Paweł Szymański: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
(Utworzył nową stronę „thumb|right|300px|| Źródło: [http://www.agrinpol.pl/garncarstwo_etniczne] [[Image:Szymanski 001.jpg|thumb|right|300px|| Źródło: Beba…”)
 
Linia 4: Linia 4:
  
  
Garncarz, twórca ceramiki użytkowej i artystycznej z Kamionka Wielkiego w powiecie węgorzewskim.
+
Garncarz, twórca ceramiki użytkowej i artystycznej z [[ewim:Kamionek Wielki|Kamionka Wielkiego]] w [[ewim:Powiat węgorzewski|powiecie węgorzewskim]].
 
==Biografia==
 
==Biografia==
 
Paweł Piotr Szymański jest z zawodu leśnikiem, ale z nie pracuje w zawodzie. Od 1994 r. mieszka w Kamionku Wielkim. W 2001 r. poszukując pracy trafił do [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], gdzie został garncarzem. W latach 2005-2008 był kierownikiem pracowni ceramicznej przy [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], jednocześnie organizując  prywatną pracownię, w której prowadził własne eksperymenty i doświadczenia, poszerzał swoje umiejętności. Ostatecznie, w 2006 r. otworzył własną firmę pod nazwą [[Garncarstwo Etniczne Pracownia Eksperymentalna w Kamionku Wielkim]], którą prowadzi wspólnie z [[Marta Florkowska|Martą Florkowską]].  
 
Paweł Piotr Szymański jest z zawodu leśnikiem, ale z nie pracuje w zawodzie. Od 1994 r. mieszka w Kamionku Wielkim. W 2001 r. poszukując pracy trafił do [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], gdzie został garncarzem. W latach 2005-2008 był kierownikiem pracowni ceramicznej przy [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], jednocześnie organizując  prywatną pracownię, w której prowadził własne eksperymenty i doświadczenia, poszerzał swoje umiejętności. Ostatecznie, w 2006 r. otworzył własną firmę pod nazwą [[Garncarstwo Etniczne Pracownia Eksperymentalna w Kamionku Wielkim]], którą prowadzi wspólnie z [[Marta Florkowska|Martą Florkowską]].  
 
==Działalność==
 
==Działalność==
Od 2002 r. członek i działacz Stowarzyszenia Twórców Ludowych. W 2005 r. wybrany wiceprezesem [[Oddział Warmińsko-Mazurski Stowarzyszenia Twórców Ludowych|Oddziału Warmińsko-Mazurskiego Stowarzyszenia Twórców Ludowych]]. Artysta prowadził szereg autorskich kursów i warsztatów garncarstwa etnicznego, m.in. w Węgorzewie, Olsztynku, Giżycku, Gołdapi, Białej Piskiej, Gadach, Poznaniu, Barcianach, Piszu, Olsztynie. Współpracował  m.in. ze [[Stowarzyszenie Miłośników Historii i Kultury Prusów „Pruthenia”|Stowarzyszeniem Miłośników Historii i Kultury Prusów „Pruthenia”]], [[Wspólnota Kulturowa „Borussia”|Wspólnotą Kulturową „Borussia”]], [[Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku]], Nidzicką Fundacją Rozwoju „Nida” oraz licznymi domami i ośrodkami kultury.
+
Od 2002 r. członek i działacz Stowarzyszenia Twórców Ludowych. W 2005 r. wybrany wiceprezesem [[Oddział Warmińsko-Mazurski Stowarzyszenia Twórców Ludowych|Oddziału Warmińsko-Mazurskiego Stowarzyszenia Twórców Ludowych]]. Artysta prowadził szereg autorskich kursów i warsztatów garncarstwa etnicznego, m.in. w [[ewim:Węgorzewo|Węgorzewie]], [[ewim:Olsztynek|Olsztynku]], [[ewim:Giżycko|Giżycku]], [[ewim:Gołdap|Gołdapi]], [[ewim:Biała Piska|Białej Piskiej]], [[ewim:Gady|Gadach]], Poznaniu, [[ewim:Barciany|Barcianach]], [[ewim:Pisz|Piszu]], [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]]. Współpracował  m.in. ze [[Stowarzyszenie Miłośników Historii i Kultury Prusów „Pruthenia”|Stowarzyszeniem Miłośników Historii i Kultury Prusów „Pruthenia”]], [[Wspólnota Kulturowa „Borussia”|Wspólnotą Kulturową „Borussia”]], [[Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku]], Nidzicką Fundacją Rozwoju „Nida” oraz licznymi domami i ośrodkami kultury.
 
==Twórczość==
 
==Twórczość==
 
Artysta ukończywszy kursy garncarskie w [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], rozwijał swoje umiejętności  w warsztatach ceramicznych na Litwie. Zajmuje się odtwarzaniem użytkowej ceramiki Średniowiecza. Inspirację czerpie z estetyki Japonii, stosując technologię czarnej ceramiki.  
 
Artysta ukończywszy kursy garncarskie w [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], rozwijał swoje umiejętności  w warsztatach ceramicznych na Litwie. Zajmuje się odtwarzaniem użytkowej ceramiki Średniowiecza. Inspirację czerpie z estetyki Japonii, stosując technologię czarnej ceramiki.  
Linia 40: Linia 40:
 
[[Category:Rzemiosło artystyczne|Szymański,Paweł]]
 
[[Category:Rzemiosło artystyczne|Szymański,Paweł]]
 
   [[Category:Sztuka ludowa|Szymański,Paweł]]
 
   [[Category:Sztuka ludowa|Szymański,Paweł]]
 +
[[Category:Twórcy ludowi|Szymański,Paweł]]
 
  [[Category:Etnografia|Szymański,Paweł]]
 
  [[Category:Etnografia|Szymański,Paweł]]
 
  [[Category:Powiat węgorzewski|Szymański,Paweł]]
 
  [[Category:Powiat węgorzewski|Szymański,Paweł]]
  [[Category:2001-2010 |Szymański,Paweł]]
+
[[Category:Węgorzewo (gmina miejsko-wiejska)|Szymański,Paweł]]
  [[Category:2011-2020|Szymański,Paweł]]
+
  [[Category:1990-|Szymański,Paweł]]

Wersja z 10:31, 14 sie 2014

Źródło: [1]
Źródło: Beba, Bożena, 'Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach, Olsztyn, Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008.


Garncarz, twórca ceramiki użytkowej i artystycznej z Kamionka Wielkiego w powiecie węgorzewskim.

Biografia

Paweł Piotr Szymański jest z zawodu leśnikiem, ale z nie pracuje w zawodzie. Od 1994 r. mieszka w Kamionku Wielkim. W 2001 r. poszukując pracy trafił do Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie, gdzie został garncarzem. W latach 2005-2008 był kierownikiem pracowni ceramicznej przy Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie, jednocześnie organizując prywatną pracownię, w której prowadził własne eksperymenty i doświadczenia, poszerzał swoje umiejętności. Ostatecznie, w 2006 r. otworzył własną firmę pod nazwą Garncarstwo Etniczne Pracownia Eksperymentalna w Kamionku Wielkim, którą prowadzi wspólnie z Martą Florkowską.

Działalność

Od 2002 r. członek i działacz Stowarzyszenia Twórców Ludowych. W 2005 r. wybrany wiceprezesem Oddziału Warmińsko-Mazurskiego Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Artysta prowadził szereg autorskich kursów i warsztatów garncarstwa etnicznego, m.in. w Węgorzewie, Olsztynku, Giżycku, Gołdapi, Białej Piskiej, Gadach, Poznaniu, Barcianach, Piszu, Olsztynie. Współpracował m.in. ze Stowarzyszeniem Miłośników Historii i Kultury Prusów „Pruthenia”, Wspólnotą Kulturową „Borussia”, Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku, Nidzicką Fundacją Rozwoju „Nida” oraz licznymi domami i ośrodkami kultury.

Twórczość

Artysta ukończywszy kursy garncarskie w Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie, rozwijał swoje umiejętności w warsztatach ceramicznych na Litwie. Zajmuje się odtwarzaniem użytkowej ceramiki Średniowiecza. Inspirację czerpie z estetyki Japonii, stosując technologię czarnej ceramiki.

Wystawy i nagrody

Paweł Szymański brał udział w licznych wystawach i plenerach, m.in.:

Bibliografia

  1. Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 44-48.
  2. Florkowska, Marta: Obraz odradzającego się rzemiosła na przykładzie pracowni garncarskiej w Kamionku Wielkim, gm. Węgorzewo / Marta Florkowska // „Studia Angerburgica”. – T. 13 (2006), s. 63-76.
  3. Gnoza, Ewa: W czasie ferii uczyli się robić garnki z gliny / Ewa Gnoza // „Gazeta Olsztyńska”. – 2010, nr 29, dod. „Kurier Mrągowski”, nr 5, s. 12.
  4. Tołłoczko, Agnieszka: Moje garnki grają tak, że aż serce ściska : powrót dawnego rzemiosła na Warmii i Mazurach / Agnieszka Tołłoczko // „Gazeta Olsztyńska”. – 2007, nr 259, s. 13.

Zobacz też

  • Strona internetowa Pracowni [2]
  • Wizytówka firmy Garncarstwo Etniczne. Pracownia Eksperymentalna [3]