Czesława Klisiatys: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja oczekująca na przejrzenie] |
(Utworzył nową stronę „thumb|right|300px| Źródło: Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008. [[Image:Klisiatys 001.jpg|thum…”) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
(1934?- ) - tkaczka ludowa, palmiarka | (1934?- ) - tkaczka ludowa, palmiarka | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne w Nowej Rudzie, wsi niedaleko Kolna na Kurpiach. W Pogobiu Średnim zamieszkała wraz z mężem na początku lat sześćdziesiątych XX wieku. Pracowała na gospodarstwie rolnym oraz w lesie. | + | Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne w Nowej Rudzie, wsi niedaleko Kolna na Kurpiach. W [[ewim:Pogobie Średnie|Pogobiu Średnim]] zamieszkała wraz z mężem na początku lat sześćdziesiątych XX wieku. Pracowała na gospodarstwie rolnym oraz w lesie. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Tkactwa nauczyła się w domu rodzinnym. Rodzice uprawiali len, z którego wyrabiano tkaniny potrzebne w domu i na gospodarstwie. W młodości Czesława Klisiatys pracowała przy obróbce lnu, nauczyła się prząść len oraz tkać na krosnach. W Pogobiu Czesława Klisiatys tkała tylko szmaciane chodniki. Początkowo na własne potrzeby i sprzedaż w pobliskim Piszu. Z rodzinnej wsi sprowadziła swój warsztat tkacki, snowadło i kołowrotek. Początkowo sama uprawiała len, później ograniczyła się do kupowania nici bawełnianych lub wykorzystywała pociętą na paski starą odzież. Często brała udział w wystawach, jarmarkach i kiermaszach oraz konkursach, na których zdobyła wiele nagród i dyplomów. Brała udział m.in. w [[Olsztyńskie Dni Folkloru|Olsztyńskich Dniach Folkloru]] oraz innych imprezach organizowanych przez [[Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku|Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku]] oraz [[Jarmark Folkloru w Węgorzewie|Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie]]. W latach osiemdziesiątych XX wieku zajmowała się też wyrobem słomianych pająków, palm wielkanocnych. Najwięcej palm robiła z naturalnych krzewin i papierowych kwiatków. Ostatnio palmy robi sporadycznie. 9 maja 2010 r. Czesława Klisiatys brała udział w pokazie rękodzieła zorganizowanym podczas „Majówki na Ludowo” | + | Tkactwa nauczyła się w domu rodzinnym. Rodzice uprawiali len, z którego wyrabiano tkaniny potrzebne w domu i na gospodarstwie. W młodości Czesława Klisiatys pracowała przy obróbce lnu, nauczyła się prząść len oraz tkać na krosnach. W Pogobiu Czesława Klisiatys tkała tylko szmaciane chodniki. Początkowo na własne potrzeby i sprzedaż w pobliskim [[ewim:Pisz|Piszu]]. Z rodzinnej wsi sprowadziła swój warsztat tkacki, snowadło i kołowrotek. Początkowo sama uprawiała len, później ograniczyła się do kupowania nici bawełnianych lub wykorzystywała pociętą na paski starą odzież. Często brała udział w wystawach, jarmarkach i kiermaszach oraz konkursach, na których zdobyła wiele nagród i dyplomów. Brała udział m.in. w [[Olsztyńskie Dni Folkloru|Olsztyńskich Dniach Folkloru]] oraz innych imprezach organizowanych przez [[Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku|Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku]] oraz [[Jarmark Folkloru w Węgorzewie|Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie]]. W latach osiemdziesiątych XX wieku zajmowała się też wyrobem słomianych pająków, palm wielkanocnych. Najwięcej palm robiła z naturalnych krzewin i papierowych kwiatków. Ostatnio palmy robi sporadycznie. 9 maja 2010 r. Czesława Klisiatys brała udział w pokazie rękodzieła zorganizowanym podczas „Majówki na Ludowo” w Pogobiu Średnim. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
Czesława Klisiatys nawiązała długoletnią współpracę z [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]] oraz [[Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Piszu|Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury w Piszu]]. Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Uczestniczyła w wielu warsztatach oraz kursach tkackich chętnie przekazując swoją wiedzę. Jej pracę kontynuuje córka, [[Danuta Grabowska]]. | Czesława Klisiatys nawiązała długoletnią współpracę z [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]] oraz [[Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Piszu|Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury w Piszu]]. Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Uczestniczyła w wielu warsztatach oraz kursach tkackich chętnie przekazując swoją wiedzę. Jej pracę kontynuuje córka, [[Danuta Grabowska]]. | ||
| Linia 14: | Linia 11: | ||
[[Category:Sztuka ludowa|Klisiatys,Czesława]] | [[Category:Sztuka ludowa|Klisiatys,Czesława]] | ||
| − | + | [[Category:Twórcy ludowi|Klisiatys,Czesława]] | |
[[Category:Rzemiosło artystyczne|Klisiatys,Czesława]] | [[Category:Rzemiosło artystyczne|Klisiatys,Czesława]] | ||
[[Category:Powiat piski|Klisiatys,Czesława]] | [[Category:Powiat piski|Klisiatys,Czesława]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Pisz (gmina miejsko-wiejska)|Klisiatys,Czesława]] |
| − | + | [[Category:1945-1989|Klisiatys,Czesława]] | |
| − | + | [[Category:1990-|Klisiatys,Czesława]] | |
| − | [[Category: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 10:39, 2 cze 2015
(1934?- ) - tkaczka ludowa, palmiarka
Spis treści
Biografia
Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne w Nowej Rudzie, wsi niedaleko Kolna na Kurpiach. W Pogobiu Średnim zamieszkała wraz z mężem na początku lat sześćdziesiątych XX wieku. Pracowała na gospodarstwie rolnym oraz w lesie.
Twórczość
Tkactwa nauczyła się w domu rodzinnym. Rodzice uprawiali len, z którego wyrabiano tkaniny potrzebne w domu i na gospodarstwie. W młodości Czesława Klisiatys pracowała przy obróbce lnu, nauczyła się prząść len oraz tkać na krosnach. W Pogobiu Czesława Klisiatys tkała tylko szmaciane chodniki. Początkowo na własne potrzeby i sprzedaż w pobliskim Piszu. Z rodzinnej wsi sprowadziła swój warsztat tkacki, snowadło i kołowrotek. Początkowo sama uprawiała len, później ograniczyła się do kupowania nici bawełnianych lub wykorzystywała pociętą na paski starą odzież. Często brała udział w wystawach, jarmarkach i kiermaszach oraz konkursach, na których zdobyła wiele nagród i dyplomów. Brała udział m.in. w Olsztyńskich Dniach Folkloru oraz innych imprezach organizowanych przez Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku oraz Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie. W latach osiemdziesiątych XX wieku zajmowała się też wyrobem słomianych pająków, palm wielkanocnych. Najwięcej palm robiła z naturalnych krzewin i papierowych kwiatków. Ostatnio palmy robi sporadycznie. 9 maja 2010 r. Czesława Klisiatys brała udział w pokazie rękodzieła zorganizowanym podczas „Majówki na Ludowo” w Pogobiu Średnim.
Działalność
Czesława Klisiatys nawiązała długoletnią współpracę z Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie oraz Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury w Piszu. Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Uczestniczyła w wielu warsztatach oraz kursach tkackich chętnie przekazując swoją wiedzę. Jej pracę kontynuuje córka, Danuta Grabowska.
Bibliografia
- Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 55-57, 111-112.
