Wanda Bajerówna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja oczekująca na przejrzenie] |
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | (1923-2014 ) – aktorka | |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
* 1954-1962 - Teatr Polski w Bielsku-Białej | * 1954-1962 - Teatr Polski w Bielsku-Białej | ||
* od 1962 - [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie]], gdzie występowała do przejścia na emeryturę. | * od 1962 - [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie]], gdzie występowała do przejścia na emeryturę. | ||
| + | Zmarła w Olsztynie w 2014 roku. | ||
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| Linia 33: | Linia 34: | ||
[[Category:Teatr|Bajerówna,Wanda]] | [[Category:Teatr|Bajerówna,Wanda]] | ||
[[Category:Olsztyn|Bajerówna,Wanda]] | [[Category:Olsztyn|Bajerówna,Wanda]] | ||
| − | [[Category:1945- | + | [[Category:1945-1989|Bajerówna,Wanda]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:1990-|Bajerówna,Wanda]] |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 11:17, 3 cze 2015
(1923-2014 ) – aktorka
Biografia
Urodziła się 30 listopada 1923 roku. Żołnierz I Dywizji Ludowego Wojska Polskiego im. T. Kościuszki, telefonistka w batalionie kobiecym. Wiosną 1944 roku przeniesiona rozkazem do teatru frontowego, zainteresowała się aktorstwem. Występowała w grupie satyryczno-estradowej. Po wojnie pracowała w teatrach:
- 1944-1945 - Teatr Wojska Polskiego w Lublinie
- 1945-1946 - Teatr Kukiełkowy Centrali Robotniczej Domu Kultury w Łodzi
- 1946-1947 - Teatr Lalki i Aktora we Wrocławiu
- 1947-1949 - Teatr Młodego Widza we Wrocławiu
- 1949-1954 - Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie
- 1954-1962 - Teatr Polski w Bielsku-Białej
- od 1962 - Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie, gdzie występowała do przejścia na emeryturę.
Zmarła w Olsztynie w 2014 roku.
Działalność
Wystąpiła w ponad 100 sztukach teatralnych, szczególnie wspominała rolę Anny w Grzechu Stefana Żeromskiego oraz Maszeńkę, rolę tytułową w sztuce Aleksandra Afinogenowa (premiera 4 luty 1950 w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie). W swoim dorobku ma też role kreowane kilkakrotnie np. Doryny w Świętoszku Moliera. Ostatnią rolą teatralną była Hrabina Beaulac w sztuce Rabenthal albo jak przyrządzić rybę fugu (1995). Wystąpiła w dwóch filmach fabularnych Pierścień księżnej Anny w reż. Marii Kaniewskiej (1970) oraz Czwartki ubogich w reż. Sylwestra Szyszki (1981). Występowała w słuchowiskach radiowych realizowanych przez Rozgłośnię Polskiego Radia w Olsztynie. W słuchowisku Romana Koguckiego Kopernik i Retyk w reż. Kazimierza Biniasia wystąpiła w dziesięciu rolach.
Nagrody i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury
- 1961 - Nagroda artystyczna miasta Bielsko-Biała
- 1966 - Zasłużony dla Warmii i Mazur
- 1989 - Nagroda „Warmii i Mazur” im. Karola Małłka przyznana przez redakcję „Warmii i Mazur”
- 1996 – laureatka Teatralnej Kreacji Roku w kategorii drugoplanowa rola kobieca w V Plebiscycie Czytelników „Gazety Olsztyńskiej”
- 1998 – Nagroda wojewody olsztyńskiego
Bibliografia
- Ogrodziński, Wojciech: Olsztyńskie radio /Wojciech Ogrodziński // W : Olsztyn 1945-2005 : kultura i nauka : praca zbiorowa / pod red. Stanisława Achremczyka i Władysława Ogrodzińskiego. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2006. – S. 632-693.
- Segiet, Janusz : Portretów olsztyńskich ciąg dalszy / Janusz Segiet. – Olsztyn : Gray Goblin, 2006.
- Segiet, Janusz: Świat Eugenii Śnieżko-Szafnaglowej : opowieść o ludziach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie / Janusz Segiet. – Olsztyn : Pojezierze”, 1983.
