Klub Młodej Inteligencji Czerwona Oberża w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Klub zrzeszający młodych ludzi zainteresowanych rozwojem życia kulturalnego w Elblągu, działający w latach 1958-1964.
+
[[Image:gk.jpg|thumb|right|250px|Gerard Kwiatkowski - jeden ze współzałożycieli Klubu.<br>Źródło:[http://www.galeria-el.pl/news/wizyta-gerarda-kwiatkowskiego-w-galerii-el.html http://www.galeria-el.pl/]]]
 +
 
 +
Klub zrzeszający młodych ludzi zainteresowanych rozwojem życia kulturalnego w [[ewim:Elbląg|Elblągu]], działający w latach 1958-1964.
  
 
==Opis==
 
==Opis==
Założycielem klubu i jego głównym działaczem był [[Mirosław Dymczak]], ówczesny pracownik Zakładów Mechanicznych Zamech w Elblągu, a jego członkami młodzi, wykształceni pracownicy tego zakładu. Siedzibą był lokal znajdujący się na parterze byłego hotelu robotniczego przy pl. Słowiańskim w Elblągu.
+
Założycielem klubu i jego głównym działaczem był [[Mirosław Dymczak]], ówczesny pracownik Zakładów Mechanicznych Zamech w Elblągu, a jego członkami młodzi, wykształceni pracownicy tego zakładu. Siedzibą był lokal znajdujący się na parterze byłego hotelu robotniczego przy pl. Słowiańskim w [[ewim:Elbląg|Elblągu]].
  
 
==Działalność==
 
==Działalność==
[[Image:oberza.jpg|thumb|right|250px|Kazimierz Rudzki i Mirosław Dymczak w 1959 r.<br>Źródło: Tomczyk Ryszard, ''Bedeker elbląski'', Gdańsk, Oskar, 2000, s. 25.]]
+
 
Początki Klubu związane są z Dyskusyjnym Klubem Filmowym, którego działalność obejmowała cykle programowo-repertuarowe, prezentujące dzieła filmowe zarówno znane, jak i niedostępne widzom. Korzystano przy tym ze zbiorów archiwalnych oraz wypożyczano filmy z placówek konsularnych krajów zachodnich. Głównym jednak celem działalności popularyzującej arcydzieła filmu światowego było kontaktowanie środowiskowej społeczności ze znaczącymi dziedzinami współczesnej kultury i sztuki. Zapraszano przy tym wybitnych krytyków i teoretyków sztuki filmowej. Wkrótce formułę klubu poszerzono o kontakty z innymi dyscyplinami kultury i sztuki współczesnej. Upatrując ludzi ciekawych i dysponujących najlepszymi kontaktami zaproszono do Elbląga m.in. Kazimierza Rudzkiego, Jerzego Waldorffa, [[Melchior Wańkowicz |Melchiora Wańkowicza]], Jana Drohojewskiego, Stefana Kisielewsłdego. Kolejną inicjatywą było nawiązanie stałych kontaktów z Filharmonią Narodową, która 21 marca 1959 r. zainaugurowała swój długoletni patronat nad Elblągiem koncertem kilkudziesięcioosobowej orkiestry pod batutą Bohdana Wodiczki. W ramach tego patronatu Elbląg odwiedziło wiele znakomitych zespołów muzycznych i solistów światowej sławy. Muzeum Narodowe w Warszawie przeprowadziło tu cykl odczytowy pt. ''Od piramid do Picassa'', zakończony pierwszą w powojennym Elblągu wystawą dzieł wybitnych malarzy polskich. Zorganizowano dziesiątki innych ciekawych imprez, spotkań z interesującymi ludźmi, występów popularnych zespołów polskich, m. in. studenckiego teatru „CO TO” z Gdańska itp. W klubie tym rozpoczął też działalność jeden z pierwszych w Polsce klubów jazzowych – [[EL Klub Jazzu Tradycyjnego]], skupiający młodą inteligencję techniczną związaną z Zakładami Zamech. Działalność „Czerwonej Oberży” stanowiła również zachętę dla innych grup środowiskowych. Była impulsem do utworzenia przez [[Gerard Kwiatkowski |Gerarda Kwiatkowskiego]] w 1962 r. [[Centrum Sztuki Galeria EL w Elblągu |Galerii EL]] służącej kontaktom i konfrontacjom sztuki awangardowej.  
+
Początki Klubu związane są z Dyskusyjnym Klubem Filmowym, którego działalność obejmowała cykle programowo-repertuarowe, prezentujące dzieła filmowe zarówno znane, jak i niedostępne widzom. Korzystano przy tym ze zbiorów archiwalnych oraz wypożyczano filmy z placówek konsularnych krajów zachodnich. Głównym jednak celem działalności popularyzującej arcydzieła filmu światowego było kontaktowanie środowiskowej społeczności ze znaczącymi dziedzinami współczesnej kultury i sztuki. Zapraszano przy tym wybitnych krytyków i teoretyków sztuki filmowej. Wkrótce formułę klubu poszerzono o kontakty z innymi dyscyplinami kultury i sztuki współczesnej. Upatrując ludzi ciekawych i dysponujących najlepszymi kontaktami zaproszono do Elbląga m.in. Kazimierza Rudzkiego, Jerzego Waldorffa, [[Melchior Wańkowicz |Melchiora Wańkowicza]], Jana Drohojewskiego, Stefana Kisielewskiego. Kolejną inicjatywą było nawiązanie stałych kontaktów z Filharmonią Narodową, która 21 marca 1959 r. zainaugurowała swój długoletni patronat nad [[ewim:Elbląg|Elblągiem]] koncertem kilkudziesięcioosobowej orkiestry pod batutą Bohdana Wodiczki. W ramach tego patronatu Elbląg odwiedziło wiele znakomitych zespołów muzycznych i solistów światowej sławy. Muzeum Narodowe w Warszawie przeprowadziło tu cykl odczytowy pt. ''Od piramid do Picassa'', zakończony pierwszą w powojennym Elblągu wystawą dzieł wybitnych malarzy polskich. Zorganizowano dziesiątki innych ciekawych imprez, spotkań z interesującymi ludźmi, występów popularnych zespołów polskich, m. in. studenckiego teatru „CO TO” z Gdańska itp. W klubie tym rozpoczął też działalność jeden z pierwszych w Polsce klubów jazzowych – [[EL Klub Jazzu Tradycyjnego]], skupiający młodą inteligencję techniczną związaną z Zakładami Zamech. Działalność „Czerwonej Oberży” stanowiła również zachętę dla innych grup środowiskowych. Była impulsem do utworzenia przez [[Gerard Kwiatkowski |Gerarda Kwiatkowskiego]] w 1962 r. [[Centrum Sztuki Galeria EL w Elblągu |Galerii EL]] służącej kontaktom i konfrontacjom sztuki awangardowej.  
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
Linia 12: Linia 14:
  
 
[[Category:Elbląg]]
 
[[Category:Elbląg]]
[[Category:Kluby]]
+
[[Category:Kluby dyskusyjne]]
[[Category:1945-1960]]
+
[[Category:1945-1989]]
[[Category:1961-1970]]
 

Aktualna wersja na dzień 09:57, 17 lut 2015

Gerard Kwiatkowski - jeden ze współzałożycieli Klubu.
Źródło:http://www.galeria-el.pl/

Klub zrzeszający młodych ludzi zainteresowanych rozwojem życia kulturalnego w Elblągu, działający w latach 1958-1964.

Opis

Założycielem klubu i jego głównym działaczem był Mirosław Dymczak, ówczesny pracownik Zakładów Mechanicznych Zamech w Elblągu, a jego członkami młodzi, wykształceni pracownicy tego zakładu. Siedzibą był lokal znajdujący się na parterze byłego hotelu robotniczego przy pl. Słowiańskim w Elblągu.

Działalność

Początki Klubu związane są z Dyskusyjnym Klubem Filmowym, którego działalność obejmowała cykle programowo-repertuarowe, prezentujące dzieła filmowe zarówno znane, jak i niedostępne widzom. Korzystano przy tym ze zbiorów archiwalnych oraz wypożyczano filmy z placówek konsularnych krajów zachodnich. Głównym jednak celem działalności popularyzującej arcydzieła filmu światowego było kontaktowanie środowiskowej społeczności ze znaczącymi dziedzinami współczesnej kultury i sztuki. Zapraszano przy tym wybitnych krytyków i teoretyków sztuki filmowej. Wkrótce formułę klubu poszerzono o kontakty z innymi dyscyplinami kultury i sztuki współczesnej. Upatrując ludzi ciekawych i dysponujących najlepszymi kontaktami zaproszono do Elbląga m.in. Kazimierza Rudzkiego, Jerzego Waldorffa, Melchiora Wańkowicza, Jana Drohojewskiego, Stefana Kisielewskiego. Kolejną inicjatywą było nawiązanie stałych kontaktów z Filharmonią Narodową, która 21 marca 1959 r. zainaugurowała swój długoletni patronat nad Elblągiem koncertem kilkudziesięcioosobowej orkiestry pod batutą Bohdana Wodiczki. W ramach tego patronatu Elbląg odwiedziło wiele znakomitych zespołów muzycznych i solistów światowej sławy. Muzeum Narodowe w Warszawie przeprowadziło tu cykl odczytowy pt. Od piramid do Picassa, zakończony pierwszą w powojennym Elblągu wystawą dzieł wybitnych malarzy polskich. Zorganizowano dziesiątki innych ciekawych imprez, spotkań z interesującymi ludźmi, występów popularnych zespołów polskich, m. in. studenckiego teatru „CO TO” z Gdańska itp. W klubie tym rozpoczął też działalność jeden z pierwszych w Polsce klubów jazzowych – EL Klub Jazzu Tradycyjnego, skupiający młodą inteligencję techniczną związaną z Zakładami Zamech. Działalność „Czerwonej Oberży” stanowiła również zachętę dla innych grup środowiskowych. Była impulsem do utworzenia przez Gerarda Kwiatkowskiego w 1962 r. Galerii EL służącej kontaktom i konfrontacjom sztuki awangardowej.

Bibliografia

  1. Tomczyk, Ryszard: Bedeker elbląski. – Gdańsk : Wydawnictwo Oskar, 2000. - S. 25-26.