Stanisław Bielikowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
| − | Urodził się 2 stycznia 1922 r. w Meleganach koło Święcian na Wileńszczyźnie, w rodzinie Edwarda i Walentyny z Popinigów. Lata dziecięce spędził na Wileńszczyźnie, gdzie jego ojciec pracował jako sekretarz gminy w Meleganach, Kołtynianach i Komajach. Podczas okupacji przebywał na Białorusi. W 1944 r. zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego. Wiosną 1947 r. został zdemobilizowany i przyjechał do Lidzbarka Warmińskiego, gdzie także osiedliła się jego rodzina. W 1949 r. ukończył średnią szkołę pedagogiczną. W 1952 r. przeprowadził się do Olsztyna, gdzie osiadał na stałe. W 1980 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów wyższych. Zmarł 12 grudnia 1981 r. w Olsztynie. | + | Urodził się 2 stycznia 1922 r. w Meleganach koło Święcian na Wileńszczyźnie, w rodzinie Edwarda i Walentyny z Popinigów. Lata dziecięce spędził na Wileńszczyźnie, gdzie jego ojciec pracował jako sekretarz gminy w Meleganach, Kołtynianach i Komajach. Podczas okupacji przebywał na Białorusi. W 1944 r. zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego. Wiosną 1947 r. został zdemobilizowany i przyjechał do [[ewim:Lidzbark Warmiński|Lidzbarka Warmińskiego]], gdzie także osiedliła się jego rodzina. W 1949 r. ukończył średnią szkołę pedagogiczną. W 1952 r. przeprowadził się do [[ewim:Olsztyn|Olsztyna]], gdzie osiadał na stałe. W 1980 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów wyższych. Zmarł 12 grudnia 1981 r. w Olsztynie. |
== Działalność == | == Działalność == | ||
| − | Już po ukończeniu szkoły średniej pracował jako nauczyciel w Lidzbarku Warmińskim, a następnie w Liceum Pedagogicznym w Giżycku, gdzie uczył języka rosyjskiego. Po przyjeździe do Olsztyna na krótko był dyrektorem Liceum Ogólnokształcącego nr 2 (1953 r.). Potem uczył języka rosyjskiego w liceach ogólnokształcących i szkołach podstawowych. Był też aktywnym działaczem harcerskim. | + | Już po ukończeniu szkoły średniej pracował jako nauczyciel w Lidzbarku Warmińskim, a następnie w [[ewim:Liceum Pedagogiczne w Giżycku|Liceum Pedagogicznym w Giżycku]], gdzie uczył języka rosyjskiego. Po przyjeździe do Olsztyna na krótko był dyrektorem [[ewim:II Liceum Ogólnokształcące w Olsztynie|Liceum Ogólnokształcącego nr 2]] (1953 r.). Potem uczył języka rosyjskiego w liceach ogólnokształcących i szkołach podstawowych. Był też aktywnym działaczem [[ewim:Związek Harcerstwa Polskiego na Warmii i Mazurach|harcerskim]]. |
== Twórczość == | == Twórczość == | ||
| − | [[Image:bielikowicz.jpg|thumb|right|200px|„Pojezierze”, Olsztyn 1975]] | + | [[Image:bielikowicz.jpg|thumb|right|200px|„Pojezierze”, Olsztyn 1975.]] |
| − | Twórczość gawędziarką rozpoczął w 1948 r. W końcu 1956 r. nawiązał współpracę z Rozgłośnią Polskiego Radia w Olsztynie, gdzie występował jako repatriant z Wileńszczyzny – Wincuk Dyrwan. Niektóre jego gawędy były publikowane w „Dzienniku Ludowym”. W 1975 r. część z nich została wydana w formie książkowej pt. ''Wincuk gada''. Po jego śmierci wydano także ''Fanaberie ciotki Onufrowej. Gawędy Wincuka Dyrwana'' (1987). Wartość tych gawęd nie tyle tkwi „w warstwie językowej, która na pewno zadowoli znawców przedmiotu, lecz w warstwie obserwacji przemian społecznych i światopoglądowych, zmianie obyczajowości, w podpatrzeniu unikalnego folkloru, owej niepowtarzalnej atmosfery, towarzyszącej różnego rodzaju świętom, uroczystościom i obrzędom związanych z życiem wsi, w umiejętności przekazania wszystkiego w sposób przystępny - w gawędzie”.<ref>Tadeusz | + | Twórczość gawędziarką rozpoczął w 1948 r. W końcu 1956 r. nawiązał współpracę z [[Polskie Radio Olsztyn |Rozgłośnią Polskiego Radia w Olsztynie]], gdzie występował jako repatriant z Wileńszczyzny – Wincuk Dyrwan. Niektóre jego gawędy były publikowane w „Dzienniku Ludowym”. W 1975 r. część z nich została wydana w formie książkowej pt. ''Wincuk gada''. Po jego śmierci wydano także ''Fanaberie ciotki Onufrowej. Gawędy Wincuka Dyrwana'' (1987). Wartość tych gawęd nie tyle tkwi „w warstwie językowej, która na pewno zadowoli znawców przedmiotu, lecz w warstwie obserwacji przemian społecznych i światopoglądowych, zmianie obyczajowości, w podpatrzeniu unikalnego folkloru, owej niepowtarzalnej atmosfery, towarzyszącej różnego rodzaju świętom, uroczystościom i obrzędom związanych z życiem wsi, w umiejętności przekazania wszystkiego w sposób przystępny - w gawędzie”.<ref>Matulewicz Tadeusz, ''Gawędy Wincuka'', „Gazeta Olsztyńska” 1975, nr 241, s. 4.</ref> |
== Nagrody i odznaczenia == | == Nagrody i odznaczenia == | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
#Rojek, Józef Jacek: ''Literaci & literatura Warmii i Mazur. Przewodnik eseistyczny''. – Olsztyn : Fundacja Środowisk Twórczych, 2008. - S. 70-71. | #Rojek, Józef Jacek: ''Literaci & literatura Warmii i Mazur. Przewodnik eseistyczny''. – Olsztyn : Fundacja Środowisk Twórczych, 2008. - S. 70-71. | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Pisarze i poeci|Bielikowicz,Stanisław]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Organizatorzy i animatorzy kultury|Bielikowicz,Stanisław]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Literatura|Bielikowicz,Stanisław]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Powiat lidzbarski|Bielikowicz,Stanisław]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Olsztyn|Bielikowicz,Stanisław]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Lidzbark Warmiński|Bielikowicz,Stanisław]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych|Bielikowicz,Stanisław]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:1945-1989|Bielikowicz,Stanisław]] |
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 07:36, 12 sie 2014
(1922-1981) – autor gawęd, nauczyciel (pseud.: Wincuk Dyrwan)
Biografia
Urodził się 2 stycznia 1922 r. w Meleganach koło Święcian na Wileńszczyźnie, w rodzinie Edwarda i Walentyny z Popinigów. Lata dziecięce spędził na Wileńszczyźnie, gdzie jego ojciec pracował jako sekretarz gminy w Meleganach, Kołtynianach i Komajach. Podczas okupacji przebywał na Białorusi. W 1944 r. zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego. Wiosną 1947 r. został zdemobilizowany i przyjechał do Lidzbarka Warmińskiego, gdzie także osiedliła się jego rodzina. W 1949 r. ukończył średnią szkołę pedagogiczną. W 1952 r. przeprowadził się do Olsztyna, gdzie osiadał na stałe. W 1980 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów wyższych. Zmarł 12 grudnia 1981 r. w Olsztynie.
Działalność
Już po ukończeniu szkoły średniej pracował jako nauczyciel w Lidzbarku Warmińskim, a następnie w Liceum Pedagogicznym w Giżycku, gdzie uczył języka rosyjskiego. Po przyjeździe do Olsztyna na krótko był dyrektorem Liceum Ogólnokształcącego nr 2 (1953 r.). Potem uczył języka rosyjskiego w liceach ogólnokształcących i szkołach podstawowych. Był też aktywnym działaczem harcerskim.
Twórczość
Twórczość gawędziarką rozpoczął w 1948 r. W końcu 1956 r. nawiązał współpracę z Rozgłośnią Polskiego Radia w Olsztynie, gdzie występował jako repatriant z Wileńszczyzny – Wincuk Dyrwan. Niektóre jego gawędy były publikowane w „Dzienniku Ludowym”. W 1975 r. część z nich została wydana w formie książkowej pt. Wincuk gada. Po jego śmierci wydano także Fanaberie ciotki Onufrowej. Gawędy Wincuka Dyrwana (1987). Wartość tych gawęd nie tyle tkwi „w warstwie językowej, która na pewno zadowoli znawców przedmiotu, lecz w warstwie obserwacji przemian społecznych i światopoglądowych, zmianie obyczajowości, w podpatrzeniu unikalnego folkloru, owej niepowtarzalnej atmosfery, towarzyszącej różnego rodzaju świętom, uroczystościom i obrzędom związanych z życiem wsi, w umiejętności przekazania wszystkiego w sposób przystępny - w gawędzie”.[1]
Nagrody i odznaczenia
Przyznano mu odznaczenia państwowe i regionalne, m.in.:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Odznakę „Zasłużonym dla Warmii i Mazur”
Przypisy
- ↑ Matulewicz Tadeusz, Gawędy Wincuka, „Gazeta Olsztyńska” 1975, nr 241, s. 4.
Bibliografia
- Olsztyńskie biografie literackie 1945-1988 / praca zbiorowa pod red. Jana Chłosty. – Olsztyn : Towarzystwo Naukowe im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 1991. - S. 17.
- Rojek, Józef Jacek: Literaci & literatura Warmii i Mazur. Przewodnik eseistyczny. – Olsztyn : Fundacja Środowisk Twórczych, 2008. - S. 70-71.
