Kalevala: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
(→Opis) |
|||
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | [[Image:Kaleva1.jpg|thumb|right|300px|Fragment programu widowiska<br> Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]] | ||
Widowisko [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]], inspirowane fińskim eposem Kalevala. | Widowisko [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]], inspirowane fińskim eposem Kalevala. | ||
| − | Premiera spektaklu | + | Premiera spektaklu w 2000 r. |
==Reżyseria== | ==Reżyseria== | ||
| Linia 15: | Linia 16: | ||
*Lemminkäinen – [[Trev Hill]] | *Lemminkäinen – [[Trev Hill]] | ||
*orzeł, kruk – [[Tadeusz Piotrowski]] | *orzeł, kruk – [[Tadeusz Piotrowski]] | ||
| − | *ryba – [[Aneta Fabisiak]] | + | *ryba – [[Aneta Fabisiak-Hill]] |
==Opis== | ==Opis== | ||
| − | Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]] związana jest z osobą | + | Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]] związana jest z osobą Trevora Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach [[Teatr „Węgajty”|Projektu Terenowego]]. Przedstawienie „Kalevali” w adaptacji [[Teatr „Węgajty”| „Węgajt”]] opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę. |
| − | Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka ( | + | Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Warszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podlaski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst „Kalevali” w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza ''Dziady. Teatr święta zmarłych'' (Gdańsk, 1999). |
| − | [[Category:Spektakle]] [[Category:Teatr]] [[Category:Powiat olsztyński]] [[Category: | + | ==Bibliografia== |
| + | #Borkowski, Przemysław: ''Po co Kalevala?'' / Przemysław Borkowski // „Portret”. - (2001/2002), s. 143-145. | ||
| + | #Szyłłejko, Tadeusz: ''Mit w pigułce? : „"Kalevala - fragmenty niepisane” w Teatrze Wiejskim Węgajty'' / Tadeusz Szyłłejko // „Gazeta Warmii i Mazur”. - 2001, nr 24, s. 4. | ||
| + | #Walesiak, Izabela: ''Mroczny oddech Fina'' / Iza Walesiak // „Portret”. - (2001/2002), s. 140-141. | ||
| + | |||
| + | [[Category:Spektakle]][[Category:Teatr]][[Category:Powiat olsztyński]][[Category: 1945-1989]] [[Category:1990-]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:26, 1 paź 2014
Widowisko Teatru „Węgajty”, inspirowane fińskim eposem Kalevala. Premiera spektaklu w 2000 r.
Spis treści
Reżyseria
Obsada
- Lemminkäinen, Athi, Kauko, Kullerwo – Trev Hill; w nowej wersji – Jan Sobaszek
- pani Louhi, Kyllikki, siostra – Maria Lubyantseva
- matka – Erdmute Sobaszek
- orzeł, kruk, pan z Pohjoli – Wacław Sobaszek
Autorzy masek
- pani Louhi, stara panna, siostra – Maria Lubyantseva
- Lemminkäinen – Trev Hill
- orzeł, kruk – Tadeusz Piotrowski
- ryba – Aneta Fabisiak-Hill
Opis
Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska Teatru „Węgajty” związana jest z osobą Trevora Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach Projektu Terenowego. Przedstawienie „Kalevali” w adaptacji „Węgajt” opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę. Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Warszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podlaski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst „Kalevali” w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza Dziady. Teatr święta zmarłych (Gdańsk, 1999).
Bibliografia
- Borkowski, Przemysław: Po co Kalevala? / Przemysław Borkowski // „Portret”. - (2001/2002), s. 143-145.
- Szyłłejko, Tadeusz: Mit w pigułce? : „"Kalevala - fragmenty niepisane” w Teatrze Wiejskim Węgajty / Tadeusz Szyłłejko // „Gazeta Warmii i Mazur”. - 2001, nr 24, s. 4.
- Walesiak, Izabela: Mroczny oddech Fina / Iza Walesiak // „Portret”. - (2001/2002), s. 140-141.
