Sylwester Mickiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja oczekująca na przejrzenie] |
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
(1956- ) – garncarz, twórca ceramiki użytkowej i artystycznej | (1956- ) – garncarz, twórca ceramiki użytkowej i artystycznej | ||
| Linia 10: | Linia 4: | ||
Urodził się w Biskupcu w 1956 r. Uczył się w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie, w kierunku form przestrzennych. Własną pracownię prowadził w [[ewim:Barczewo|Barczewie]] następnie osiadł w [[ewim:Prawdowo|Prawdowie k. Mikołajek]]. | Urodził się w Biskupcu w 1956 r. Uczył się w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie, w kierunku form przestrzennych. Własną pracownię prowadził w [[ewim:Barczewo|Barczewie]] następnie osiadł w [[ewim:Prawdowo|Prawdowie k. Mikołajek]]. | ||
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Jako uczeń Liceum Plastycznego w Orłowie spotkał się z [[Józef Borys|Józefem Borysem]] i „rozkochał się w ceramice” <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 41</ref>. Ponownie wrócił do Borysa i pracował u niego w latach 1977-1981. W 1982 r. otworzył własną pracownię w Barczewie. Wytwarzał ceramikę użytkową: garnki, misy, dzbany oraz kufle. Ozdabiał je własnymi wzorami, które pochodziły z kafli mazurskich. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku przeniósł pracownię do Hotelu Gołębiewski | + | Jako uczeń Liceum Plastycznego w Orłowie spotkał się z [[Józef Borys|Józefem Borysem]] i „rozkochał się w ceramice” <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 41</ref>. Ponownie wrócił do Borysa i pracował u niego w latach 1977-1981. W 1982 r. otworzył własną pracownię w Barczewie. Wytwarzał ceramikę użytkową: garnki, misy, dzbany oraz kufle. Ozdabiał je własnymi wzorami, które pochodziły z kafli mazurskich. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku przeniósł pracownię do Hotelu Gołębiewski w Prawdowie koło Mikołajek. W [[ewim:Prawdowo|Prawdowie]] zajmuje się częściej ceramiką artystyczną. Mickiewicz późno nauczył się pracować na kole. Początkowo pracował na kole nożnym, potem elektrycznym. Do wypalania używa pieca elektrycznego. „Niektóre z naczyń są wypalane tylko na biskwit, ale większość jest glazurowana. (…) Preferuje ciemnozielone, ciemnoniebieski i ciepło-beżowo-różowe barwy zbliżone do koloru naturalnej, wypalonej gliny. czasem kładzie je na czerepie naprzemiennie, wydobywając w ten sposób geometryczne zdobnictwo lub częściej – natryskuje szkliwo nierównomiernie, co sprawia wrażenie jakby niedokończonego dzieła” <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 43-44</ref>. |
==Wystawy== | ==Wystawy== | ||
Mickiewicz swoje wyroby prezentował na kiermaszach i jarmarkach sztuki ludowej. Brał udział m.in. w Międzynarodowych Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie ( [[XXV Międzynarodowy Jarmark Folkloru w Węgorzewie|2002]], [[XXXI Międzynarodowy Jarmark Folkloru w Węgorzewie|2008]]), Międzynarodowym Przeglądzie Wielkanocnych Widowisk Obrzędowych „Święto Wiosny” w Węgorzewie ([[XXVI Międzynarodowy Przegląd Wielkanocnych Widowisk Obrzędowych „Święto Wiosny” w Węgorzewie |2003]]) | Mickiewicz swoje wyroby prezentował na kiermaszach i jarmarkach sztuki ludowej. Brał udział m.in. w Międzynarodowych Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie ( [[XXV Międzynarodowy Jarmark Folkloru w Węgorzewie|2002]], [[XXXI Międzynarodowy Jarmark Folkloru w Węgorzewie|2008]]), Międzynarodowym Przeglądzie Wielkanocnych Widowisk Obrzędowych „Święto Wiosny” w Węgorzewie ([[XXVI Międzynarodowy Przegląd Wielkanocnych Widowisk Obrzędowych „Święto Wiosny” w Węgorzewie |2003]]) | ||
| Linia 21: | Linia 15: | ||
[[Category:Sztuka ludowa|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Sztuka ludowa|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
[[Category:Twórcy ludowi|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Twórcy ludowi|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
| − | |||
[[Category:Rzemiosło artystyczne|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Rzemiosło artystyczne|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
[[Category:Powiat mrągowski|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Powiat mrągowski|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:38, 2 cze 2015
(1956- ) – garncarz, twórca ceramiki użytkowej i artystycznej
Spis treści
Biografia
Urodził się w Biskupcu w 1956 r. Uczył się w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie, w kierunku form przestrzennych. Własną pracownię prowadził w Barczewie następnie osiadł w Prawdowie k. Mikołajek.
Twórczość
Jako uczeń Liceum Plastycznego w Orłowie spotkał się z Józefem Borysem i „rozkochał się w ceramice” [1]. Ponownie wrócił do Borysa i pracował u niego w latach 1977-1981. W 1982 r. otworzył własną pracownię w Barczewie. Wytwarzał ceramikę użytkową: garnki, misy, dzbany oraz kufle. Ozdabiał je własnymi wzorami, które pochodziły z kafli mazurskich. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku przeniósł pracownię do Hotelu Gołębiewski w Prawdowie koło Mikołajek. W Prawdowie zajmuje się częściej ceramiką artystyczną. Mickiewicz późno nauczył się pracować na kole. Początkowo pracował na kole nożnym, potem elektrycznym. Do wypalania używa pieca elektrycznego. „Niektóre z naczyń są wypalane tylko na biskwit, ale większość jest glazurowana. (…) Preferuje ciemnozielone, ciemnoniebieski i ciepło-beżowo-różowe barwy zbliżone do koloru naturalnej, wypalonej gliny. czasem kładzie je na czerepie naprzemiennie, wydobywając w ten sposób geometryczne zdobnictwo lub częściej – natryskuje szkliwo nierównomiernie, co sprawia wrażenie jakby niedokończonego dzieła” [2].
Wystawy
Mickiewicz swoje wyroby prezentował na kiermaszach i jarmarkach sztuki ludowej. Brał udział m.in. w Międzynarodowych Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie ( 2002, 2008), Międzynarodowym Przeglądzie Wielkanocnych Widowisk Obrzędowych „Święto Wiosny” w Węgorzewie (2003)
Bibliografia
- Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 33-36.
