365 Portretów

Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie

Ogólnoeuropejski projekt plastyczny autorstwa Eugeniusza Geno Małkowskiego, zrealizowany w latach 2009-2010, zainicjowany w Olsztynie.

Organizator

• Miejski Ośrodek Kultury w Olsztynie

Opis

Eugeniusz GENO Małkowski, profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, zainicjował opisywaną akcję twórczą w Stolicy Warmii i Mazur, tworząc trzydzieści portretów, namalowanych mieszkańcom miasta. Działanie rozpoczął w czerwcu – trwało cały miesiąc. Pierwszy portret tego niecodziennego cyklu powstał 1 czerwca. Pierwszą modelką artysty była 10-letnia tancerka, drugą zaś – dziennikarka Elżbieta Mierzyńska. Pozowanie do portretów kolejnych osób nie było z góry zaplanowane – w akcji mógł wziąć udział każdy, kto zgłosił taką chęć. Małkowski tworzył publicznie – na Scenie Staromiejskiej pod gołym niebem, zaś w czasie niepogody – w olsztyńskiej Galerii Rynek Miejskiego Ośrodka Kultury. Celem takiej formy twórczości – wykonywanej w sposób publiczny – było przedstawienie, że „najwięcej prawdy, twórczego piękna i emocji jest w autentycznym akcie tworzenia, a nie w przerabianiu kolejnego programu komputera. Spojrzenie artysty to najczulsza kamera, a płótno – to ekran, którego nikt nie skopiuje” . Olsztyński etap akcji został zakończony 30 czerwca – ostatnią modelką, którą sportretował artysta, była Barbara Ćwikła. Wbrew pierwotnemu planowi (30) powstało 31 portretów.
Kolejnymi punktami akcji było stworzenie również portretów wybranych mieszkańców kilku miast Polski, a następnie dwunastu miast Europy, m.in. Berlina, Paryża, Madrytu, Rzymu i Londynu. Projekt malarski trwał przez cały rok. Kolejnym etapem projektu była organizacja wystaw: w sierpniu 2009 r. lokalnej (7 sierpnia odbył się wernisaż) – w Galerii Rynek w Olsztynie – oraz zbiorowej wszystkich 365 prac, objazdowej, zrealizowanej w roku 2010 r., zakończeniu projektu. Po zakończeniu akcji wszystkie prace zostały udokumentowane w katalogu towarzyszącym ekspozycji.
W swoich portretach artysta nie przyjął określonej konwencji – pozy portretowanych były urozmaicone, powstały więc wizerunki zarówno twarzy, jak i całych sylwetek stojących i siedzących. Portrety cechował dystans, rozmach i swoboda artystyczna, jak również brak ograniczeń w interpretacji osobowości portretowanego.

Bibliografia

• Mierzyńska, Elżbieta: Model numer 2 / Elżbieta Mierzyńska //W: http://www.olsztyn24.com (dostęp: czerwiec 2011 r.)
• waclawwbr: Plan przekroczony / waclawwbr //W: http://www.olsztyn24.com (dostęp: czerwiec 2011 r.)
• 365 portretów w rok : kolejny maraton prof. Małkowskiego //W: http://www.olsztyn24.com (dostęp: czerwiec 2011 r.)

Zobacz też

• galeria zdjęć: http://www.fotogaleria.mok.olsztyn.pl (dostęp: czerwiec 2011 r.)
• reportaż na YouTube: http://www.youtube.com (dostęp: czerwiec 2011 r.)

Za: Mierzyńska Elżbieta: Model numer 2, W: http://www.olsztyn24.com (dostęp: czerwiec 2011 r.).