Helena Tyszkiewicz

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
H. Tyszkiewicz - kierownik Gminnej Biblioteki Publicznej w Braniewie, styczeń 1966 r.
Źródło: Archiwum WBP w Olsztynie
Zespół dziecięcy Oddziału dla Dzieci biblioteki w Braniewie z opiekunką. Klub Seniora „Wrzos”, marzec 1974 r.
Źródło: Archiwum WBP w Olsztynie
Pamiątkowe zdjęcie z okazji wręczenia Helenie Tyszkiewicz Nagrody Parlamentarzystów Warmii i Mazur za rok 2003.
Stoją od lewej:Janusz Sokołowski (wójt gminy Braniewo), Teresa Krakowska (kierowniczka Punktu Bibliotecznego w Glince) Helena Tyszkiewicz (laureatka nagrody), Marian Filipkowski (przewodniczący Zarządu Okręgu Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich w Olsztynie), Janina Krawczyk. Braniewo, 19 grudnia 2003 r.
Źródło: Z archiwum M.Filipkowskiego
Braniewo, Agencja Filar, 2002.

(1928- ) – bibliotekarka, poetka, pisarka, publicystka, animatorka kultury

Biografia

Urodziła się 12 lutego 1928 r. w Dulsku w województwie kujawsko-pomorskim. W 1946 r. przybyła do Płoskini w powiecie braniewskim. Przez wiele lat związana z Płoskinią i Braniewem. Obecnie jest na emeryturze.

Działalność

W latach 1946-1951 była zatrudniona w przedszkolu w Płoskini. Od 1963 r. przez kolejnych pięć lat była kierownikiem Gromadzkiej Biblioteki Publicznej w Braniewie. W latach 1969-1975 pracowała jako bibliotekarz w Oddziale dla Dzieci Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Braniewie. Od 1976 r. była zatrudniona w Bibliotece Publicznej Gminy Braniewo. Działała w niej do 1997 r., gdzie m.in. współorganizowała życie kulturalne. Jest członkinią Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Braniewie.

Twórczość

Od najmłodszych lat fascynowała się poezją, która „była dla niej ucieczką w lepszy, wspaniały świat”.[1] Zadebiutowała wierszami Braniewo - miasto mojej młodości oraz Osadnikom Braniewa w zbiorze Ziemia elbląska sercem najbliższa (2005). Wyraziła w nich poczucie obcości i zadomowienia na ziemi osiedlenia. Do najbardziej dramatycznych jej utworów należą Treny napisane po tragicznej śmierci syna Krzysztofa Tyszkiewicza. [2] Opublikowała je w zbiorze Zatrzymany czas (1997), w którym znalazły się także wiersze syna. W 1995 r. ukazała się natomiast książka Poezja sercem śpiewana. Praca oświatowa z dziećmi stała się dla niej inspiracją do podjęcia twórczości literackiej dla najmłodszych. W 2002 r. wydała zbiór pt. Legendy, w którym zamieściła legendy w formie scenariusza (Legenda o Braniewie, Legenda o starym pałacu w Rudłowie, Legenda o diamentowym pierścieniu). Jest też autorką adaptacji baśni i legend. Publikowała też artykuły w prasie regionalnej i ogólnopolskiej, m.in. od 1991 r. pisała do czasopisma regionalnego „IKAT – Gazeta Braniewska” oraz do „Poradnika Bibliotekarza”. Poruszała także tematy regionalne na łamach „Głosu Elbląga”. Jest autorką szkicu wspomnieniowego o Władysławie Gębiku w pracy Mądry przed szkodą (1991) oraz współautorką (wspólnie z Franciszkiem Chruścielem) książki Z dziejów gminy Braniewo (2000), zawierającej historię okolic Braniewa oraz działalności Biblioteki Publicznej Gminy Braniewo w latach 1945-2000.

Nagrody i odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odznaczenia Polski (2004)

Przypisy

  1. Helena Tyszkiewicz, Legendy, Braniewo, Agencja Filar, 2002, [s. 4 okładki].
  2. Zbigniew Chojnowski, Zmartwychwstały kraj mowy, Olsztyn, UWM, 2002, s. 158.

Bibliografia

  1. Kotowski, Krzysztof: Fotografie z pamięci / Krzysztof Kotowski // „Głos Elbląga”. - 2001, nr 234, s. 6e.
  2. gm: Najważniejsze to żyć : prezydent odznaczył bibliotekarkę / gm // „Dziennik Elbląski”. - 2004, nr 147, dod. „IKAT - Gazeta Braniewska”, nr 26, s. 5.
  3. Kotowski, Krzysztof: Legendy i pajęczyna : promocja książek / Krzysztof Kotowski // „Głos Elbląga”. - 2003, nr 114, s. 2e.