Franciszek Chruściel: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
 
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
−
[[Image:chrusciel_franciszek_portr.jpg|thumb|right|200px|Podczas pleneru w Gronówku, 1989.<br>Żródło: „Głos Elbląga”, 2000, nr 78, s. 8e.]]
+
[[Image:chrusciel.jpg|thumb|right|200px|Franciszek Chruściel (z lewej) i [[Stefan Kierul]] na otwarciu Galerii Sztuki Ludowej w Elbląskim Ośrodku Kultury (15 września 1990 r.)<br>Żródło: http://eswiatowid.pl/Galeria/tabid/181/ItemId/35187/Default.aspx ]]
 
[[Image:chrusciel_franciszek_plener.jpg|thumb|right|200px|Braniewo, Agencja Filar, 2000. Na okładce płaskorzeźba Franciszka Chruściela.]]
 
[[Image:chrusciel_franciszek_plener.jpg|thumb|right|200px|Braniewo, Agencja Filar, 2000. Na okładce płaskorzeźba Franciszka Chruściela.]]
 
[[Image:chrusciel_franciszek_zaproszenie.jpg|thumb|right|200px|Zaproszenie na konferencję ''Franciszek Chruściel - nauczyciel, pedagog, animator kultury warmińskiej'', zorg. w Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy w Ornecie, 2006.<br>Źródło: Archiwum WBP w Olsztynie]]
 
[[Image:chrusciel_franciszek_zaproszenie.jpg|thumb|right|200px|Zaproszenie na konferencję ''Franciszek Chruściel - nauczyciel, pedagog, animator kultury warmińskiej'', zorg. w Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy w Ornecie, 2006.<br>Źródło: Archiwum WBP w Olsztynie]]
Linia 21: Linia 21:
 
Jako artysta zadebiutował w 1978 r. za namową [[Stefana Kierula]]. W orneckim ratuszu znajduje się jego pracownia rzeźbiarska, w której prezentował też rzeźby, obrazy olejne, dzieła literackie, a także liczne nagrody i odznaczenia. Wiele z jego rzeźb to postacie z legend i literatury. Najczęściej są to święci i diabły, ale też dziadkowie, krzyże, mnisi, rybacy, rycerze i grajkowie. Swoje rzeźby i płaskorzeźby tworzył głównie w drewnie lipowym, ale i w dębowym, brzozowym, bukowym, wierzbowym i osikowym. Prace Franciszka Chruściela znajdują się licznych w zbiorach prywatnych zarówno w Polsce (np. w Muzeum Etnograficznym w Toruniu), jak i za granicą (w Niemczech, Anglii, Francji, Szwajcarii, Włoszech). Wyrzeźbiona „Głowa Chrystusa” trafiła do kolekcji papieża Jana Pawła II, natomiast „Czarną Madonnę” otrzymał metropolita warmiński, arcybiskup Edmund Piszcz. Ponadto w budynku parafialnym w Krośnie koło Ornety znajduje się rzeźba św. Wojciecha. Część prac zdobi regionalne kapliczki przydrożne. Przez wiele lat był uczestnikiem plenerów artystycznych, kiermaszów oraz wystaw, w tym organizowanych przez Bibliotekę Publiczną w Braniewie (np. Euroregion Baltic-Expo '99). Swój warsztat doskonalił m.in. w Pasłęku podczas [[Plener rzeźbiarski w Pasłęku 1983|Pleneru Rzeźbiarskiego]] (1983)<ref>[http://www.eswiatowid.pl/?page=galleries&ShowOne=58 http://www.eswiatowid.pl/]</ref>.  
 
Jako artysta zadebiutował w 1978 r. za namową [[Stefana Kierula]]. W orneckim ratuszu znajduje się jego pracownia rzeźbiarska, w której prezentował też rzeźby, obrazy olejne, dzieła literackie, a także liczne nagrody i odznaczenia. Wiele z jego rzeźb to postacie z legend i literatury. Najczęściej są to święci i diabły, ale też dziadkowie, krzyże, mnisi, rybacy, rycerze i grajkowie. Swoje rzeźby i płaskorzeźby tworzył głównie w drewnie lipowym, ale i w dębowym, brzozowym, bukowym, wierzbowym i osikowym. Prace Franciszka Chruściela znajdują się licznych w zbiorach prywatnych zarówno w Polsce (np. w Muzeum Etnograficznym w Toruniu), jak i za granicą (w Niemczech, Anglii, Francji, Szwajcarii, Włoszech). Wyrzeźbiona „Głowa Chrystusa” trafiła do kolekcji papieża Jana Pawła II, natomiast „Czarną Madonnę” otrzymał metropolita warmiński, arcybiskup Edmund Piszcz. Ponadto w budynku parafialnym w Krośnie koło Ornety znajduje się rzeźba św. Wojciecha. Część prac zdobi regionalne kapliczki przydrożne. Przez wiele lat był uczestnikiem plenerów artystycznych, kiermaszów oraz wystaw, w tym organizowanych przez Bibliotekę Publiczną w Braniewie (np. Euroregion Baltic-Expo '99). Swój warsztat doskonalił m.in. w Pasłęku podczas [[Plener rzeźbiarski w Pasłęku 1983|Pleneru Rzeźbiarskiego]] (1983)<ref>[http://www.eswiatowid.pl/?page=galleries&ShowOne=58 http://www.eswiatowid.pl/]</ref>.  
 
W 1969 r. otrzymał II nagrodę za prace „Śnik” i „Diabeł w sieci” podczas iławskiego [[Konkurs „Diabły Warmii, Mazur i Powiśla"| Konkursu „Diabły Warmii, Mazur i Powiśla"]].
 
W 1969 r. otrzymał II nagrodę za prace „Śnik” i „Diabeł w sieci” podczas iławskiego [[Konkurs „Diabły Warmii, Mazur i Powiśla"| Konkursu „Diabły Warmii, Mazur i Powiśla"]].
−
W ramach [[XIII Tydzień Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie|XIII Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie]] w siedzibie [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze” w Olsztynie| Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”]] podczas wystawy pt. ''Tematyka chrześcijańska w twórczości plastycznej'' zaprezentował prace z cyklu ''Święci Pańscy'' (1992). Jego prace mają w Galerii Twórczości Nieprofesjonalnej przy bibliotece w Braniewie swoje stałe miejsce. Był inicjatorem Pleneru Artystycznego w Ornecie, zorganizowanego w 1996 r. przy współudziale [[Stowarzyszenie Miłośników Ornety|Stowarzyszenie Miłośników Ornety]].<ref>Krzysztof Jacek, ''Uśmiech, zapał, talenty… Wspomnienie o Franciszku Chruścielu'', „Głos Elbląga”, 2000, nr 78, s. 8e.</ref>
+
W ramach [[XIII Tydzień Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie|XIII Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie]] w siedzibie [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”| Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”]] podczas wystawy pt. ''Tematyka chrześcijańska w twórczości plastycznej'' zaprezentował prace z cyklu ''Święci Pańscy'' (1992). Jego prace mają w Galerii Twórczości Nieprofesjonalnej przy bibliotece w Braniewie swoje stałe miejsce. Był inicjatorem Pleneru Artystycznego w Ornecie, zorganizowanego w 1996 r. przy współudziale [[Stowarzyszenie Miłośników Ornety|Stowarzyszenie Miłośników Ornety]].<ref>Krzysztof Jacek, ''Uśmiech, zapał, talenty… Wspomnienie o Franciszku Chruścielu'', „Głos Elbląga”, 2000, nr 78, s. 8e.</ref>
 
Brał też udział w konkursach literackich. Swoją twórczość prezentował np. podczas Pleneru Artystycznego w Gronówku (1989).
 
Brał też udział w konkursach literackich. Swoją twórczość prezentował np. podczas Pleneru Artystycznego w Gronówku (1989).
 
Prowadził zespoły wokalne, recytatorskie działające przy Świetlicy Wielobranżowej w Ornecie oraz w [[Dom Kultury w Ornecie|Domu Kultury]] i Klubie Seniora.. Opiekował się także kapelą podwórkową. Prowadzony przez niego zespół wokalny [[Areopag]] wydawał także miesięcznik pod tym samym tytułem.  
 
Prowadził zespoły wokalne, recytatorskie działające przy Świetlicy Wielobranżowej w Ornecie oraz w [[Dom Kultury w Ornecie|Domu Kultury]] i Klubie Seniora.. Opiekował się także kapelą podwórkową. Prowadzony przez niego zespół wokalny [[Areopag]] wydawał także miesięcznik pod tym samym tytułem.  

Aktualna wersja na dzień 08:32, 18 lut 2015

Franciszek Chruściel (z lewej) i Stefan Kierul na otwarciu Galerii Sztuki Ludowej w Elbląskim Ośrodku Kultury (15 września 1990 r.)
Żródło: http://eswiatowid.pl/Galeria/tabid/181/ItemId/35187/Default.aspx
Braniewo, Agencja Filar, 2000. Na okładce płaskorzeźba Franciszka Chruściela.
Zaproszenie na konferencję Franciszek Chruściel - nauczyciel, pedagog, animator kultury warmińskiej, zorg. w Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy w Ornecie, 2006.
Źródło: Archiwum WBP w Olsztynie

(1930-2000) – ornecki rzeźbiarz, malarz, nauczyciel, pedagog, animator kultury, pisarz, popularyzator historii Ziemi Orneckiej, działacz społeczny, (pseud. Marian Bukowiński)

Biografia

Urodził się 25 sierpnia 1930 r. w Gwizdowie na Podlasiu. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej we wsi Biedaczów. Zawodową oraz ogólnokształcącą szkołę średnią ukończył podczas II wojny światowej na kompletach tajnego nauczania. Egzaminy składał w Żołyni koło Łańcuta i w Krakowie. W 1951 r. podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Dyplom otrzymał w 1955 r. Jeszcze w tym samym roku podjął pracę jako nauczyciel języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym w Ornecie. W 1961 r. został kierownikiem internatu przy liceum. Pracował także w szkołach wieczorowych. Działał jako instruktor w Domu Kultury w Ornecie, gdzie uczył młodych artystów podstaw malarstwa i rzeźby. Jego wychowankami są: Jan Borawski i Paweł Korsak z Ornety. W 1990 r. odszedł na emeryturę i poświęcił się rozwijaniu swoich pasji artystycznych. Przez całe życie pracował na rzecz upowszechniania kultury, był opiekunem i wychowawcą młodzieży a także artystą o wielu zainteresowaniach. Za swoją zawodową i społeczną pracę był ceniony w środowisku. Zmarł 12 kwietnia 2000 r. Opiekunem licznych pamiątek po Franciszku Chruścielu jest jego żona Alina.

Działalność

Tuż po przybyciu do Ornety zajął się działalnością kulturotwórczą. Gromadził różnego rodzaju dokumenty i materiały historyczne o mieście. Pisał legendy, wiersze, baśnie, fraszki i dowcipy. Jest autorem opracowań historycznych i wydawcą wielu książek o Ornecie, m.in.:

  • W krainie zabytków
  • Dawna Orneta
  • Powojenna Orneta
  • Przeszłość i teraźniejszość orneckiej kultury
  • Opowieści i legendy Ornety
  • Orneta kochana (wiersze)
  • Na tropie
  • Piórem i sercem malowane

Jest współautorem (wspólnie z Heleną Tyszkiewicz) książki Z dziejów gminy Braniewo (2000), zawierającej historię okolic Braniewa oraz działalności Biblioteki Publicznej Gminy Braniewo w latach 1945-2000. Publikował także na łamach prasy lokalnej m.in. „IKAT - Gazeta Braniewska”. Jako artysta zadebiutował w 1978 r. za namową Stefana Kierula. W orneckim ratuszu znajduje się jego pracownia rzeźbiarska, w której prezentował też rzeźby, obrazy olejne, dzieła literackie, a także liczne nagrody i odznaczenia. Wiele z jego rzeźb to postacie z legend i literatury. Najczęściej są to święci i diabły, ale też dziadkowie, krzyże, mnisi, rybacy, rycerze i grajkowie. Swoje rzeźby i płaskorzeźby tworzył głównie w drewnie lipowym, ale i w dębowym, brzozowym, bukowym, wierzbowym i osikowym. Prace Franciszka Chruściela znajdują się licznych w zbiorach prywatnych zarówno w Polsce (np. w Muzeum Etnograficznym w Toruniu), jak i za granicą (w Niemczech, Anglii, Francji, Szwajcarii, Włoszech). Wyrzeźbiona „Głowa Chrystusa” trafiła do kolekcji papieża Jana Pawła II, natomiast „Czarną Madonnę” otrzymał metropolita warmiński, arcybiskup Edmund Piszcz. Ponadto w budynku parafialnym w Krośnie koło Ornety znajduje się rzeźba św. Wojciecha. Część prac zdobi regionalne kapliczki przydrożne. Przez wiele lat był uczestnikiem plenerów artystycznych, kiermaszów oraz wystaw, w tym organizowanych przez Bibliotekę Publiczną w Braniewie (np. Euroregion Baltic-Expo '99). Swój warsztat doskonalił m.in. w Pasłęku podczas Pleneru Rzeźbiarskiego (1983)[1]. W 1969 r. otrzymał II nagrodę za prace „Śnik” i „Diabeł w sieci” podczas iławskiego Konkursu „Diabły Warmii, Mazur i Powiśla". W ramach XIII Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie w siedzibie Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze” podczas wystawy pt. Tematyka chrześcijańska w twórczości plastycznej zaprezentował prace z cyklu Święci Pańscy (1992). Jego prace mają w Galerii Twórczości Nieprofesjonalnej przy bibliotece w Braniewie swoje stałe miejsce. Był inicjatorem Pleneru Artystycznego w Ornecie, zorganizowanego w 1996 r. przy współudziale Stowarzyszenie Miłośników Ornety.[2] Brał też udział w konkursach literackich. Swoją twórczość prezentował np. podczas Pleneru Artystycznego w Gronówku (1989). Prowadził zespoły wokalne, recytatorskie działające przy Świetlicy Wielobranżowej w Ornecie oraz w Domu Kultury i Klubie Seniora.. Opiekował się także kapelą podwórkową. Prowadzony przez niego zespół wokalny Areopag wydawał także miesięcznik pod tym samym tytułem. Przez prawie 30 lat kierował pracami orneckiego oddziału Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. W latach 1966-1976 był szefem orneckiego radiowęzła lokalnego „Pojezierze”. Był również twórcą Towarzystwa Przyjaciół Ornety. Od 1962 r. do przez kolejnych 20 lat stał na czele Związku Nauczycielstwa Polskiego w Ornecie. Pełnił funkcje opiekuna szczepu harcerskiego „Maszubo” przy Liceum Ogólnokształcącym.

Nagrody i odznaczenia

  • Podwójna Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1977)
  • Odznaka „Zasłużony dla Warmii i Mazur”
  • Honorowa Odznaka Stowarzyszenią Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”
  • Odznaka „Zasłużony dla ZHP”
  • Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego
  • Podwójny Medal „40-lecia PRL”
  • Złoty Krzyż Zasługi

W 1984 r. został uhonorowany tytułem Honorowego Obywatela Ornety

Ciekawostki

Franciszek Chruściel mawiał: „Sztuka to efekt dobrego pomysłu, odrobiny talentu i rzetelnej pracy”.[3] Od 2005 r. w Ornecie organizowany jest Rejonowy Przegląd Poezji Śpiewanej im. Franciszka Chruściela. Laureaci przegląd otrzymują statuetki „Franciszki”.

Multimedia

Film dokumentalny o Franciszku Chruścielu autorstwa Mirosława Naszkierskiego, materiał na stronie TV Orneta:

Zobacz też

  • Materiał filmowy na eŚwiatowid.pl [1]
  • Franciszek Chruściel - nauczyciel, pedagog, animator kultury warmińskiej, galeria zdjęć na stronie www.orneta.net

Przypisy

  1. ↑ http://www.eswiatowid.pl/
  2. ↑ Krzysztof Jacek, Uśmiech, zapał, talenty… Wspomnienie o Franciszku Chruścielu, „Głos Elbląga”, 2000, nr 78, s. 8e.
  3. ↑ Artur Kurdyła, Sztuka to efekt dobrego pomysłu…, materiał na stronie orneta.wm.pl

Bibliografia

  1. Karczmarek, Henryk: „Zegnaj, odchodzę, nie dla mnie trwanie” / Henryk Karczmarek // „Goniec Ornecki”. – 2003, nr 6, s. 7.
  2. Białek, D.: Wspomnienie / D. Białek // „Nowa Gazeta Ornecka”. – 2001, nr 26, s. 2.
  3. Jankiewicz, Urszula: Święci i diabły / Urszula Jankiewicz // „Gazeta Olsztyńska”. – 1999, nr 116, s. 4.
Źródło: „http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php?title=Franciszek_Chruściel&oldid=72597”