Spółdzielczy Dom Kultury Pegaz w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
(→Historia) |
m (stronę Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” w Elblągu przeniósł do Spółdzielczy Dom Kultury Pegaz w Elblągu) |
||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Image:pegazw elblagu.jpg|thumb|right|200px| | + | [[Image:pegazw elblagu.jpg|thumb|right|200px|Źródło: Lassota Józef, ''Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” w latach 1976-1977'', „Rocznik Elbląski”, 1979, t. 8, s. 452.]] |
| − | Instytucja kultury działająca w Elblągu w latach 1976-1980. | + | Instytucja kultury działająca w [[ewim:Elbląg|Elblągu]] w latach 1976-1980. |
==Historia== | ==Historia== | ||
| − | Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” otwarto 25 września 1976 r. Jego siedzibą był budynek przy ul. Robotniczej w Elblągu, wybudowany w ruinie kościoła Bożego Ciała. Budynek posiadał salę widowiskową z balkonem, dwie mniejsze sale i pokoje biurowe, a także kawiarenkę. Spółdzielcza placówka kultury przestała istnieć na fali wydarzeń 1980 r. Elbląska „Solidarność” podjęła wówczas uchwałę o przekazaniu Kościołowi obiektów sakralnych, które nie były wykorzystywane zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem. | + | Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” otwarto 25 września 1976 r. Jego siedzibą był budynek przy ul. Robotniczej w [[ewim:Elbląg|Elblągu]], wybudowany w ruinie [[Kościół pw. Bożego Ciała w Elblągu|kościoła Bożego Ciała]]. Budynek posiadał salę widowiskową z balkonem, dwie mniejsze sale i pokoje biurowe, a także kawiarenkę. Spółdzielcza placówka kultury przestała istnieć na fali wydarzeń 1980 r. [[ewim:NSZZ Solidarność na Warmii i Mazurach|Elbląska „Solidarność”]] podjęła wówczas uchwałę o przekazaniu Kościołowi obiektów sakralnych, które nie były wykorzystywane zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | Zespół pracowników merytorycznych, składający się z kierownika ([[Wojciech Naganowski]]) i 3 instruktorów środowiskowych, prowadziło w placówce działalność kulturalną w dwóch kierunkach: organizowanie własnych zespołów twórczych i odtwórczych, spośród młodzieży głównie spółdzielczej | + | Zespół pracowników merytorycznych, składający się z kierownika ([[Wojciech Naganowski]]) i 3 instruktorów środowiskowych, prowadziło w placówce działalność kulturalną w dwóch kierunkach: |
| + | *organizowanie własnych zespołów twórczych i odtwórczych, spośród młodzieży, głównie spółdzielczej | ||
| + | *popularyzowanie muzyki, teatru i plastyki poprzez zapraszanie znanych zespołów, artystów estrady, aktorów, plastyków | ||
| + | Stosowano przy tym różne formy pracy: powołano sekcję miłośników jazzu, obejmującą 30 amatorów uczących się gry na różnych instrumentach. Studio piosenki prowadziło przesłuchania oraz instruktaż, poszukiwało też talentów piosenkarskich. Trzeci zespół to sekcja muzyczna, składająca się z muzyków zawodowych. Był to zespół bigbitowy, występujący w czasie wieczorków tanecznych i innych imprez rozrywkowych. Zespoły te służyły głównie młodzieży, choć istniał także klub seniorów, skupiający emerytów i rencistów z elbląskich spółdzielni, liczący około 35 osób. Największym powodzeniem cieszyły się imprezy przeznaczone głównie dla młodzieży, jak np. „Zaduszki jazzowe” z udziałem najlepszych zespołów z Wybrzeża, np.: Helmuta Nadolskiego, zespołu Baltic Jazz Band, Jazz Life, Vistula River Brass Band, grupy Ossian. Do ciekawszych wydarzeń zalicza się występ chóru akademickiego z Leningradu, zorganizowany we współpracy z Towarzystwem Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Na estradzie „Pegaza” wystąpili również Jacek Fedorowicz i Marek Grechuta. Wachlarz ofert kulturalnych obejmował również małe formy teatralne, w których prezentowali się aktorzy Teatru „Wybrzeże” i miejscowego [[Teatr im. Aleksandra Sewruka w Elblągu|Teatru Dramatycznego]]. Ważnym czynnikiem funkcjonowania „Pegaza” była konieczność wypracowywania własnych środków pieniężnych poprzez organizowanie imprez dochodowych (choinek dla dzieci, balów karnawałowych itd.). Różne instytucje i organizacje wynajmowały ją również odpłatnie na walne zebrania, sesje, wystawy itp. | ||
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | *[[Kościół pw. Bożego Ciała w Elblągu]] | ||
| + | *[[Teatr im. Aleksandra Sewruka w Elblągu]] | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | #Dubiella-Polakowska, Magdalena | + | #Dubiella-Polakowska, Magdalena: ''Życie społeczne Elbląga w latach 1945-2000'' / Magdalena Dubiella-Polakowska. - Elbląg : Elbląska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna, 2002. – S. 359-360. |
#Lassota, Józef: ''Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” w latach 1976-1977'' / Józef Lassota // „Rocznik Elbląski”. – 1979, t. 8, s. 451-453. | #Lassota, Józef: ''Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” w latach 1976-1977'' / Józef Lassota // „Rocznik Elbląski”. – 1979, t. 8, s. 451-453. | ||
[[Category:Elbląg]] | [[Category:Elbląg]] | ||
[[Category:Domy kultury]] | [[Category:Domy kultury]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Historia kultury]] |
| + | [[Category:1945-1989]] | ||
Aktualna wersja na dzień 08:51, 10 gru 2014
Instytucja kultury działająca w Elblągu w latach 1976-1980.
Spis treści
Historia
Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” otwarto 25 września 1976 r. Jego siedzibą był budynek przy ul. Robotniczej w Elblągu, wybudowany w ruinie kościoła Bożego Ciała. Budynek posiadał salę widowiskową z balkonem, dwie mniejsze sale i pokoje biurowe, a także kawiarenkę. Spółdzielcza placówka kultury przestała istnieć na fali wydarzeń 1980 r. Elbląska „Solidarność” podjęła wówczas uchwałę o przekazaniu Kościołowi obiektów sakralnych, które nie były wykorzystywane zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem.
Działalność
Zespół pracowników merytorycznych, składający się z kierownika (Wojciech Naganowski) i 3 instruktorów środowiskowych, prowadziło w placówce działalność kulturalną w dwóch kierunkach:
- organizowanie własnych zespołów twórczych i odtwórczych, spośród młodzieży, głównie spółdzielczej
- popularyzowanie muzyki, teatru i plastyki poprzez zapraszanie znanych zespołów, artystów estrady, aktorów, plastyków
Stosowano przy tym różne formy pracy: powołano sekcję miłośników jazzu, obejmującą 30 amatorów uczących się gry na różnych instrumentach. Studio piosenki prowadziło przesłuchania oraz instruktaż, poszukiwało też talentów piosenkarskich. Trzeci zespół to sekcja muzyczna, składająca się z muzyków zawodowych. Był to zespół bigbitowy, występujący w czasie wieczorków tanecznych i innych imprez rozrywkowych. Zespoły te służyły głównie młodzieży, choć istniał także klub seniorów, skupiający emerytów i rencistów z elbląskich spółdzielni, liczący około 35 osób. Największym powodzeniem cieszyły się imprezy przeznaczone głównie dla młodzieży, jak np. „Zaduszki jazzowe” z udziałem najlepszych zespołów z Wybrzeża, np.: Helmuta Nadolskiego, zespołu Baltic Jazz Band, Jazz Life, Vistula River Brass Band, grupy Ossian. Do ciekawszych wydarzeń zalicza się występ chóru akademickiego z Leningradu, zorganizowany we współpracy z Towarzystwem Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Na estradzie „Pegaza” wystąpili również Jacek Fedorowicz i Marek Grechuta. Wachlarz ofert kulturalnych obejmował również małe formy teatralne, w których prezentowali się aktorzy Teatru „Wybrzeże” i miejscowego Teatru Dramatycznego. Ważnym czynnikiem funkcjonowania „Pegaza” była konieczność wypracowywania własnych środków pieniężnych poprzez organizowanie imprez dochodowych (choinek dla dzieci, balów karnawałowych itd.). Różne instytucje i organizacje wynajmowały ją również odpłatnie na walne zebrania, sesje, wystawy itp.
Zobacz też
Bibliografia
- Dubiella-Polakowska, Magdalena: Życie społeczne Elbląga w latach 1945-2000 / Magdalena Dubiella-Polakowska. - Elbląg : Elbląska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna, 2002. – S. 359-360.
- Lassota, Józef: Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” w latach 1976-1977 / Józef Lassota // „Rocznik Elbląski”. – 1979, t. 8, s. 451-453.
