Włodzimierz Sierzputowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(→Biografia) |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | Po ukończeniu studiów pracował jako projektodawca i konstruktor w Dyrekcji Generalnej Państwowego Monopolu Spirytusowego w Warszawie. W listopadzie 1946 r. objął stanowisko kierownika Inspekcji Budowlanej Zarządu Miejskiego w Elblągu. Z dniem 2 marca 1948 r. powierzono mu obowiązki delegata Konserwatora Wojewódzkiego w Gdańsku na miasto i powiat Elbląg. Ponadto pracował w Pracowni Konserwacji Zabytków w charakterze projektodawcy oraz inspektora zabytków. Jako konserwator elbląskich zabytków ratował bezcenne obiekty architektoniczne Starego Miasta. Ocalił od rozproszenia i zniszczenia bezcenne klisze fotograficzne zdjęć ulic starego miasta i poszczególnych kamieniczek oraz innych obiektów architektonicznych, przez co umożliwił odtworzenie wyglądu Starówki. Pracował m.in. przy odbudowie zabytkowego kościoła Św. Mikołaja, zabezpieczaniu od zniszczenia ruin zabytkowego kościoła podominikańskiego, odbudowie zabytkowych kamieniczek przy ul. Wigilijnej i zorganizowaniu w nich [[Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu |Muzeum Elbląskiego]]. Był współzałożycielem i prezesem elbląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego (1957-1963). Z jego inicjatywy i przy jego staraniach nastąpiło zorganizowanie Komitetu Redakcyjnego „[[Rocznik Elbląski |Rocznika Elbląskiego]]” oraz wydanie I tomu i przygotowanie do druku tomu II. W miejscowym radiowęźle wygłaszał pogadanki poświęcone zabytkom elbląskim. | + | Po ukończeniu studiów pracował jako projektodawca i konstruktor w Dyrekcji Generalnej Państwowego Monopolu Spirytusowego w Warszawie. W listopadzie 1946 r. objął stanowisko kierownika Inspekcji Budowlanej Zarządu Miejskiego w Elblągu. Z dniem 2 marca 1948 r. powierzono mu obowiązki delegata Konserwatora Wojewódzkiego w Gdańsku na miasto i [[ewim:Powiat elbląski|powiat Elbląg]]. Ponadto pracował w Pracowni Konserwacji Zabytków w charakterze projektodawcy oraz inspektora zabytków. Jako konserwator elbląskich zabytków ratował bezcenne obiekty architektoniczne Starego Miasta. Ocalił od rozproszenia i zniszczenia bezcenne klisze fotograficzne zdjęć ulic starego miasta i poszczególnych kamieniczek oraz innych obiektów architektonicznych, przez co umożliwił odtworzenie wyglądu Starówki. Pracował m.in. przy odbudowie zabytkowego [[Kościół pw. św. Mikołaja w Elblągu|kościoła Św. Mikołaja]], zabezpieczaniu od zniszczenia ruin zabytkowego kościoła podominikańskiego, odbudowie zabytkowych kamieniczek przy ul. Wigilijnej i zorganizowaniu w nich [[Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu |Muzeum Elbląskiego]]. Był współzałożycielem i prezesem elbląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego (1957-1963). Z jego inicjatywy i przy jego staraniach nastąpiło zorganizowanie Komitetu Redakcyjnego „[[Rocznik Elbląski |Rocznika Elbląskiego]]” oraz wydanie I tomu i przygotowanie do druku tomu II. W miejscowym radiowęźle wygłaszał pogadanki poświęcone zabytkom elbląskim. |
==Publikacje== | ==Publikacje== | ||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
[[Category:Architektura|Sierzputowski,Włodzimierz]] | [[Category:Architektura|Sierzputowski,Włodzimierz]] | ||
[[Category:Elbląg|Sierzputowski,Włodzimierz]] | [[Category:Elbląg|Sierzputowski,Włodzimierz]] | ||
| − | [[Category:1945- | + | [[Category:1945-1989|Sierzputowski,Włodzimierz]] |
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 11:27, 29 lip 2014
(1907-1963) – konserwator zabytków, historyk, założyciel i pierwszy prezes elbląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego
Spis treści
Biografia
Urodził się 1907 r. w Tallinie (Estonia). W 1936 r. ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, uzyskując dyplom magistra inżyniera architekta. W czasie okupacji przebywał w Krakowie. W 1946 r. przyjechał do Elbląga i tutaj osiadł na stałe. Zmarł 13 października 1963 r.
Działalność
Po ukończeniu studiów pracował jako projektodawca i konstruktor w Dyrekcji Generalnej Państwowego Monopolu Spirytusowego w Warszawie. W listopadzie 1946 r. objął stanowisko kierownika Inspekcji Budowlanej Zarządu Miejskiego w Elblągu. Z dniem 2 marca 1948 r. powierzono mu obowiązki delegata Konserwatora Wojewódzkiego w Gdańsku na miasto i powiat Elbląg. Ponadto pracował w Pracowni Konserwacji Zabytków w charakterze projektodawcy oraz inspektora zabytków. Jako konserwator elbląskich zabytków ratował bezcenne obiekty architektoniczne Starego Miasta. Ocalił od rozproszenia i zniszczenia bezcenne klisze fotograficzne zdjęć ulic starego miasta i poszczególnych kamieniczek oraz innych obiektów architektonicznych, przez co umożliwił odtworzenie wyglądu Starówki. Pracował m.in. przy odbudowie zabytkowego kościoła Św. Mikołaja, zabezpieczaniu od zniszczenia ruin zabytkowego kościoła podominikańskiego, odbudowie zabytkowych kamieniczek przy ul. Wigilijnej i zorganizowaniu w nich Muzeum Elbląskiego. Był współzałożycielem i prezesem elbląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego (1957-1963). Z jego inicjatywy i przy jego staraniach nastąpiło zorganizowanie Komitetu Redakcyjnego „Rocznika Elbląskiego” oraz wydanie I tomu i przygotowanie do druku tomu II. W miejscowym radiowęźle wygłaszał pogadanki poświęcone zabytkom elbląskim.
Publikacje
Opublikował dwie prace:
- Układ przestrzenny Elbląga w świetle historii, „Ochrona Zabytków” 1955, nr 2
- Stan i odbudowa zabytków Elbląga w latach 1945-1960, „Rocznik Elbląski” 1961, t. 1
W „Roczniku Elbląskim” publikował również sprawozdania dotyczące działalności Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego w Elblągu.
Bibliografia
- Dubiella-Polakowska, Magdalena: Życie społeczne Elbląga w latach 1945-2000 / Magdalena Dubiella-Polakowska. - Elbląg : Elbląska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna, 2002. – S. 380-381.
- Lassota, Józef: Włodzimierz Sierzputowski (1907-1963) / Józef Lassota // „Rocznik Elbląski”. – 1965, t. 3, s. 265.
