Zofia Puławska

Tkaczka ludowa, palmiarka

Biografia

Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne we wsi Gnaty niedaleko Ostrołęki, gdzie się urodziła. Po II wojnie światowej wyszła za mąż i w poszukiwaniu pracy wyjechali z mężem na Mazury. W latach sześćdziesiątych XX wieku osiedlili się w Zdorach.

Twórczość

W domu rodzinnym nauczyła się przędzenia i pracy na krosnach. Rodzice uprawiali len, z którego wyrabiano tkaniny potrzebne w domu i na gospodarstwie. W młodości Zofia Puławska pracowała przy obróbce lnu, nauczyła się prząść len oraz tkać na krosnach. Mieszkając już w Zdorach, za namową Mieczysława Kulęgowskiego wróciła do tkania. Były to szmaciane chodniki. Mąż Zofii Puławskiej zrobił krosno – dwunicielnicowy warsztat tkacki, na którym można było tkać chodniki. Początkowo używała wełny, potem pociętą na paski starą odzież. Swoje chodniki sprzedawała w Spółdzielni Cepelia „Sztuka Ludowa” w Olsztynie. „Na szmaciakach wyrabiała różne zgeometryzowane motywy roślinne i zwierzęce, starając się zachować ich naturalną kolorystykę” ” . Zajmowała się wyrobem palm wielkanocnych oraz pająków ze słomy i grochu. Obecnie z powodu wieku nie zajmuje się tkactwem, lecz koronkarstwem. Często brała udział w wystawach, jarmarkach i kiermaszach oraz konkursach m.in. na Olsztyńskich Dniach Folkloru, Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie.

Działalność

Zofia Puławska nawiązała długoletnią współpracę z Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie. Od 1976 r. jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych.

Bibliografia

1. Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 54-55, 111.