Marian Bogusz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 27: | Linia 27: | ||
*''Autorska Galeria „Za” żegna swego mistrza'', materiał na stronie [http://www.trwanie.republika.pl/MARIAN_BOGUSZ%20.html www.trwanie.republika.pl] | *''Autorska Galeria „Za” żegna swego mistrza'', materiał na stronie [http://www.trwanie.republika.pl/MARIAN_BOGUSZ%20.html www.trwanie.republika.pl] | ||
*Galeria prac w serwisie [http://kultura.wp.pl/title,Bogusz-Marian,wid,10412781,tworca.html?ticaid=1c208 kultura.wp.pl] | *Galeria prac w serwisie [http://kultura.wp.pl/title,Bogusz-Marian,wid,10412781,tworca.html?ticaid=1c208 kultura.wp.pl] | ||
− | + | *''Marian i szklane domy'' / tekst Stanisław Gieżyński ; fot. Galeria BWA Olsztyn [et al.] // „Weranda”. - 2010, nr 2, s. 156-159. | |
[[Category:Malarze|Bogusz,Marian]] | [[Category:Malarze|Bogusz,Marian]] | ||
[[Category:Malarstwo|Bogusz,Marian]] | [[Category:Malarstwo|Bogusz,Marian]] |
Wersja z 17:23, 3 lut 2012
(1920-1980) – malarz, artysta awangardowy, scenograf, animator kultury
Spis treści
Biografia
Urodził się 25 marca 1920 r. w Pleszewie. W latach 1946-1948 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Jana Cybisa i Jana Sokołowskiego. Zmarł w 1980 r. w Warszawie.
Działalność
W latach 40-tych i 50-tych włączał się w ogólnopolski ruch popularyzacji sztuki współczesnej. W latach 1947-1949 współtworzył Klub Młodych Artystów i Naukowców. W 1955 r. zorganizował malarską „Grupę 55”. Uczestniczył w organizacji Wystaw Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948-49, Warszawa 1957 i 1959). Należał do twórców otwartych na nowe trendy artystyczne. Eksperymentował z materiałem, formą, przestrzenią. Kilka z jego propozycji należy do pionierskich, m.in. Plener Koszaliński w Osiekach (1963) oraz I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), zrealizowane wspólnie z Gerardem Kwiatkowskim. Przedsięwzięcia artystyczne Bogusza określano mianem „laboratoriów”, wywołujących z jednej strony fale krytyki, z drugiej zaś otwierające nowe horyzonty w sztuce przestrzennej. Efekt jego nowatorskich działań obecny jest do dziś w przestrzeni miejskiej Elbląga w formie metalowych struktur rzeźbiarskich. W okresie socjalizmu ograniczył swoją twórczość głównie do projektów scenograficznych.
Twórczość
„Podejmował pionierskie, nieraz zaskakujące działania w dziedzinie plastyki, a zwłaszcza malarstwa. I zawsze miały one przynajmniej jeden z dwóch zasadniczych dla niego celów: wzbudzania i przyspieszania procesów rozwojowych w sztuce oraz nawiązana czy pogłębiania jej kontaktów z odbiorcami”.[1]
Wystawy
Swoje prace prezentował podczas wielu znaczących wystaw eksponujących sztukę awangardową. Wystawiał poza granicami kraju: Berlin, Belgrad, Zagrzeb, Skopje (1956); Wuppertal, Lipsk (1958); Monachium, Bonn, Wenecja, Genewa (1959); Waszyngton (1961); Kopenhaga (1962); Sydney (1963); Monaco, Kolonia, Tel Aviv (1963) oraz w Polsce. Jego sztukę prezentowano m.in. w Zielonej Górze, Poznaniu, Szczecinie, Wrocławiu, Lubinie oraz w Elblągu i Olsztynie:
- Galeria zamkowa Biura Wystaw Artystycznych w Olsztynie (luty 1966) - indywidualna wystawa zorganizowana przez Związek Polskich Artystów Plastyków
- Klasycy polskiej sztuki współczesnej, Galeria Sztuki Współczesnej Biura Wystaw Artystycznych w Olsztynie (1998) – autorska wystawa malarstwa przygotowana przez Małgorzatę Jackiewicz-Garniec
- Retrospektywa, Galeria EL Centrum Sztuki w Elblągu (październik 2008)
Przypisy
- ↑ Joanna Mierzejewska , Retrospektywa , materiał na stronie www.artbiznes.pl
Zobacz też
- Sylwetka artysty w serwisie www.culture.pl
- Autorska Galeria „Za” żegna swego mistrza, materiał na stronie www.trwanie.republika.pl
- Galeria prac w serwisie kultura.wp.pl
- Marian i szklane domy / tekst Stanisław Gieżyński ; fot. Galeria BWA Olsztyn [et al.] // „Weranda”. - 2010, nr 2, s. 156-159.