Pałac w Markowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja oczekująca na przejrzenie]
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Image: palac_markowo_1.jpg|thumb|right|250px| Pałac przed 1905 rokiem.<br>Źródło: [http://www.it.mragowo.pl/szlakiem-posiadlosci-rodu-dohnow,8,1927,pl.html www.it.mragowo.pl] ]]
 
[[Image: palac_markowo_2.jpg|thumb|right|250px| Fot. Krauth. Widok elewacji frontowej. 1939 rok.<br>Źródło: ''Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji'', Warszawa IS PAN, 2006, nr 56951.]]
 
[[Image: palac_markowo_3.jpg|thumb|right|250px| Fot. Krauth. Sala myśliwska. 1939 rok.<br>Źródło: ''Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji'', Warszawa IS PAN, 2006, nr 56953.]]
 
[[Image: palac_markowo_4.jpg|thumb|right|250px| Ruiny pałacu.<br>Źródło: [http://www.marienburg.pl/viewtopic.php?t=5013 www.marienburg.pl] ]]
 
[[Image: palac_markowo_5.jpg|thumb|right|250px| Zachowana siedziba rządcy majątku.<br>Źródło: [http://www.marienburg.pl/viewtopic.php?t=5013 www.marienburg.pl] ]]
 
 
 
Zabytek architektury wzniesiony na początku XVIII wieku.  
 
Zabytek architektury wzniesiony na początku XVIII wieku.  
  
 
==Lokalizacja==
 
==Lokalizacja==
Pałac został wybudowany na terenie wsi [[ewim:Markowo|Markowo]] (niem. Reichertswalde), w środkowej części dawnego zespołu, w otoczeniu rozległego parku i zabudowań gospodarczych. Wieś położona jest w powiecie ostródzkim, w gminie [[ewim:Morąg|Morąg]].  
+
Pałac został wybudowany na terenie wsi [[ewim:Markowo|Markowo]] (niem. Reichertswalde), w środkowej części dawnego zespołu, w otoczeniu rozległego parku i zabudowań gospodarczych. Wieś położona jest w [[ewim:Powiat ostródzki|powiecie ostródzkim]], w [[ewim:Morąg (gmina miejsko-wiejska)|gminie Morąg]].  
  
 
==Historia==
 
==Historia==
Linia 17: Linia 11:
  
 
==Wyposażenie==
 
==Wyposażenie==
Pałac posiadał bogate wyposażenie. Były tam barokowe i rokokowe kominki, piece kaflowe, dekoracyjne parkiety, sztukaterie. Przed II wojną światową w znajdowały się tam zbiory dzieł sztuki, w tym: kolekcja kilkuset obrazów, m.in. galeria portretu rodowego i zbiory malarstwa holenderskiego (portrety) z XVII wieku., a także 20 gobelinów z XVII wieku, przedstawiających historię św. Józefa, skrzynia posagowa z 1617 roku, cenne meble, porcelana, zbiory biblioteczne. Pod koniec wojny i tuż po jej zakończeniu większość cennego wyposażenia została rozszabrowana lub zniszczona. Udało się ocalić część galerii portretu, która dziś eksponowana jest w [[Muzeum im. Johanna Gottfrieda Herdera w Morągu |Muzeum w Morągu]], utworzonym w dawnym [[Pałac w Morągu |pałacu zu Dohnów]]. Zobaczyć można m.in.: [[Portret Krzysztofa Delfikusa Dohny z pałacu w Markowie|portret Krzysztofa Delfikusa Dohny]] oraz [[Portret trojga dzieci Krzysztofa Delfikusa Dohna z pałacu w Gładyszach|portret jego dzieci z pałacu w Gładyszach]].
+
Pałac posiadał bogate wyposażenie. Były tam barokowe i rokokowe kominki, piece kaflowe, dekoracyjne parkiety, sztukaterie. Przed II wojną światową w znajdowały się tam zbiory dzieł sztuki, w tym: kolekcja kilkuset obrazów, m.in. galeria portretu rodowego i zbiory malarstwa holenderskiego (portrety) z XVII wieku, a także 20 gobelinów z XVII wieku, przedstawiających historię św. Józefa, skrzynia posagowa z 1617 roku, cenne meble, porcelana, zbiory biblioteczne. Pod koniec wojny i tuż po jej zakończeniu większość cennego wyposażenia została rozszabrowana lub zniszczona. Udało się ocalić część galerii portretu, która dziś eksponowana jest w [[Muzeum im. Johanna Gottfrieda Herdera w Morągu |Muzeum w Morągu]], utworzonym w dawnym [[Pałac Dohnów w Morągu |pałacu Dohnów]]. Zobaczyć tam można m.in. zachowany z Markowa [[Portret Krzysztofa Delfikusa Dohny z pałacu w Markowie|portret Krzysztofa Delfikusa Dohny]], oraz jego [[Portret Krzysztofa Dohny z pałacu w Markowie|ojca Krzysztofa]], [[Portret Urszuli Dohny z pałacu w Markowie|matki Urszuli]], siostry [[Portret Henrietty Amalii Dohny z pałacu w Markowie|Henrietty Amalii]].
  
 
==Ciekawostki==
 
==Ciekawostki==
*Markowo było jednym z kilku majątków należących do rodu zu Dohna. Wśród najważniejszych wymienia się posiadłości w [[ewim:Słobity|Słobitach]], [[ewim:Gładysze|Gładyszach]], [[ewim:Ławki|Ławkach]] i [[ewim:Karwiny|Karwinach]], a także szereg innych, jak np. w [[ewim:Dawidy|Dawidach]], [[ewim:Bielica|Bielicy]], [[ewim:Sasiny|Sasinach]], [[ewim:Parkwice|Parkwicach]], [[ewim:Kamieniec|Kamieńcu]] i [[ewim:Morąg|Morągu]].  
+
*Markowo było jednym z kilku majątków należących do rodu Dohnów (niem. zu Dohna). Wśród najważniejszych wymienia się posiadłości w [[ewim:Słobity|Słobitach]], [[ewim:Gładysze|Gładyszach]], [[ewim:Ławki (gmina Wilczęta)|Ławkach]] i [[ewim:Karwiny|Karwinach]], a także szereg innych, jak np. w [[ewim:Dawidy|Dawidach]], [[ewim:Bielica|Bielicy]], [[ewim:Sasiny|Sasinach]], [[ewim:Parkwice|Parkwicach]], [[ewim:Kamieniec|Kamieńcu]] i [[ewim:Morąg|Morągu]].  
*W pobliżu wsi, na wzniesieniu w lesie, znajduje się cmentarz rodu zu Dohnów. Składa się on z kamiennego półokręgu, grobowców Friedricha Ludwiga (1873-1924) i jego syna Christopha Friedricha (1907-1934), kamiennych schodów i innych kamiennych elementów architektonicznych.  
+
*W pobliżu wsi, na wzniesieniu w lesie, znajduje się cmentarz rodu Dohnów. Składa się on z kamiennego półokręgu, grobowców Friedricha Ludwiga (1873-1924) i jego syna Christopha Friedricha (1907-1934), kamiennych schodów i innych kamiennych elementów architektonicznych.  
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
Linia 27: Linia 21:
 
#Magdziarz, Tadeusz: ''Śladami rodu Dohnów : skarby utracone'' / Tadeusz Magdziarz // „Poznaj Swój Kraj”. - 2009, nr 7-9, s. 32-33.  
 
#Magdziarz, Tadeusz: ''Śladami rodu Dohnów : skarby utracone'' / Tadeusz Magdziarz // „Poznaj Swój Kraj”. - 2009, nr 7-9, s. 32-33.  
 
#Przygodzki, Krzysztof: ''Tu przez czterysta lat mieszkał ród von - zu Dohna : ocalić od zapomnienia'' / Krzysztof Przygodzki // „Gazeta Olsztyńska”. - 27 III 2009, nr 73, dod. Gazeta Morąska, nr 13, s. 8.  
 
#Przygodzki, Krzysztof: ''Tu przez czterysta lat mieszkał ród von - zu Dohna : ocalić od zapomnienia'' / Krzysztof Przygodzki // „Gazeta Olsztyńska”. - 27 III 2009, nr 73, dod. Gazeta Morąska, nr 13, s. 8.  
#Rzempołuch, Andrzej: ''Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich'' / Andrzej Rzempołuch. - Olsztyn : Remix, 1992. – S. 86-87.  
+
#Rzempołuch, Andrzej: ''Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich'' / Andrzej Rzempołuch. - Olsztyn : Remix, 1992. – S. 86-87.
 +
#Wańkowska-Sobiesiak, Joanna: ''Świat bliski, znajomy? '' / Joanna Wańkowska-Sobiesiak. - Olsztyn : Studio Poligrafii Komputerowej „SQL”, 2008. – S. 82-86.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
Linia 33: Linia 28:
 
*''Szlakiem posiadłości rodu Donów'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.it.mragowo.pl/szlakiem-posiadlosci-rodu-dohnow,8,1927,pl.html www.it.mragowo.pl] [dostęp 15.01.2014 r.]
 
*''Szlakiem posiadłości rodu Donów'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.it.mragowo.pl/szlakiem-posiadlosci-rodu-dohnow,8,1927,pl.html www.it.mragowo.pl] [dostęp 15.01.2014 r.]
  
[[Category:Obiekty architektury]]
+
[[Category:Pałace i dwory]]
[[Category:Historia kultury]]
+
[[Category:Morąg (gmina miejsko-wiejska)]]
 
[[Category:Powiat ostródzki]]  
 
[[Category:Powiat ostródzki]]  
 
[[Category:1701-1800]]
 
[[Category:1701-1800]]

Aktualna wersja na dzień 11:37, 30 cze 2015

Zabytek architektury wzniesiony na początku XVIII wieku.

Lokalizacja

Pałac został wybudowany na terenie wsi Markowo (niem. Reichertswalde), w środkowej części dawnego zespołu, w otoczeniu rozległego parku i zabudowań gospodarczych. Wieś położona jest w powiecie ostródzkim, w gminie Morąg.

Historia

Pierwszy dwór obronny powstał w tym miejscu po 1561 roku, kiedy to książę pruski Albrecht Fryderyk nadał Markowo i kilka innych wsi synom burgrabiego Piotra Dohny. Od tego czasu do 1945 roku majątek ten był w posiadaniu rodu Dohnów (linia Dohna-Reichertswalde). W latach 1701-1704 dotychczasowy dwór rozbudowano według projektu nadwornego architekta Dohnów Johanna Caspera Hindersina. Powstały w ten sposób pałac przebudowano w wieku XIX, a po 1905 roku dobudowano do jego naroży w elewacji frontowej wieże. Po zakończeniu drugiej wojny światowej w pałacu przez jakiś czas stacjonowali żołnierze radzieccy. Później na terenie majątku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne, natomiast pałac zaadoptowano na mieszkania dla pracowników i magazyny. Stopniowo dewastowany, został opuszczony w latach siedemdziesiątych. Obecnie jest w ruinie - zachowane zostały jedynie zręby ścian. Z zespołu pałacowego zachowała się oficyna z XVIII wieku oraz niektóre zabudowania gospodarcze.

Opis

Była to budowla barokowa, ale utrzymana jeszcze w tradycji renesansu. Wzniesiono ją na rzucie wydłużonego prostokąta, z bocznymi mocno wysuniętymi ryzalitami od strony ogrodu. Pałac posiadał jedno piętro, półpiętro w górnej części i przykryty był dachem dwuspadowym, z prostokątnym szczytem od strony ogrodu. W północnej części korpusu zachowane zostały relikty pierwszego dworu – w postaci dużych pomieszczeń ze sklepieniami krzyżowymi, wspartymi na graniastych filarach. W trakcie przebudowy, która miała miejsce w XIX wieku przekształcono dach pałacu, zlikwidowano prostokątny szczyt, a także dodano lukarny. Z tego okresu pochodził też najprawdopodobniej duży taras przy elewacji północno-wschodniej, z lustrzanymi schodami i kamienną balustradą. Od strony dziedzińca znajdowały się alkierzowe wieże, wzniesione na planie kwadratu. W zachodniej umieszczona była kaplica pałacowa ze sklepieniem krzyżowym, ozdobiona polichromiami.

Wyposażenie

Pałac posiadał bogate wyposażenie. Były tam barokowe i rokokowe kominki, piece kaflowe, dekoracyjne parkiety, sztukaterie. Przed II wojną światową w znajdowały się tam zbiory dzieł sztuki, w tym: kolekcja kilkuset obrazów, m.in. galeria portretu rodowego i zbiory malarstwa holenderskiego (portrety) z XVII wieku, a także 20 gobelinów z XVII wieku, przedstawiających historię św. Józefa, skrzynia posagowa z 1617 roku, cenne meble, porcelana, zbiory biblioteczne. Pod koniec wojny i tuż po jej zakończeniu większość cennego wyposażenia została rozszabrowana lub zniszczona. Udało się ocalić część galerii portretu, która dziś eksponowana jest w Muzeum w Morągu, utworzonym w dawnym pałacu Dohnów. Zobaczyć tam można m.in. zachowany z Markowa portret Krzysztofa Delfikusa Dohny, oraz jego ojca Krzysztofa, matki Urszuli, siostry Henrietty Amalii.

Ciekawostki

  • Markowo było jednym z kilku majątków należących do rodu Dohnów (niem. zu Dohna). Wśród najważniejszych wymienia się posiadłości w Słobitach, Gładyszach, Ławkach i Karwinach, a także szereg innych, jak np. w Dawidach, Bielicy, Sasinach, Parkwicach, Kamieńcu i Morągu.
  • W pobliżu wsi, na wzniesieniu w lesie, znajduje się cmentarz rodu Dohnów. Składa się on z kamiennego półokręgu, grobowców Friedricha Ludwiga (1873-1924) i jego syna Christopha Friedricha (1907-1934), kamiennych schodów i innych kamiennych elementów architektonicznych.

Bibliografia

  1. Jackiewicz-Garniec, Małgorzata: Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich : dobra utracone czy ocalone? / Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec. – Olsztyn : Studio Wydawnicze Arta Mirosław Garniec, 2001. - S. 74-77.
  2. Magdziarz, Tadeusz: Śladami rodu Dohnów : skarby utracone / Tadeusz Magdziarz // „Poznaj Swój Kraj”. - 2009, nr 7-9, s. 32-33.
  3. Przygodzki, Krzysztof: Tu przez czterysta lat mieszkał ród von - zu Dohna : ocalić od zapomnienia / Krzysztof Przygodzki // „Gazeta Olsztyńska”. - 27 III 2009, nr 73, dod. Gazeta Morąska, nr 13, s. 8.
  4. Rzempołuch, Andrzej: Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich / Andrzej Rzempołuch. - Olsztyn : Remix, 1992. – S. 86-87.
  5. Wańkowska-Sobiesiak, Joanna: Świat bliski, znajomy? / Joanna Wańkowska-Sobiesiak. - Olsztyn : Studio Poligrafii Komputerowej „SQL”, 2008. – S. 82-86.

Zobacz też

  • Markowo, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.rezydencjezudohna.pl [dostęp 15.01.2014 r.]
  • Szlakiem posiadłości rodu Donów, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.it.mragowo.pl [dostęp 15.01.2014 r.]