Helena Tyszkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Image: | + | [[Image:tyszkiewiczh2.jpg|thumb|right|200px|H. Tyszkiewicz - kierownik Gminnej Biblioteki Publicznej w Braniewie, styczeń 1966 r.<br>Źródło: Archiwum WBP w Olsztynie]] |
| − | [[Image: | + | [[Image:tyszkiewiczh1.jpg|thumb|right|200px|Zespół dziecięcy Oddziału dla Dzieci biblioteki w Braniewie z opiekunką. Klub Seniora „Wrzos”, marzec 1974 r.<br>Źródło: Archiwum WBP w Olsztynie]] |
[[Image:tyszkiewiczh3.jpg|thumb|right|200px|Braniewo, Agencja Filar, 2002.]] | [[Image:tyszkiewiczh3.jpg|thumb|right|200px|Braniewo, Agencja Filar, 2002.]] | ||
(1928- ) – bibliotekarka, poetka, pisarka, publicystka, animatorka kultury | (1928- ) – bibliotekarka, poetka, pisarka, publicystka, animatorka kultury | ||
Wersja z 07:48, 17 lut 2011
(1928- ) – bibliotekarka, poetka, pisarka, publicystka, animatorka kultury
Biografia
Urodziła się 12 lutego 1928 r. w Dulsku w województwie kujawsko-pomorskim. W 1946 r. przybyła do Płoskini w powiecie braniewskim. Przez wiele lat związana z Płoskinią i Braniewem. Obecnie jest na emeryturze.
Działalność
W latach 1946-1951 była zatrudniona w przedszkolu w Płoskini. Od 1963 r. przez kolejnych pięć lat była kierownikiem Gromadzkiej Biblioteki Publicznej w Braniewie. W latach 1969-1975 pracowała jako bibliotekarz w Oddziale dla Dzieci Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Braniewie. Od 1976 r. była zatrudniona w Bibliotece Publicznej Gminy Braniewo. Działała w niej do 1997 r., gdzie m.in. współorganizowała życie kulturalne.
Twórczość
Od najmłodszych lat fascynowała się poezją, która „była dla niej ucieczką w lepszy, wspaniały świat”.[1] Zadebiutowała wierszami Braniewo - miasto mojej młodości oraz Osadnikom Braniewa w zbiorze Ziemia elbląska sercem najbliższa (2005). Wyraziła w nich poczucie obcości i zadomowienia na ziemi osiedlenia. Do najbardziej dramatycznych jej utworów należą Treny napisane po tragicznej śmierci syna Krzysztofa Tyszkiewicza. [2] Opublikowała je w zbiorze Zatrzymany czas (1997), w którym znalazły się także wiersze syna. W 1995 r. ukazała się natomiast książka Poezja sercem śpiewana. Praca oświatowa z dziećmi stała się dla niej inspiracją do podjęcia twórczości literackiej dla najmłodszych. W 2002 r. wydała zbiór pt. Legendy, w którym zamieściła legendy w formie scenariusza (Legenda o Braniewie, Legenda o starym pałacu w Rudłowie, Legenda o diamentowym pierścieniu). Jest też autorką adaptacji baśni i legend. Publikowała też artykuły w prasie regionalnej i ogólnopolskiej, m.in. od 1991 r. pisała do czasopisma regionalnego „IKAT – Gazeta Braniewska” oraz do „Poradnika Bibliotekarza”. Poruszała także tematy regionalne na łamach „Głosu Elbląga”. Jest autorką szkicu wspomnieniowego o Władysławie Gębiku w pracy Mądry przed szkodą (1991) oraz współautorką (wspólnie z Franciszkiem Chruścielem) książki Z dziejów gminy Braniewo (2000), zawierającej historię okolic Braniewa oraz działalności Biblioteki Publicznej Gminy Braniewo w latach 1945-2000.
Nagrody i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odznaczenia Polski (2004)
Przypisy
Bibliografia
- Kotowski, Krzysztof: Fotografie z pamięci / Krzysztof Kotowski // „Głos Elbląga”. - 2001, nr 234, s. 6e.
- gm: Najważniejsze to żyć : prezydent odznaczył bibliotekarkę / gm // „Dziennik Elbląski”. - 2004, nr 147, dod. „IKAT - Gazeta Braniewska”, nr 26, s. 5.
- Kotowski, Krzysztof: Legendy i pajęczyna : promocja książek / Krzysztof Kotowski // „Głos Elbląga”. - 2003, nr 114, s. 2e.
