Aleksander Słomiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
| − | Urodził się 8 grudnia 1885 r. w Minkowcach. Wcześnie osierocony przez ojca pomagał matce w utrzymaniu rodzinnego gospodarstwa oraz opiekował się młodszym rodzeństwem. W wieku 21 lat powołany do carskiej armii, walczył na terenach azjatyckich Rosji. W 1910 r. wrócił na gospodarkę. W czasie wojny ranny trafił na trzy lata do niewoli. Po II wojnie światowej osiedlił się wraz z rodziną w Dąbrówce Nowej w powiecie węgorzewskim. Pracował w Państwowym Gospodarstwie Rolnym jako kowal i stolarz. Nawet na emeryturze pracował przy naprawie sprzętu rolniczego. Był społecznikiem. Żywo interesował się problemami ludzi oraz swojej wsi. Uratował przed zniszczeniem zabytkowy kościół w Dąbrówce Nowej powodując wpisanie go do rejestru zabytków. Następnie był jego społecznym opiekunem. W 1973 r. ufundował organy elektryczne do kościoła. Zmarł 19 marca 1974 r. Pochowany został w rodzinnych Minkowcach. | + | Urodził się 8 grudnia 1885 r. w Minkowcach. Wcześnie osierocony przez ojca pomagał matce w utrzymaniu rodzinnego gospodarstwa oraz opiekował się młodszym rodzeństwem. W wieku 21 lat powołany do carskiej armii, walczył na terenach azjatyckich Rosji. W 1910 r. wrócił na gospodarkę. W czasie wojny ranny trafił na trzy lata do niewoli. Po II wojnie światowej osiedlił się wraz z rodziną w [[ewim:Dąbrówka Nowa|Dąbrówce Nowej]] w [[ewim:Powiat węgorzewski|powiecie węgorzewskim]]. Pracował w Państwowym Gospodarstwie Rolnym jako kowal i stolarz. Nawet na emeryturze pracował przy naprawie sprzętu rolniczego. Był społecznikiem. Żywo interesował się problemami ludzi oraz swojej wsi. Uratował przed zniszczeniem zabytkowy kościół w Dąbrówce Nowej powodując wpisanie go do rejestru zabytków. Następnie był jego społecznym opiekunem. W 1973 r. ufundował organy elektryczne do kościoła. Zmarł 19 marca 1974 r. Pochowany został w rodzinnych Minkowcach. |
== Twórczość == | == Twórczość == | ||
Rzeźbić zaczął w wieku 86 lat, w 1971 r. Wykonał około trzystu pięćdziesięciu figur drewnianych, malowanych. Malował obrazy na szkle. Zdobył międzynarodową sławę. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych i państwowych. „Aleksander Słomiński tworzył różne „osobistości” ze świata polityki i inne, które stanowiły odbicie jego własnej filozofii, fantazji oraz jakże oryginalnej i bogatej wyobraźni. Każda z figur posiada swój własny świat. Te z pozoru martwe postacie żyją w gestach swych rąk, szklanymi oczami „patrzą jak żywe”… Każda też postać jest przez autora nazwana, a imiona nie są przypadkowe”<ref>Grąziewicz-Chludzińska, Barbara,Wielki człowiek z małej wioski, „Gazeta Olsztyńska” (Wydanie Mazury). – 2010, nr 66, dod. „Węgorzewski Tydzień”, nr 11, s. 10</ref>. Inspiracją do pracy twórczej były wiadomości z gazet, radia, telewizji oraz własne przeżycia z minionych lat i wędrówek po świecie. | Rzeźbić zaczął w wieku 86 lat, w 1971 r. Wykonał około trzystu pięćdziesięciu figur drewnianych, malowanych. Malował obrazy na szkle. Zdobył międzynarodową sławę. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych i państwowych. „Aleksander Słomiński tworzył różne „osobistości” ze świata polityki i inne, które stanowiły odbicie jego własnej filozofii, fantazji oraz jakże oryginalnej i bogatej wyobraźni. Każda z figur posiada swój własny świat. Te z pozoru martwe postacie żyją w gestach swych rąk, szklanymi oczami „patrzą jak żywe”… Każda też postać jest przez autora nazwana, a imiona nie są przypadkowe”<ref>Grąziewicz-Chludzińska, Barbara,Wielki człowiek z małej wioski, „Gazeta Olsztyńska” (Wydanie Mazury). – 2010, nr 66, dod. „Węgorzewski Tydzień”, nr 11, s. 10</ref>. Inspiracją do pracy twórczej były wiadomości z gazet, radia, telewizji oraz własne przeżycia z minionych lat i wędrówek po świecie. | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
#Serbintowicz, Leonard: [''Dorobek współcześnie tworzonej sztuki ludowej''], Archiwum Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie, Sygn. 5/405 | #Serbintowicz, Leonard: [''Dorobek współcześnie tworzonej sztuki ludowej''], Archiwum Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie, Sygn. 5/405 | ||
== Przypisy == | == Przypisy == | ||
| − | |||
<references /> | <references /> | ||
| Linia 15: | Linia 14: | ||
[[Category:Rzeźbiarze|Słomiński, Aleksander]] | [[Category:Rzeźbiarze|Słomiński, Aleksander]] | ||
[[Category:Sztuka ludowa|Słomiński, Aleksander]] | [[Category:Sztuka ludowa|Słomiński, Aleksander]] | ||
| − | |||
[[Category:Powiat węgorzewski|Słomiński, Aleksander]] | [[Category:Powiat węgorzewski|Słomiński, Aleksander]] | ||
| − | [[Category:1945- | + | [[Category:1945-1989|Słomiński, Aleksander]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Budry (gmina wiejska)|Słomiński, Aleksander]] |
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 08:25, 14 paź 2014
Spis treści
Biografia
Urodził się 8 grudnia 1885 r. w Minkowcach. Wcześnie osierocony przez ojca pomagał matce w utrzymaniu rodzinnego gospodarstwa oraz opiekował się młodszym rodzeństwem. W wieku 21 lat powołany do carskiej armii, walczył na terenach azjatyckich Rosji. W 1910 r. wrócił na gospodarkę. W czasie wojny ranny trafił na trzy lata do niewoli. Po II wojnie światowej osiedlił się wraz z rodziną w Dąbrówce Nowej w powiecie węgorzewskim. Pracował w Państwowym Gospodarstwie Rolnym jako kowal i stolarz. Nawet na emeryturze pracował przy naprawie sprzętu rolniczego. Był społecznikiem. Żywo interesował się problemami ludzi oraz swojej wsi. Uratował przed zniszczeniem zabytkowy kościół w Dąbrówce Nowej powodując wpisanie go do rejestru zabytków. Następnie był jego społecznym opiekunem. W 1973 r. ufundował organy elektryczne do kościoła. Zmarł 19 marca 1974 r. Pochowany został w rodzinnych Minkowcach.
Twórczość
Rzeźbić zaczął w wieku 86 lat, w 1971 r. Wykonał około trzystu pięćdziesięciu figur drewnianych, malowanych. Malował obrazy na szkle. Zdobył międzynarodową sławę. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych i państwowych. „Aleksander Słomiński tworzył różne „osobistości” ze świata polityki i inne, które stanowiły odbicie jego własnej filozofii, fantazji oraz jakże oryginalnej i bogatej wyobraźni. Każda z figur posiada swój własny świat. Te z pozoru martwe postacie żyją w gestach swych rąk, szklanymi oczami „patrzą jak żywe”… Każda też postać jest przez autora nazwana, a imiona nie są przypadkowe”[1]. Inspiracją do pracy twórczej były wiadomości z gazet, radia, telewizji oraz własne przeżycia z minionych lat i wędrówek po świecie.
Bibliografia
- Grąziewicz-Chludzińska, Barbara: Wielki człowiek z małej wioski : w 125. rocznicę urodzin Aleksandra Słomińskiego / Barbara Grąziewicz-Chludzińska // „Gazeta Olsztyńska” (Wydanie Mazury). – 2010, nr 66, dod. „Węgorzewski Tydzień”, nr 11, s. 10.
- Serbintowicz, Leonard: [Dorobek współcześnie tworzonej sztuki ludowej], Archiwum Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie, Sygn. 5/405
Przypisy
- ↑ Grąziewicz-Chludzińska, Barbara,Wielki człowiek z małej wioski, „Gazeta Olsztyńska” (Wydanie Mazury). – 2010, nr 66, dod. „Węgorzewski Tydzień”, nr 11, s. 10
