, a ich łączne nakłady przekroczyły milion egzemplarzy. Większość z nich dotyczy czasów III Rzeszy, a szczególnie okresu II wojny światowej. Do jego najlepszych dzieł zalicza się: Fabrykę Oficerów (1960), trylogię 08/15 (1954-1955), Noc Generałów (1962), Błyskawiczne Dziewczyny (1984) czy też serię kryminałów z detektywem Kellerem. Akcja niektórych jego powieści rozgrywa się na Mazurach, m.in.:

  • Pan Bóg śpi na Mazurach (1956)
  • Wilki (1967)
  • Moje Prusy Wschodnie. Książka bardzo stronnicza (1968)
  • W partii (1978)
  • Przedziwni ludzie z Maulen. Wesołe opowieści z Prus Wschodnich (1984)
  • Niezwykłe wesele w Barenwalde (1986)
  • Niesamowity sługa boży (1987)

Część jego powieści sfilmowano.

Ciekawostki

  • Od połowy lat sześćdziesiątych Kirst przekazywał tantiemy z książek na rzecz sierot wojennych z Polski i Izraela. Pomagał także młodzieży, fundował stypendia.
  • O związkach pisarza z Ostródą przypomina tablica wmurowana w ścianę jego domu, w którym mieszkał wraz z rodziną (ówczesna Schillerstrasse numer 10).

Nagrody i wyróżnienia

  • Złota Palma na Międzynarodowym Festiwalu Humoru, Bordighera (1964)
  • Nagroda im. Edgara Allana Poe (1965)
  • Tytuł „Knight of Mark Twain” za książkę „Wilki” (1968)
  • Literacka Nagroda im. Sigiego Sommera (1986)

Bibliografia

  1. Chłosta, Jan: Więksi i najwięksi : twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich / Jan Chłosta. - Olsztyn : Książnica Polska, 1999. S. 60-62.

Zobacz też